Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W przedmiotowym wniosku wskazał, iż posiada obywatelstwo polskie i litewskie oraz że jest właścicielem nieruchomości położonej na terytorium Litwy, którą zamierza sprzedać.

Na tle takiego stanu faktycznego Podatnik sformułował stanowisko, iż od dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej na Litwie, nie powinien uiszczać podatku w Polsce. Uważa, że obowiązek podatkowy wystąpi na Litwie.

Minister Finansów postanowieniem z dnia 28 grudnia 2006 r. Nr DD4-033-01871/MN/06/1191, wydanym w trybie art. 14 e Ordynacji podatkowej, stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku uznał za prawidłowe.

W wydanym postanowieniu Minister Finansów przywołując art. 13 ust. 1 postanowień umowy z dnia 20 stycznia 1994r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1995 r., Nr 51, poz. 277) wskazał, iż dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego położonego na Litwie, może być opodatkowany na Litwie. W tym przypadku-stosownie do art. 24 ust. 1 ww. umowy - Polska zwolni taki dochód lub majątek od opodatkowania, przy czym Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony z opodatkowania w powyższy sposób, nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.

Jednocześnie Minister Finansów wskazał na przepis art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Zatem dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Litwy, nie będzie miał wpływu na wysokość stawki podatkowej od pozostałego dochodu podatnika.

Pismem z dnia 28 grudnia 2006 r. Minister Finansów przekazał Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w Koszalinie–za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie–kopię wniosku Podatnika w celu rozpatrzenia sprawy w części dotyczącej zasad opodatkowania tych dochodów w Polsce na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na wezwanie tut. organu podatkowego w piśmie z dnia 23 stycznia 2007 r. Podatnik wyjaśnił, iż właścicielem przedmiotowej nieruchomości na Litwie jest od 26 czerwca 1998 r.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Koszalinie po rozpatrzeniu wniosku podatnika, uzupełnionego pismem z dnia 23 stycznia 2007 r. stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, iż sprzedaż nieruchomości znajdującej się na na terenie Litwy nie podlega opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie normy prawa zawarte w art. 3 ust. 1, art. 4a i art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Stosownie do art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast przepis art. 4a ustawy stanowi, iż przepisy art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Minister Finansów w postanowieniu z dnia 28 grudnia 2006 r., wydanym w trybie art. 14e Ordynacji podatkowej stwierdził, iż dochód podatnik z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Litwy może być opodatkowany na Litwie. Przy czym sformułowanie „może być opodatkowany” nie oznacza możliwości wyboru przez Podatnika kraju, w którym dochód ma być objęty podatkiem. Regulacja taka oznacza, że Litwa ma prawo opodatkować dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego kraju będzie on podlegał w nim opodatkowaniu. Jeżeli jednak dochód ze sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu na Litwie, to w sprawie mają zastosowanie przepisy dotyczące zasad opodatkowania tych dochodów w Polsce.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu w Polsce zawarty jest w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W pkt 8 lit.a ww. art. 10 ust. 1 ustawy jako źródło przychodów wymienione jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że podatnik nabył przedmiotową nieruchomość w 1998 r. Oznacza to, że ze względu na upływ pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym Podatnik został jej właścicielem, odpłatne zbycie tej nieruchomości nie stanowi źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Wobec stwierdzenia zgodności Podatnika z istniejącym stanem prawnym na dzień wydania postanowienia–postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, wydana jest w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu 06 lutego 2006 r. i obowiązuje do czasu jego zmiany.

Powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na podstawie art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie stronie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Koszalinie, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.