P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z wnioskiem Spółki "X" o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

P O S T A N A W I A

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że w miesiącu V/2006r. Spółka wypłaciła Pani "X" i Pani "Y" - byłym pracownikom, świadczenie pieniężne z tytułu wypowiedzenia umów o pracę. Wysokość w/w świadczeń z tytułu odprawy i odszkodowania wynosiła odpowiednio łącznie (...zł) brutto i (...zł) brutto z czego (...zł) i (...zł) to podatek dochodowy potrącony przez pracodawcę i odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

Kwoty te zostały wykazane w deklaracji PIT-11 oraz PIT-4, które to Spółka "X" wystawiła oraz przedłożyła odpowiednio podatnikom oraz właściwym Urzędom Skarbowym.

Ponieważ w miesiącu VI/2006r. strony umów o pracę, o których mowa na wstępie, celem ostatecznego i polubownego uregulowania kwestii wygaśnięcia stosunku pracy złożyły oświadczenia, w których zgodnie stwierdziły, iż umowy o pracę zostały rozwiązane w miesiącu IV/2006r. na mocy porozumienia stron, odpadła podstawa prawna wypłaty odprawy oraz odszkodowania z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę. Tym samym wypłacone Pani "X" i Pani "Y" świadczenia brutto, z tytułu odprawy za odszkodowania - na podstawie art. 300 Kodeksu pracy w związku z art. 410 Kodeksu cywilnego, podlegało zwrotowi jako nienależne.

W miesiącu VI/2006r. na konto Spółki "X" wpłynęły kwoty stanowiące kwoty netto świadczeń wypłaconych Pani "X" i Pani "Y" z tytułu wypowiedzenia umów o pracę, do zwrotu którego zostały zobowiązane, stosownie do okoliczności przedstawionych powyżej. Uiszczona przez Panią "X" i Panią "Y" kwota nie obejmuje jednak odprowadzonego przez Pracodawcę - Spółkę "X" - do Urzędu Skarbowego podatku dochodowego od osób fizycznych. Wobec czego Spółka twierdzi, że w niniejszej sprawie ma do czynienia z powstaniem nadpłaty w rozumieniu art. 72 i następnych ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa.

W ocenie Spółki, w przedmiotowej sprawie powinien znaleźć zastosowanie art. 75 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią § 1 powołanego przepisu, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Stosownie do brzmienia § 2, uprawnienie powyższe przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej. W takim przypadku, zgodnie z dyspozycją § 3 płatnik (...) równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest zobowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Na tle przedstawionego wyżej stanu faktycznego Spółka twierdzi, iż to na płatniku nie na podatniku ciąży obowiązek złożenia powołanego w art. 75 wniosku o stwierdzenie nadpłaty (wobec nienależnie odprowadzonego podatku) wraz z równoczesnym dokonaniem korekty deklaracji (PIT-4 oraz PIT-11). Jednocześnie, ponieważ wszczynana w określonej w powołanych przepisach formie procedura, (mająca na celu wykazanie istnienia nadpłaty), zainicjowana będzie na wniosek płatnika tym samym, zdaniem wnioskodawcy, kwota nadpłaty powinna zostać zwrócona bezpośrednio na konto Spółki "X" (ewentualnie zaliczona bezpośrednio na poczet przyszłych należności podatkowych wnioskodawcy).

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego stanowisko Strony jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 41b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm./ jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis reguluje sytuację, w której podatnik dokonuje zwrotu świadczenia, które uprzednio pobrał od płatnika nienależnie. Wówczas zmienia się wysokość dochodu podlegającego opodatkowaniu. Świadczenie, które zostało zwrócone, nie jest bowiem osiągnięte przez podatnika, chociaż przy jego wypłacie było ono podstawą obliczenia pobranej zaliczki na podatek. Uzasadnione jest zatem, aby w takim przypadku nastąpiło stosowne zmniejszenie dochodu podlegającego opodatkowaniu. Płatnicy mają obowiązek odjąć od dochodu podatnika kwotę dokonanego zwrotu, a także pobraną od tej części dochodu zaliczkę.

Jednakże w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka nie powinna zastosować art. 41b ustawy o pdof, z uwagi na fakt, iż świadczenia pieniężne tytułem odszkodowania za wypowiedzenie umów o pracę były jednorazowe i Spółka nie ma możliwości odliczenia od dochodu osób fizycznych wartości zwróconych świadczeń, w momencie ich zwrotu czyli w czerwcu 2006r, jak i w następnych okresach. Ponadto, osoby fizyczne dokonujące zwrotu Spółce kwoty nienależnie pobranych świadczeń zwróciły kwoty netto, tj. bez podatku dochodowego, winny były dokonać zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie brutto, tj. łącznie z podatkiem dochodowym.

Podatnicy dokonali zatem jedynie częściowego zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. Zwrócone świadczenie płatnik powinien potraktować jako zwrot części nienależnie wypłaconego odszkodowania. O zwrot pozostałej części nienależnie wypłaconego świadczenia w wysokości odpowiadającej kwocie pobranej zaliczki na podatek dochodowy płatnik powinien wystąpić do podatników. Podatnikowi przysługuje natomiast uprawnienie do odliczenia od dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń kwoty dokonanych w tym roku zwrotów z tego tytułu - na zasadach wskazanych w art. 26 ust. 1 pkt 5 i ust. 7h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik powinien przy tym dysponować, wystawionym przez płatnika, dokumentem, poświadczającym fakt zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, ze wskazaniem kwoty tego świadczenia. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że podatnik może dokonać odliczenia kwoty nienależnego świadczenia wyłącznie w wysokości faktycznie dokonanego zwrotu. W tym przypadku kwota zwrócona przez w/w pracowników Spółki stanowiła tylko część nienależnego świadczenia. W przypadku zwrotu pozostałej części, nabędą oni prawo do jej odliczenia w roku, w którym to nastąpi.

Reasumując Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, że w przedstawionym stanie faktycznym Spółce jako płatnikowi nie przysługuje prawo do wystąpienia do Urzędu Skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Płatnikom bowiem w myśl art. 75 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa może wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jeżeli:

1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
   
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
   
3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.

Żadna z w/w możliwości wystąpienia przez płatnika z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty nie znajduje zastosowania do sytuacji jaka zaistniała w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. W momencie wypłaty świadczenia podatnikom, tj. w maju 2006r. zaliczki na podatek dochodowy były pobierane należnie, natomiast skutki wynikające z zaistnienia okoliczności zwrotu świadczeń (w kwocie obejmującej pełne świadczenie tj. w wysokości brutto) zostały uregulowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.