POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) s t w i e r d z a m

że stanowisko Podatnika - przedstawione we wniosku z dnia 24.01.2007r., który wpłynął w dniu 30.01.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.01.2007r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

1. Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę w sprawie:

Spółka jest stroną licznych postępowań podatkowych dotyczących stwierdzenia nadpłaty z tytułu:

- podatku od towarów i usług w związku z wyłączeniem z podstawy opodatkowania wartości deputatów węglowych wydanych byłym pracownikom oraz uprawnionym członkom rodzin byłych pracowników, a także zaliczeniem deputatów węglowych wydanych pracownikom jako korzystających ze zwolnienia od podatku,

- podatku od nieruchomości w związku z wyłączeniem z podstawy opodatkowania wartości tzw. kapitalnych wyrobisk górniczych.

Część z prowadzonych spraw została już zakończona decyzjami organów pierwszej instancji. Na stwierdzone nadpłaty złożyły się zarówno kwoty niesłusznie uregulowanego podatku, jak też zapłaconych od niego odsetek za zwłokę. Stało się tak, gdyż zgodnie z art. 72 § 2 Ordynacji podatkowej na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę. Ponadto w stosunku do niektórych stwierdzonych nadpłat przysługuje Jednostce oprocentowanie ze względu na wydanie przez organy podatkowe stosownych decyzji z naruszeniem terminu wynikającego z art. 78 § 3 pkt 3 lit. b Ordynacji podatkowej.

2. Pytanie Wnioskodawcy:

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Jednostka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek za zwłokę zwróconych w związku ze stwierdzoną nadpłatą oraz otrzymanego od nadpłaty oprocentowania?

3. Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

Zdaniem Jednostki, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) przychodem są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne oraz inne enumeratywnie wymienione świadczenia. Odstępstwa od tej zasady zostały określone w art. 12 ust, 4 omawianej ustawy. W konsekwencji stwierdzić należy, że otrzymane środki powinny być zaliczone do przychodów podatkowych chyba, że co innego wynika z powyżej wymienionej regulacji praw­nej.

Spółka uważa, że dla rozpatrywanej sprawy istotne znaczenie ma art. 12 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w myśl, którego do przychodów nie zalicza się odsetek otrzymanych w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych, a także oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu odrębnych przepisów. Stosując zatem wykładnię językową przedmiotowego przepisu dojść należałoby do wniosku, że dla celów podatkowych do przychodów nie zalicza się odsetek za zwłokę, traktowanych zgodnie z art. 72 § 2 Ordynacji podatkowej jako część stwierdzonej nadpłaty. Na uwadze mieć jednak trzeba, iż w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, a w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a tej ustawy — zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. Zapłacone więc odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, a tym samym ich zwrot, traktowany jako część nadpłaty w rozumieniu art. 72 § 2 Ordynacji podatkowej, nie będzie dla celów podatkowych stanowił przychodu zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W sytuacji tej zasadnym zatem staje się wyjaśnienie, jakie odsetki są wyłączone z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 7 ww. ustawy, skoro zwrot odsetek, o których mowa w art. 72 § 2 Ordynacji podatkowej, nie podlega zaliczeniu do przychodów już na mocy art. 12 ust. 4 pkt 6a tej ustawy. Odrzucić w tym miejscu rzecz jasna trzeba założenie, że przedmiotowe odsetki są wyłączone z przychodów podatkowych na mocy obu przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Takie bowiem stanowisko, według Spółki, świadczyłoby o zbędności art. 12 ust. 4 pkt 7 omawianej ustawy, co byłoby nie do pogodzenia z zasadą racjonalności ustawodawcy przy tworzeniu norm prawnych, z uwzględnieniem której obligatoryjnie należy interpretować przepisy prawne.

