POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia br. (wpłynął 31 sierpnia br.), uzupełnionym w dniu 3 października br., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wydatku na zakup telefonu komórkowego, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 31 sierpnia br. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Złotoryi wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 21 września br. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały uzupełnione w dniu 3 października br.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od dnia 1 września br. rozpoczął Pan działalność gospodarczą w zakresie usług pośrednictwa finansowego. Prowadzona działalność gospodarcza wymagała będzie częstych kontaktów telefonicznych w sprawach z nią związanych, dlatego też dokona Pan zakupu telefonu komórkowego, którego wartość nie przekroczy 300 zł. Zakup telefonu zostanie ujęty w kosztach uzyskania przychodu i zaliczony do wyposażenia firmy.
Zdaniem Pana ww. wydatek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), ponieważ nie został on wymieniony w art. 23 tej samej ustawy stanowiącym, jakie koszty nie są kosztami dla celów podatkowych i poniesiono go w celu osiągnięcia przychodów.
Powołując się na powyższe okoliczności oraz fakt, że opisany wyżej wydatek nie został jednoznacznie wymieniony w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwraca się Pan o interpretację w sprawie zasadności zaliczenia tego wydatku bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.
Oceniając w świetle obowiązujących przepisów prawa przedstawiony we wniosku, który wpłynął w dniu 31 sierpnia br., uzupełnionym w dniu 3 października br., stan faktyczny oraz ustosunkowując się do wyrażonego w tym wniosku stanowiska Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, co następuje.

W myśl przepisu art. 22 ust. 1 zd. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast w art. 23 tej samej ustawy zawiera katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. „b” ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. „a” (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Jednocześnie zgodnie z normą prawną wynikającą z art. 22d ust. 1 tej samej ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22 i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Zgodnie z treścią przytoczonych wyżej przepisów koszty uzyskania przychodu obejmują wszelkie wydatki pod warunkiem, że:
- zostały faktycznie poniesione,
- pomiędzy tymi wydatkami a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy taki, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu,
- poniesione wydatki nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy.
Warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodu wydatku związanego z zakupem telefonu komórkowego będzie wykazanie, iż poniesiony on został w celu powstania, zwiększenia lub zabezpieczenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.
Z treści wniosku wynika, że specyfika prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej wymagała będzie częstych kontaktów telefonicznych. Ponadto pomimo, iż wydatki na nabycie środków trwałych (do których, w przypadku przewidywanego okresu użytkowania dłuższego niż rok i przeznaczenia na potrzeby działalności gospodarczej, należy zaliczyć telefon komórkowy) zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy, to wówczas, gdy ich wartość nie przekracza 3500 zł, mogą zostać, stosownie do art. 22d ust. 1 tej samej ustawy, zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Zatem, w świetle zawartych we wniosku wyjaśnień prawidłowo udokumentowany wydatek poniesiony na zakup telefonu komórkowego, spełniający ww. warunki, będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie usług pośrednictwa finansowego.
Podsumowując Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, iż w obowiązującym stanie prawnym oraz przedstawionym stanie faktycznym stanowisko wnioskodawcy w sprawie dotyczącej zasadności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej zakupu telefonu komórkowego jest prawidłowe, stąd orzekł jak w osnowie postanowienia.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.