POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r nr 8, poz.60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.02.2006r

o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie: Czy kancelaria jest obowiązana jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od opłat ponoszonych na aplikację radcowską pracownicy?

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe

Uzasadnienie

Kancelaria Radców Prawnych zatrudniła na warunkach umowy o pracę absolwentkę wydziału prawa, której finansuje koszty uczestnictwa w aplikacji radcowskiej. Płatnik zawarł z pracownicą umowę w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.

W związku z powyższym zwrócono się z zapytaniem czy kancelaria jest obowiązana jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek od opłat ponoszonych na aplikację radcowską pracownicy.

Wnioskujący uważa, iż jako płatnik nie ma obowiązku obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy w związku z ponoszeniem opłat za aplikację radcowską pracownicy. Zgodnie bowiem z art. 21 ust.1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Odrębnymi przepisami o których mowa w art. 21 ust.1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przede wszystkim przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 roku w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych. W myśl paragrafu 9 rozporządzenia, pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania z zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej, m.in. zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu.

Wnioskodawca nadmienia ponadto, iż w interesie kancelarii leży zdobywanie przez jej pracowników uprawnień zawodowych radców prawnych – ma to bowiem bezpośredni wpływ na zwiększenie osiąganych przez kancelarię przychodów z działalności gospodarczej.

Ustosunkowując się do powyższego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż:

zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. nr 14, poz. 176 z późn. zm) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust.1 wyżej cyt. ustawy przychodami , z zastrzeżeniem art.14-16, art.17 ust.1 pkt 6 i 9, art. 20 ust.3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 12 ust. 1 tejże ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik.

Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy(lub umowy o podobnym charakterze), ale również wszystkie inne przychody, niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakiś sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Jednocześnie fakt, że świadczenie to zaliczyć należy do przychodów ze stosunku pracy nie przesądza o jego opodatkowaniu.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust.1 pkt 90 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Z 2000r nr 14, poz. 176 ze zm.) wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszących kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Zakres świadczeń jakie pracodawca ma możliwość przyznać pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12.10.1993 roku w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz.U. Nr 103, poz. 472 ze zm.).

Stosownie do dyspozycji § 1 ust.2 pkt 3 przedmiotowego rozporządzenia, które zostało wydane na podstawie art. 103 Kodeksu pracy, ww. przepisów nie stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe w zakresie unormowanym odrębnie w przepisach dotyczących podnoszenia kwalifikacji i wykształcenia ogólnego tych osób albo w układach zbiorowych pracy lub przepisach o wynagradzaniu pracowników.

Powołane wyżej rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 roku zawiera enumeratywne wyliczenie pozaszkolnych form dokształcania pracowników. Wyliczenie to nie obejmuje aplikacji radcowskiej. Przedstawione wyżej stanowisko zostało potwierdzone w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28.07.1999r (orzeczenie -I PKN 180/99), w którym Sąd stwierdził, że:

„Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych zawiera enumeratywne wyliczenie pozaszkolnych form dokształcania pracowników. Wyliczenie to nie obejmuje aplikacji radcowskiej. Zasady odbywania aplikacji radcowskiej uregulowane zostały wyczerpująco w rozdziale 4 (Aplikacja radcowska) ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o radcach prawnych. Skoro powołane rozporządzenie nie uwzględnia aplikacji radcowskiej jako formy podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników, to do odbywania aplikacji radcowskiej jako formy podnoszenia kwalifikacji zawodowych nie stosuje sie przepisów tego rozporządzenia.”

W konsekwencji refundacja kosztów aplikacji radcowskiej przez pracodawcę nie stanowi świadczenia przyznanego pracownikowi zgodnie z odrębnymi przepisami w rozumieniu art.21 ust. pkt 90 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz jest dobrowolnym świadczeniem pracodawcy nie wynikającym z przepisów regulujących obowiązki pracodawcy w związku z podjęciem nauki przez pracownika.

W świetle powyższych przepisów wartość otrzymanych świadczeń przez pracownika w związku z opłacaniem przez pracodawcę kosztów aplikacji, stanowi jego dochód podlegający opodatkowaniu.

W związku z powyższym na płatniku ciąży obowiązek obliczania, pobrania i odprowadzania na rachunek urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i prawny zawarte we wniosku z dnia 14.02.2006 roku stanowisko strony nie jest prawidłowe