Dla wyjaśnienia powyższej kwestii na wstępie, Spółka twierdzi, że należy zwrócić uwagę, że zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z dnia 8 stycznia 1993 r. sygn. akt III ARN 84/92, „wykładnia gramatyczno -słownikowa jest (...) tylko jednym z przyjmowanych powszechnie w rozumowaniu prawniczym sposobów wykładni, a wnioski z niej płynące mogą być również często mylące i prowadzić do merytorycznie błędnych, niezgodnych z rzeczywistymi intencjami ustawodawcy (...) rezultatów". Dlatego też w ocenie Sądu „musi być ona uzupełniona wnioskami płynącymi z zastosowania innych rodzajów wykładni: historycznej, systemowej, funkcjonalnej, logicznej, a wreszcie — jeśli nie przede wszystkim — celowościowej, która w odniesieniu do indywidualnych spraw rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych uznana jest za najodpowiedniejszą i najlepiej prowadzącą do rozszyfrowania intencji i celów ustawodawcy". Powyższe stanowisko zostało także podzielone przez skład orzekający Sądu Najwyższego w uchwale z dnia 7 marca 1995 r. sygn. akt III AZP 2/95, a także przez Ministra Finansów w interpretacji Nr PB2/MK/RB-033-050-132/04 z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie określenia pojęcia przychodów z najmu oraz uwzględnienia podatku od towarów i usług w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 5, poz. 33).

W świetle powyższego Spółka wysuwa wniosek, że skoro w przypadku art. 12 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wykładnia językowa nie przynosi właściwych rezultatów, a wręcz przeciwnie wskazuje na zbędność tej regulacji prawnej, to przy jej interpretacji niezbędnym staje się odwołanie do dyrektyw innych wykładni. Zdaniem Spółki, trzeba więc przede wszystkim zwrócić uwagę na pismo PB 2/AZ-033-0345-1532/0 l/B Sekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów z dnia 29 sierpnia 2001 r. do izb skarbowych i urzędów kontroli skarbowej (Biuletyn Skarbowy Ministerstwa Finansów Nr 5(41)2001, str. 8), w którym został wyrażony pogląd, co do sposobu postępowania w sytuacji, gdy wykładania językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, a wątpliwości interpretacyjne dotycząc podatku dochodowego. W okolicznościach takich, według Spółki, należy mieć na uwadze, że „ze względu na identyczny zakres rozwiązań podatkowych dotyczących przedsiębiorców działających na podstawie ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych i fizycznych" ustawodawca dąży „do zachowania pełnej symetrii w zakresie praw i obowiązków przedsiębiorców działających na podstawie tych ustaw". W konsekwencji „przyjęte regulacje, dotyczące między innymi przychodów osiąganych z działalności gospodarczej, kosztów uzyskania przychodów, jak i przepisów dotyczących niestosowania przepisów obu ustaw do przychodów z działalności rolniczej (z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej), upoważniają do zastosowania analogicznych rozwiązań". Oznacza to, zdaniem Spółki, że kierując się wykładnią systemową i celowościową, w przypadku wątpliwości, co do treści jednej z obowiązujących ustaw, jej wykładni należy dokonywać ze szczególnym uwzględnieniem rozwiązań prawnych zawartych w drugiej ustawie, dążąc przy tym do zasady równego traktowania podatników obu podatków. Spółka uważa, iż w tym stanie rzeczy koniecznym staje się przeanalizowanie uregulowań prawnych zawartych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a dotyczących omawianej kwestii. Ponadto Jednostka twierdzi, że zwrócić zatem trzeba uwagę, że analogiczne uregulowania prawne z art. art. 12 ust. 4 pkt 6 i 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawarte zostały także w art. 14 ust. 3 pkt 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka stoi na stanowisku, iż w myśl ostatnich przepisów, tak jak w podatku dochodowym od osób prawnych, tak również w przypadku osób fizycznych, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, a także zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie w katalogu wyłączeń przychodów dla celów podatkowych, zawartym w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest regulacji prawnej odpowiedniej do zawartej w art. 12 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Za to jednak w art. 21 ust. 1 pkt 111 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione przedmiotowo z podatku zostało oprocentowanie otrzymane w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych, a także oprocentowanie zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu odrębnych przepisów. Zwolnienia analogicznego brak jest z kolei na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Analiza przedstawionych regulacji prawnych wskazuje więc na zbieżność art. 21 ust. 1 pkt 111 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z art. 12 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tą różnicą, że pierwszy z wymienionych przepisów dotyczy zwolnienia przedmiotowego, a drugi wyłączenia z przychodów dla celów podatkowych otrzymanych przez podatnika środków. Ponadto w pierwszym z przepisów ustawodawca posługuje się pojęciem oprocentowania zachowując w tym względzie pełną korelację językową z Ordynacją podatkową, a w drugim — pojęciem odsetek, nasuwającym przedstawione wcześniej wątpliwości.

