Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie, po rozpatrzeniu wniosku Podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dokonywania rozliczenia podatku naliczonego w przypadku tankowania na własnej stacji paliw samochodów osobowych i innych określonych w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), stanowiących środki trwałe w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej,

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Wnioskodawca zwrócił się do tutejszego organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania prawa podatkowego. W piśmie uzupełniającym z dnia 14.12.2006 r. Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowej sprawie nie jest prowadzona kontrola podatkowa i nie toczy się postępowanie podatkowe ani też postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zamierza uruchomić stację paliw, w której będzie odsprzedawał paliwa klientom z zewnątrz. Jednak oprócz normalnej sprzedaży paliw w jego stacji będą się również zaopatrywały w paliwa samochody służbowe, stanowiące środki trwałe w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wśród tych samochodów są samochody osobowe, w przypadku których Podatnik nie odlicza podatku naliczonego od nabywanego do nich paliwa.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanej sytuacji powinien postępować w sposób następujący. Przy dostawie paliwa, jako towaru handlowego, powinien odliczyć podatek naliczony zgodnie ze stosownymi przepisami. Natomiast po zatankowaniu paliwa do służbowego samochodu osobowego z własnej stacji powinien wystawić dokument RW, na którym doliczy 22% podatku od towarów i usług, prowadząc co do tego odpowiednią ewidencję miesięczną. Następnie zaś powinien pomniejszyć o ten podatek podatek naliczony w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym nastąpią tankowania do służbowych samochodów osobowych. Uściślając swój wniosek Podatnik podał, że dostawy paliw do stacji mają się odbywać średnio raz w tygodniu, w miarę dokonywanej sprzedaży. Paliwo tankowane do służbowych samochodów osobowych m stanowić około 0,5% dostarczanego do stacji paliwa i ma się odbywać przeciętnie dwa razy w tygodniu. Zdaniem Podatnika przy takiej częstotliwości dostaw paliwa do stacji należy uznać, że mimo “mieszania się” w zbiornikach paliwa z kolejnych dostaw uzupełniających zbiorniki, przedstawione powyżej rozliczenia podatku naliczonego będą dotyczyć tego samego okresu rozliczeniowego. W związku z powyższym Podatnik wniósł zapytanie czy taki sposób dokonywania rozliczenia podatku naliczonego jest prawidłowy.

Po dokonaniu analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie stwierdza, co następuje.

Rozważając przedstawione przez Podatnika zapytanie należy wskazać na następujące kwestie. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 19 art. 124.

Stosownie jednak do art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3. Dotyczy to samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, za wyjątkiem:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy (zob. art. 86 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Wyłączenie możliwości obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu paliw silnikowych, w tym oleju napędowego oraz gazu, dotyczy zatem paliw nabywanych przez podatnika i wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 86 ust. 3 ustawy), wyjąwszy przypadki wskazane w art. 86 ust. 4 ustawy. W art. 86 ust. 4 ustawodawca wymienia bowiem przypadki samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, do których nie stosuje się ust. 3, co oznacza, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych wykorzystywanych nie tylko do napędu pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, ale również od tych samochodów, które zostały wymienione w art. 86 ust. 4 ustawy. Unormowanie to znajduje przy tym odpowiednie zastosowania, gdy samochód jest przedmiotem najmu, dzierżawy, leasingu itp. (zob. art. 86 ust. 7). Powyższą argumentację potwierdza art. 5 ust 1 ustawy z 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), zgodnie z którym na potrzeby art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1–4 ustawy o podatku od towarów i usług, nabytych przed dniem wejścia w życie powołanej ustawy zmieniającej, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej. Z przepisu tego wyraźnie wynika, że podatnikom przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw wykorzystywanych do napędu pojazdów wymienionych w art. 86 ust. 4. W przypadku pojazdów nabytych przed dniem 1 czerwca 2005 r. konieczne było jedynie dodatkowe badanie techniczne, wymagane dla grup pojazdów wymienionych w art. 86 ust. 4 pkt 1–4.

Jak wynika z przedstawionego stanu prawnego prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa do napędu samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch przesłanek:

• wykorzystywanie samochodu w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług oraz
• zaliczenie samochodu do kategorii samochodów niewymienionych w art. 86 ust. 3, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedstawionym stanie faktycznym Podatnik zakupuje paliwo na zaopatrzenie własnej stacji paliw, na której prowadzi sprzedaż paliw. Równocześnie jednak tankuje na niej samochody osobowe użytkowane na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i stanowiące środki trwałe. W przypadku tychże samochodów osobowych Podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa zużywanego do napędu tych samochodów.

Kwotę podatku naliczonego stanowi co do zasady, zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz kwot podatku określonych w fakturach potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego. Stosownie do uregulowań zawartych w art. 86 ust. 10-13 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje zasadniczo w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę, a jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w tym terminie, to może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy. Jeśli zaś w danym okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonał czynności opodatkowanych, kwotę podatku naliczonego za ten okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług).

Jeśli podatnik otrzyma fakturę, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, z wyłączeniem przypadków, gdy faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11, to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Ponadto, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w podanych terminach, to może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, z zastrzeżeniem art. 81b ustawy Ordynacja podatkowa (zob. art. 86 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług).

Reasumując zatem Podatnik zakupując paliwo na zaopatrzenie stacji paliw może, z uwzględnieniem art. 86 ust. 1 ustawy, dokonać w danym okresie rozliczeniowym, tj. w miesiącu otrzymania faktury albo w miesiącu następnym, obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego zakupie, ale tylko w tej części, która nie służy do napędu użytkowanych przez niego samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, z wyjątkami przewidzianymi w art. 86 ust. 4 ustawy.

W sytuacji, gdy dokonywane przez Podatnika pomniejszenie kwoty podatku naliczonego przy nabycia paliwa do odprzedaży na stacji paliw o kwotę podatku naliczonego od tej części paliwa, która jest tankowana do samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, z wyjątkami przewidzianymi w art. 86 ust. 4 ustawy, zawiera się w tym samym okresie rozliczeniowym, stanowisko Podatnik w przedstawionej kwestii jest prawidłowe. Gdyby natomiast czynności te miały miejsce w różnych okresach rozliczeniowych, a w szczególności, gdyby Podatnik dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu danej dostawy paliwa w jednym miesiącu, a pomniejszenia podatku naliczonego o podatek naliczony od tej części paliwa, która przeznaczona była do tankowania samochodów osobowych w kolejnym miesiącu, to w pierwszym z tych miesięcy dochodziłoby do zawyżenia podatku naliczonego.

Wyrażone powyżej stanowisko tutejszego organu podatkowego zgodne jest ze stanowiskiem Wnioskodawcy przedstawionym w przedmiotowym wniosku. Wobec tego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie postanowił, jak na wstępie.