POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia br. (wpłynął 31 sierpnia br.), uzupełnionym w dniu 3 października br. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków dotyczących rozmów telefonicznych, według „billingów”, prowadzonych z telefonu komórkowego, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 31 sierpnia br. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Złotoryi wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 21 września br. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały uzupełnione w dniu 3 października br.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od dnia 1 września br. rozpoczął Pan działalność gospodarczą w zakresie usług pośrednictwa finansowego. Prowadzona działalność gospodarcza wymagała będzie częstych kontaktów telefonicznych, w związku z czym zamierza Pan zakupić telefon komórkowy i do kosztów uzyskania przychodów zaliczać wydatki, według „billingów”, dotyczące przeprowadzonych rozmów telefonicznych.
Zgodnie z przedstawionym w treści ww. wniosku stanowiskiem przedmiotowy wydatek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), ponieważ nie został on wymieniony w art. 23 tej samej ustawy stanowiącym, jakie koszty nie są kosztami dla celów podatkowych i poniesiono go w celu osiągnięcia przychodów.
Powołując się na powyższe okoliczności oraz fakt, że opisany wyżej wydatek nie został jednoznacznie wymieniony w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwraca się Pan o interpretację w sprawie zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.
Oceniając w świetle obowiązujących przepisów prawa przedstawiony we wniosku, który wpłynął w dniu 31 sierpnia br., uzupełnionym w dniu 3 października br., stan faktyczny oraz ustosunkowując się do wyrażonego w tym wniosku stanowiska Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, co następuje.

W myśl przepisu art. 22 ust. 1 zd. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z kolei art. 23 tej samej ustawy wymienia katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
Zgodnie z treścią przytoczonych wyżej przepisów koszty uzyskania przychodu obejmują wszelkie wydatki pod warunkiem, że:
- zostały faktycznie poniesione,
- pomiędzy tymi wydatkami a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy taki, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu,
- poniesione wydatki nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy.
Warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodu wydatków związanych z rozmowami telefonicznymi będzie wykazanie, iż poniesione one zostały w celu powstania, zwiększenia lub zabezpieczenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Z kolei w przypadku prowadzenia rozmów niezwiązanych z działalnością gospodarczą - w myśl przytoczonego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie będzie można poniesionego na nie wydatku zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Wówczas, w celu określenia, jaka część rozmów nie wpływa na powstanie lub zwiększenie przychodu z działalności gospodarczej, można wykorzystać informacje wynikające z wydruku komputerowego (tzw. billingu telefonicznego). Wydatki poniesione na przeprowadzanie związanych z prowadzoną działalnością rozmów telefonicznych nie zostały też wymienione, ani ograniczone jakimikolwiek limitami, w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącym, jakie koszty nie są kosztami dla celów podatkowych. Zatem w świetle zawartych we wniosku wyjaśnień, prawidłowo udokumentowane wydatki poniesione na opłacenie przeprowadzonych w związku z działalnością gospodarczą rozmów telefonicznych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie usług pośrednictwa finansowego.
Podsumowując Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, iż w obowiązującym stanie prawnym oraz przedstawionym stanie faktycznym stanowisko wnioskodawcy w sprawie dotyczącej zasadności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków dotyczących związanych z tą działalnością rozmów telefonicznych, według „billingów”, jest prawidłowe, stąd orzekł jak w osnowie postanowienia.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.