W tym stanie rzeczy w ocenie Jednostki uzasadnionym staje się postawienie tezy, że zamiarem ustawodawcy było wyłączenie spod opodatkowania podatkiem dochodowym otrzymanego przez podatnika oprocentowania od zwracanej nadpłaty. Wobec natomiast przedstawionych zastrzeżeń, co do treści art. 12 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, według Spółki, za konieczne uznać należy zastosowanie wykładni systemowej i celowościowej, wg której użyte w tym przepisie pojęcie „odsetek" faktycznie odnosi się do oprocentowania otrzymywanego przez podatnika w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych.

Mając zatem powyższe na uwadze, Jednostka stoi na stanowisku, że odsetki za zwłokę zwracane w związku ze stwierdzoną nadpłatą oraz otrzymane od tej nadpłaty oprocentowanie, z uwagi odpowiednio na art. 12 ust. 4 pkt 6a i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowi dla celów podatkowych przychodu.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy:

Ustosunkowując się do stanowiska Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, a w myśl art. 16 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje sie przepisy Ordynacji podatkowej.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się odsetek otrzymanych w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych, a także oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu odrębnych przepisów.

W świetle art. 72 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Natomiast w myśl § 2 tegoż artykułu, jeżeli wpłata dotyczyła zaległości podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę.

Zasady wypłaty oprocentowania od nadpłaconych lub nienależnie wpłaconych podatków reguluje art. 78 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

I tak, zgodnie z art. 78 § 3 pkt 3 lit. b) ustawy Ordynacja podatkowa oprocentowanie przysługuje, jeżeli decyzja stwierdzająca nadpłatę nie została wydana w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, chyba że do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczynił sie podatnik, płatnik lub inkasent.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że na stwierdzone nadpłaty złożyły się zarówno kwoty niesłusznie uregulowanego podatku, jak też zapłaconych od niego odsetek za zwłokę. Spółce, od niektórych stwierdzonych nadpłat, przysługuje oprocentowanie ze względu na wydanie przez organy podatkowe stosownych decyzji z naruszeniem terminu wynikającego z art. 78 § 3 pkt 3 lit. b) Ordynacji podatkowej.

Zatem w przedmiotowej sytuacji, Spółce będzie przysługiwało w myśl art.78 § 3 pkt 3 lit. b) Ordynacji podatkowej oprocentowanie od stwierdzonej nadpłaty, obejmującej kwotę nienależnie uregulowanego podatku oraz kwotę odsetek za zwłokę zapłaconą od tego podatku.

Uwzględniając powyżej zacytowane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony przez Spółkę we wniosku należy stwierdzić, iż na podstawie wyżej cytowanego przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odsetki za zwłokę zwrócone w związku ze stwierdzoną nadpłatą oraz otrzymane od tej nadpłaty oprocentowanie – nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest - prawidłowe.

Niniejsze postanowienie - na podstawie art. 143 § 2 pkt 1 w/w ustawy - Ordynacja podatkowa, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.