Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą organizuje imprezy okolicznościowe dla swoich pracowników, w formie spotkań integracyjnych, świątecznych oraz imprez rekreacyjno-sportowych. Organizacja takich spotkań wynika z polityki personalnej Spółki. Spotkania te mają na celu zintegrowanie pracowników ze Spółką, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami. Wydatki związane z organizacją powyższych spotkań dla pracowników są finansowane ze środków obrotowych Spółki. Prawo pracownika do uczestniczenia, w spotkaniu/imprezie integracyjnej nie jest uzależnione od jego sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej.

Mając na uwadze powyższe, Bank zwraca się z pytaniem:

Czy koszty spotkań (imprez) integracyjnych oraz okolicznościowych, organizowanych dla pracowników Spółki, finansowanych ze środków obrotowych Spółki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Banku, próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie czy wydatki związane z organizacją imprez integracyjnych i okolicznościowych dla pracowników mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów należy rozpocząć od analizy art.16 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U z 2000r Nr 54, poz.654 ze zmianami/. W opinii podatnika, kosztów organizacji spotkań (imprez) integracyjnych i okolicznościowych nie można finansować z funduszu świadczeń socjalnych. Zakres przedmiotowy działalności socjalnej finansowanej z funduszu, określa art.2 pkt.1 ustawy z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U z 1006r, Nr 70, poz.335 ze zmianami/. Zgodnie z tym przepisem działalnością socjalną są: usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe. Wydatkowanie środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych następuje według zasady określonej w art 8 ust.1 powołanej ustawy, zgodnie z którym przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Analiza przedstawionych przepisów wskazuje, że jeśli przy organizacji imprezy dla pracowników nie uwzględniono ustawowych zasad, to koszty poniesione na ten cel nie mogą być finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Koszty związane z organizacją imprez integracyjnych/ okolicznościowych dla pracowników Spółki, nie spełniają więc przesłanek do uznania ich za związane z działalnością socjalną o której mowa w art.16 ust.1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a contrario (sfinansowane ze środków obrotowych spółki) mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone na rzecz pracowników, pomimo, że nie mają bezpośredniego wpływu na uzyskanie przychodów są, zdaniem podatnika, wydatkami pośrednimi, które także mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W opisanym stanie faktycznym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podzielając stanowisko Banku zawarte w przedmiotowym wniosku, zauważa co następuje:

W rozszerzonej definicji kosztów- art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czytamy, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. tej ustawy.

Zatem, wszelkie wydatki, poza wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy, są kosztami uzyskania przychodów podatnika, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub jego zachowania czy też zabezpieczenia źródła przychodów oraz mają związek z prowadzoną przez niego działalnością.

Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się, zgodnie z art.16 ust.1 pkt.45 wyżej powołanej ustawy - wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Powyższe wyłączenie, jak słusznie zauważył Bank, nie ma zastosowania do sytuacji przedstawionej w omawianym wniosku. Wydatki związane z organizacją spotkań/imprez integracyjnych dla pracowników firmy, są finansowane ze środków obrotowych Spółki, a prawo pracownika do uczestniczenia, w tych imprezach nie jest uzależnione od jego sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej. Próba zakwalifikowania organizacji spotkań/imprez integracyjnych do działalności socjalnej Spółki, stałaby w sprzeczności z uregulowaniami art. art 8 ust.1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w myśl którego przyznawanie tego rodzaju świadczeń uzależnia się przede wszystkim od tak zwanego kryterium socjalnego, czyli od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Jak wykazuje podatnik, wydatki ponoszone przez pracodawcę w związku z organizacją imprez okolicznościowych i integracyjnych dla pracowników, finansowane ze środków obrotowych, są pośrednio związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością i mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników, a przez to zwiększenie efektywności pracy, co przekłada się na przychody Spółki.

W opinii tutejszego organu, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie różnicuje wydatków zależnie od bliskości ich związku z uzyskanym przychodem podatnika – a kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lecz również w celu zachowania przychodu albo zabezpieczenia jego źródła.

Kosztami podatkowymi, zatem są również koszty pracownicze i do takich, zdaniem Naczelnika tutejszego Urzędu należałoby zaliczyć wydatki poniesione na organizacje spotkań/imprez okolicznościowych dla pracowników firmy. Jednocześnie należy nadmienić, że, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, w myśl art.12 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U z 2000r nr 14, poz. 176 ze zmianami/, stanowią przychód pracownika.