Podatnik wniósł o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedstawił następujący stan faktyczny sprawy: W 2006 roku Podatnik rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. W miesiącu poprzedzającym rozpoczęcie działalności poniósł wydatki, sfinansowane środkami pochodzącymi z dotacji przyznanej bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej przez Powiatowy Urząd Pracy. Wartość żadnego z zakupionych artykułów nie przekroczyła kwoty 3.500 zł.„Siedziba” działalności gospodarczej mieści się w lokalu mieszkalnym użyczonym przez matkę Podatnika, który jest zarazem miejscem zamieszkania Podatnika. Nadto, prowadząc działalność gospodarczą korzysta z telefonu stacjonarnego, którego abonentem jest matka Podatnika. Uzupełniając stan faktyczny podał, że spółdzielcze własnościowe prawo do tego lokalu posiada matka, a w lokalu tym mieszka Podatnik wspólnie z ojcem i matką.

W opisanym stanie faktycznym zadał następujące pytania:czy kosztem uzyskania są:1.wydatki na środki trwałe lub towary handlowe poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej,2.opłaty za abonament i połączenia telefoniczne wykonane z telefonu stacjonarnego przez Podatnika, którego abonentem nie jest Podatnik,3.część opłat za czynsz, gaz, energię elektryczną, wodę, centralne ogrzewanie, itp. ponoszonych w związku z użytkowaniem lokalu, w którym mieści się siedziba działalności gospodarczej.

Według Podatnika, wydatki poniesione przed datą rozpoczęcia działalności gospodarczej mogą zostać potraktowane jako koszt uzyskania przychodu i nie zmienia tego fakt, że środki na ich zakup pochodzą z dotacji. Zdaniem Podatnika opłaty za połączenia telefoniczne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą są kosztem uzyskania przychodów, pomimo, że abonentem nie jest Podatnik. Ponieważ koszt abonamentu byłby ponoszony przez abonenta również w przypadku gdyby Podatnik nie używał telefonu, to zdaniem Podatnika nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.Natomiast koszty opłat za gaz, energię elektryczną, wodę, centralne ogrzewanie itp., są kosztem uzyskania w wysokości 1/3 całkowitych kosztów ( lokal jest użytkowany przez 3 osoby tj. Podatnika i jego rodziców ).Zdaniem Podatnika czynsz nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ byłby opłacany niezależnie od tego, czy Podatnik użyczałby lokal.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego sprawy, stanowiska przedstawionego przez Podatnika oraz obowiązujących w omawianym zakresie przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust.1 pkt.121 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm. ).Z załączonej do wniosku umowy wynika, że Podatnikowi - na podstawie cyt. wyżej przepisu - przyznano środki na podjęcie działalności, w związku z tym są one wolne od podatku dochodowego.

Z definicji kosztów uzyskania przychodów wyrażonej przepisami art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem za koszt uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej może być uznany każdy wydatek, w tym również sfinansowany ze środków przyznanych bezrobotnemu z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, o ile pozostaje w związku z uzyskaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i jednocześnie nie został wymieniony w art. 23 w/w ustawy. Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a – 22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych, odliczonych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeżeli zatem Podatnik wydatki na zakup środka trwałego pokryje środkami otrzymanymi ze środków przyznanych na podjęcie działalności, to odpisy amortyzacyjne od tych środków nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

W opisanym stanie faktycznym Podatnik poinformował, że wartość żadnego z zakupionych artykułów nie przekroczyła kwoty 3.500 zł, co jednoznacznie nie oznacza, że żaden z nich nie został zakwalifikowany przez Podatnika do środków trwałych. W przypadku zakwalifikowania do środków trwałych odpisy amortyzacyjne ( w tym również jednorazowa amortyzacja ) nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Z uwagi na powyższą okoliczność stanowisko Podatnika uznano za nieprawidłowe.

Reasumując stwierdzić należy, iż w obowiązującym stanie prawnym nie ma przeszkód, aby do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej zaliczyć wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów, niezwiązane z nabyciem lub wytworzeniem środków trwałych, sfinansowane ze środków przyznanych przez Powiatowy Urząd Pracy przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ponieważ ustawodawca nie wymienił w art. 23 ust. 1 pkt. 56 ustawy jako kosztów nieuznanych za koszt uzyskania przychodów - wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów ( przychodów ), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy.Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm. ), użyczenie jest umową przez którą użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu na czas oznaczony lub nie oznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania. Co do zasady, umowa użyczenia rodzi skutki podatkowe dla obu stron umowy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w omawianym przypadku, przedmiotem używania jest część lokalu mieszkalnego, do którego matka Podatnika posiada tytuł prawny – spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Zatem przychód z odpłatnego lub nieodpłatnego udostępnienia części takiego lokalu nie jest przychodem z nieruchomości, o których mowa w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zalicza się wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2 – 2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt. 125.

Z uwagi na to, że część lokalu została użyczona przez matkę, w sprawie ma zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt. 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2 – 2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej, w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20 .

W sprawie kosztów ponoszonych w związku z użyczeniem części lokalu należy zauważyć, że umowę użyczenia cechuje jej nieodpłatny charakter. Oznacza to, że umowa taka nie może nakładać na biorącego żadnego świadczenia na rzecz dającego. Biorąc pod uwagę treść art. 710-719 Kodeksu cywilnego, regulujących prawa i obowiązki stron użyczenia, użytkującego obciążają jedynie koszty zwykłego używania rzeczy i utrzymania jej w stanie niepogorszonym. Strony umowy mogą zatem nałożyć na użytkującego obowiązek regulowania określonych należności, związanych z bieżącą eksploatacją lokalu, np. opłaty za energię elektryczną, wywóz nieczystości, itp.

Ponieważ w lokalu mieszkalnym, którego część została użyczona Podatnikowi, mieszka on wspólnie z rodzicami, opłaty za gaz, energie elektryczną, wodę, centralne ogrzewanie nie mogą stanowić kosztu uzyskania w wysokości 1/3 tych wydatków, tylko dlatego, że lokal ten jest użytkowany przez 3 osoby. Podatnik w lokalu tym nadal mieszka i wymienione wydatki ( 1/3 ) nie są w żaden sposób związane wyłącznie z działalnością gospodarczą. Nadto, regulowanie należności obciąża właściciela spółdzielczego prawa do lokalu, w związku z tym brak dowodów ich poniesienia przez Podatnika.

Również w przypadku wydatków związanych z rozmowami telefonicznymi związanymi z działalnością gospodarczą, chcąc zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów Podatnik musi wykazać, że miały one związek z uzyskanym przychodem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i zostały przez niego poniesione.Powyższe wynika z treści cytowanego wcześniej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie nie uznania za koszt uzyskania przychodów czynszu i abonamentu za telefon stacjonarny stanowisko Podatnika należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, w przypadku gdy umowa użyczenia na użytkującego nakłada obowiązek regulowania określonych należności związanych z bieżącą eksploatacją części lokalu mieszkalnego, Podatnik do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć w/w wydatki, pod warunkiem, że są one ściśle i wyłącznie związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą i że zostały przez Podatnika poniesione.