Decyzja

Na podstawie art.14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Spółki Akcyjnej .... z siedzibą w... na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 22 stycznia 2007r. nr DP/423-0159/06/AK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie zmienia się postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 19 października 2006r. Pełnomocnik Podatnika zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik realizuje proces inwestycyjny polegający na budowie terminalu kontenerowego. Budowa jest realizowana ze środków własnych oraz obcych. W okresie poprzedzającym rozpoczęcie prac budowlanych oraz w trakcie ich realizacji Podatnik poniósł szereg kosztów związanych z zapewnieniem finansowania oraz rozpoczęciem i kontynuowaniem prowadzonego procesu inwestycyjnego. Na koszty te składały się m.in. wydatki poniesione w związku z zakupem:

1. usług doradztwa finansowego
2. usług doradztwa prawnego
3. usług bankowych

W złożonym wniosku wymieniono faktury dokumentujące zakup tych usług. Do części z nich wskazano czynności będące przedmiotem świadczonej usługi.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy Podatnik prawidłowo kwalifikuje poniesione wydatki do kosztów bezpośrednio związanych z prowadzoną inwestycją i czy w związku z dokonaną kwalifikacją koszty te powinny stanowić element wartości początkowej środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponieważ część wydatków związanych z doradztwem prawnym zdaniem Podatnika nie jest związana z prowadzoną inwestycją i dotyczy doradztwa ogólnego związanego z jego działalnością, w związku z tym powstała wątpliwość, czy w tej części wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Zdaniem Podatnika zakup usług doradztwa finansowego doprowadził do uzyskania niezbędnego finansowania zadania inwestycyjnego, stąd wydatki poniesione na ten cel stanowią one koszty bezpośrednio związane z prowadzoną inwestycją i winny stanowić element wartości początkowej środka trwałego.

Zakup usług bankowych, na które składają się koszty opłat i prowizji bankowych poniesione w okresie realizowania inwestycji stanowi element wartości początkowej budowanych środków trwałych w momencie ich poniesienia. Po dniu oddania inwestycji do używania koszty ponoszone na rzecz banku finansującego winny stanowić koszty bieżącego okresu w momencie ich zapłaty.

Odnośnie zakupu usług prawnych Podatnik posiada korespondencję od podmiotów świadczących te usługi, w której usługodawcy oszacowali wartość wykonanych prac w rozbiciu na bezpośrednio związane z budową terminalu oraz doradztwo ogólne. Zdaniem Podatnika oszacowana wartość usług związana bezpośrednio z budową terminalu winna stanowić element wartości początkowej budowanego środka trwałego, w pozostałym zakresie stanowi zaś koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Postanowieniem dnia z 22 stycznia 2007r. nr DP/423-0159/06/AK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe.

W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że organ podatkowy bez przeprowadzenia postępowania dowodowego nie jest w stanie odnieść się do zdarzeń zaistniałych w okresie realizacji inwestycji na przestrzeni kilku lat podatkowych. Wobec powyższego przedstawił ogólne zasady, którymi powinien kierować się Podatnik dokonując podatkowej kwalifikacji ponoszonych kosztów doradztwa finansowego i prawnego oraz kosztów pozyskania oraz obsługi kredytu inwestycyjnego.

W ocenie organu podatkowego w sytuacji, gdy Podatnik prowadzi wyłącznie działalność inwestycyjną finansując ją z kapitału zakładowego oraz źródeł zewnętrznych, to co do zasady ponoszone wydatki na zakup usług wymienionych we wniosku, jako koszty związane z realizowaną inwestycją powinny być odnoszone do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane w czasie odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej wytworzonych w wyniku inwestycji środków trwałych. Podatnik na podstawie posiadanej dokumentacji winien dokonać kwalifikacji wydatków na wykazujące związek z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym, bądź też pozostałą działalnością Podatnika oraz wydatki, które nie wykazują związku z działalnością.

Końcowo Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie stanowi wystarczającej podstawy do uznania, że stanowisko Podatnika jest prawidłowe.

