POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X z dnia 16 listopada 2006r. (data wpływu do Urzedu 20.11.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełnionego w dniu 14.12.2006r., Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że prowadzi ona działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń. Spółka uczestniczy, we własnym imieniu i na własny rachunek, w obrocie kontraktami terminowymi na dłużne papiery wartościowe na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (dalej: GPW).

Kontrakt terminowy na dłużne papiery wartościowe jest umową pomiędzy sprzedającym dłużne papiery wartościowe, a kupującym obligacje na warunkach określonych przez GPW. Inwestor kupujący kontrakt terminowy na obligacje jest nabywcą kontraktu. Zajmuje on pozycję długą w kontrakcie, zobowiązując się tym samym do kupna określonej ilości obligacji po określonej cenie (ostatecznej cenie rozliczeniowej obligacji) w danym dniu w przyszłości (w dniu wykonania kontraktu). Inwestor sprzedający kontrakt terminowy na obligacje jest wystawcą kontraktu. Zajmuje on pozycję krótką w kontrakcie, zobowiązując sie tym samym do sprzedaży określonej ilości obligacji po określonej cenie (ostatecznej cenie rozliczeniowej) w danym dniu w przyszłości (w dniu wykonania kontraktu). Zgodnie z warunkami obrotu dla programu kontraktów terminowych na obligacje, wykonanie przedmiotowego kontraktu następuje, co do zasady, poprzez dostawę obligacji spełniających określone kryteria lub w szczególnych sytuacjach poprzez rozliczenie pieniężne. W wyniku rozliczenia kontraktu inwestor posiadający pozycję długą otrzymuje obligacje, za które zobowiązany jest zapłacić kwotę równą ostatecznej cenie rozliczeniowej obligacji. Natomiast strona krótka zobowiązana jest do dostarczenia obligacji z listy ogłoszonej przez K. S.A., w zamian za które otrzymuje kwotę równą ostatecznej cenie rozliczeniowej transakcji.

Bieżące rachunki rynkowe dokonywane są w następujący sposób:

-straty i zyski stron posiadających otwarte pozycje obliczane i rozliczane są codziennie na koniec dnia przez Izbę Rozliczeniową Instrumentów Pochodnych (dalej: IRIP),

- pierwszego dnia podstawą rozliczenia jest różnica pomiędzy ceną zawarcia transakcji a dzienną cena rozliczeniową,

-w pozostałe dni – różnica pomiędzy dziennymi cenami rozliczeniowymi na zamknięcie dnia,

-w przypadku zamknięcia pozycji – różnica pomiędzy ostatnią dzienną ceną rozliczeniową a ceną z transakcji zamykanej.

Strata inwestora posiadającego pozycję długą (należność inwestora zajmującego pozycję krótką) powstaje w sytuacji, gdy dzienna cena rozliczeniowa kontraktu jest niższa od ceny zawarcia transakcji/dziennej ceny rozliczeniowej z dnia poprzedniego. Z kolei strata inwestora posiadającego pozycję krótką (należność inwestora zajmującego pozycję długą) powstaje w sytuacji, gdy dzienna cena rozliczeniowa kontraktu jest wyższa od ceny zawarcia transakcji/dziennej ceny rozliczeniowej z dnia poprzedniego. Ostateczne rozliczenie kontraktu następuje w momencie wygaśnięcia kontraktu lub też jego zamknięcia na GPW.

Pytanie Podatnika dotyczy prawidłowego rozpoznania przez Spółkę obowiązków podatkowych z tytułu uczestnictwa w obrocie kontraktami terminowymi na obligacje skarbowe, tzn.:1.czy przychód podatkowy oraz koszty uzyskania przychodów z tytułu uczestnictwa Spółki w kontrakcie terminowym na obligacje skarbowe mogą być rozpoznane dla celów podatkowych w momencie realizacji kontraktu, tj. w momencie zamknięcia pozycji lub wygaśnięcia kontraktu;

2.codzienne zyski/straty Spółki z tytułu bieżących rozrachunków rynkowych nie stanowią odpowiednio kosztów uzyskania przychodów oraz przychodów podatkowych Spółki.

Zdaniem Podatnika, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Jednakże, mogą być one rozpoznane dla celów podatkowych w momencie realizacji praw wynikających z tych instrumentów, rezygnacji z realizacji tych praw lub też w momencie ich zbycia, o ile nie powiększają wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. W świetle powyższego kosztem uzyskania przychodu są także wydatki związane z nabyciem danego kontraktu (w szczególności opłaty na rzecz GPW za nabycie kontraktu oraz opłaty na rzecz IRIP-u, będącego częścią KDPW, z rozliczenia danej transakcji). W omawianej sytuacji, prawa z analizowanych kontraktów realizują sie dopiero w momencie wygaśnięcia tego instrumentu lub też zamknięcia GPW, w konsekwencji wydatki na nabycie danego kontraktu mogą zostać rozpoznane dla celów podatkowych dopiero w momencie jego realizacji (wygaśnięcia lub zamknięcia pozycji na GPW). Z kolei, codzienne straty z tytułu bieżących rozrachunków rynkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów Spółki, gdyż nie stanowią ostatecznego rozliczenia kontraktu. W odniesieniu do przychodów z tytułu kontraktów terminowych Strona stoi na stanowisku, że ze względu na fakt, iż ostateczna kwota ewentualnego przychodu z kontraktu terminowego może zostać określona dopiero w oparciu o ostateczną cenę rozliczeniową, której wysokość jest określana w momencie wygaśnięcia lub zamknięcia kontraktu, przychód podatkowy z omawianego instrumentu powstanie dopiero w momencie jego realizacji (wygaśnięcia lub zamknięcia na GPW).

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest prawidłowa.

Definicję instrumentów pochodnych zawiera art 16 ust. 1b ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), który stanowi, iż za pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozumie się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe. Przedstawiony kontrakt terminowy na obligacje skarbowe spełnia w/w definicję instrumentów pochodnych.

Kwestię powstania kosztów podatkowych związanych z nabyciem instrumentów pochodnych reguluje art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem wszystkie wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 8b nie są kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Stają się nimi natomiast przy ustalaniu dochodu: -w związku z realizacją praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych,

-w związku z rezygnacją z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych,

-z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.

Odnośnie kwestii dotyczącej momentu ustalenia przychodu dla transakcji terminowej zastosowanie będzie miał art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r.:

-przy zbyciu kontraktu przychód wystąpi w dacie jego zbycia, nie później jednak niż ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło zbycie - art 12 ust. 3a pkt 1 ustawy,

-przy realizacji praw wynikających z kontraktu przychód wystąpi w dacie otrzymania zapłaty, nie później jednak niż ostatniego dnia miesiąca w którym otrzymano zapłatę - art 12 ust. 3a pkt 3 ustawy.

Jednocześnie Naczelnik tut. Urzędu zwraca uwagę, iż ustawą z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2006r. Nr 217, poz. 1589) wprowadzono zmiany w ustawie z dnia 15.02.1992r., w tym m.in. w zakresie art. 12 ust. 3a. Zmiany wprowadzone w/w ustawą z dnia 16.11.2006r. wchodzą w życie z dniem 01.01.2007r. i mają zastosowanie do osiągniętych dochodów (poniesionych strat) od tego dnia, przy czym podatnicy, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed 01.01.2007r. a zakończy po tym dniu, stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a, w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007r. za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów dla określenia daty powstania przychodów z tytułu praw wynikających z kontraktów terminowych oraz kosztów ich uzyskania nie ma znaczenia codzienne rozliczanie zysku lub straty inwestora z tytułu posiadania tych kontraktów.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.