Podatnik poprzez ustanowionego Pełnomocnika korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym przedmiotowemu postanowieniu zarzucił naruszenie:

• art. 15 ust. 1, art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez ich niewłaściwe zastosowanie (tj. brak zastosowania) w sprawie;
• art. 14a § 1 i § 3 oraz art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez brak wyczerpującego rozpatrzenia całości stanowiska Podatnika przedstawionego we wniosku, zaniechanie określenia sposobu i zakresu zastosowania przepisów art. 15 ust. 1, art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku oraz wydanie rozstrzygnięcia nie popartego treścią przedstawionego uzasadnienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006r. zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl postanowień art. 16g ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przywołany stan prawny Dyrektor Izby Skarbowej potwierdza stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w zakresie ogólnych zasad kwalifikacji ponoszonych kosztów doradztwa finansowego i prawnego oraz kosztów pozyskiwania oraz obsługi kredytu inwestycyjnego.

W sytuacji, gdy Podatnik prowadzi wyłącznie działalność inwestycyjną, to co do zasady ponoszone wydatki na zakup wymienionych we wniosku usług, jako koszty związane z realizowaną inwestycją powinny być odnoszone do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane w czasie odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej wytworzonych w wyniku inwestycji środków trwałych. Podatnik na podstawie posiadanej dokumentacji winien dokonać kwalifikacji wydatków na wykazujące związek z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym, bądź też pozostałą działalnością Podatnika oraz wydatki, które nie wykazują związku z działalnością.

Przedstawione zasady nie są przedmiotem sporu w niniejszej sprawie.

Spór dotyczy ustalenia, czy przedstawiony we wniosku Podatnika stan faktyczny daje podstawę do oceny prawnej jego stanowiska.

Zgodnie z treścią art.14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ) (...) składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie .Stosownie do postanowień § 3 przywołanego przepisu interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Minister Finansów w piśmie z dnia 26 stycznia 2005r. nr SP1/76/8010-4/170/05/AA (przywołanym w uzasadnieniu zażalenia) stwierdził, że jeżeli we wniosku zostanie opisany dokładnie stan faktyczny (poszczególne elementy stanu faktycznego są spójne), bez zastosowania trybu warunkowego, wówczas organ podatkowy, który nie jest uprawniony ani zobowiązany do badania czy przedstawione we wniosku zdarzenia już zaistniały lub mogą zaistnieć, powinien udzielić stosownej interpretacji. Interpretacja ta będzie wiążąca, jeżeli przedstawiony w niej stan faktyczny się ziści i nie ulegnie zmianie stan prawny.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej za bezpodstawne uznaje stwierdzenie Naczelnika Urzędu Skarbowego, że organ podatkowy bez przeprowadzenia postępowania dowodowego nie jest w stanie odnieść się do zdarzeń zaistniałych w okresie realizacji inwestycji na przestrzeni kilku lat podatkowych.

W sytuacji, gdy w złożonym wniosku Podatnik wskazał, że wydatki na zakup usług finansowych, bankowych oraz w określonej części doradztwa prawnego dotyczą kosztów bezpośrednio związanych z prowadzoną inwestycją – to zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej – tak przedstawiony stan faktyczny umożliwia dokonanie oceny stanowiska pytającego.

Dyrektor Izby Skarbowej podziela stanowisko Podatnika, że wydatki na zakup wskazanych we wniosku usług, które są bezpośrednio związane z budową terminalu winny stanowić element wartości początkowej budowanego środka trwałego. Wynika to z postanowień przywołanego na wstępie art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r.

Za prawidłowe uznaje również stanowisko Podatnika, że ta część wartości usług doradztwa prawnego, która dotyczy doradztwa ogólnego stanowi na podstawie przywołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodu będzie istnienie związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a działalnością Podatnika.

Końcowo Dyrektor Izby Skarbowej informuje, że z dniem 1 stycznia 2007r. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych otrzymał brzmienie: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Reasumując, stanowisko Podatnika zawarte we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd – zgodnie z art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika zasługuje na uwzględnienie, postanowił jak w sentencji.