P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze działając na podstawie art.14a § 1 i 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity – Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 24.11.2005r. (data wpływu do tut. organu 28.11.2005r.) o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do części odnoszącej się do obowiązku potrącania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych pracownikom odpraw z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn pracodawcy postanawia uznać stanowisko Płatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 24.11.2005r. Syndyk S.A. w upadłości z siedzibą w zwrócił się z wnioskiem (uzupełnionym następnie pismem z dnia 27.12.2005r.) do tut. organu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny:

Od 1993r. Firma S.A. świadczyła usługi budowlane na terenie Niemiec, gdzie utworzyła samobilansujący się oddział, który został zarejestrowany w niemieckim urzędzie skarbowym. Do realizacji kontraktów w Niemczech firma zatrudniała na podstawie umów o prace pracowników z Polski. Wynagrodzenie wypłacane dla nich było w Niemczech w obcej walucie “EURO”. Natomiast pracownicy ci w Polsce nie pobierali wynagrodzenia jedynie podlegali ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu.

W związku z ogłoszeniem upadłości przez S.A. z opcją likwidacji majątku zaprzestano działalności na terenie Niemiec. Zostały wypowiedziane wszystkie kontrakty oraz zwolnieni pracownicy. Z dniem rozwiązania umów o pracę wszyscy pracownicy zostali wyrejestrowani z niemieckiego urzędu finansowego.

Przed dniem ogłoszenia upadłości oddział w Niemczech nie wypłacił pracownikom należnych wynagrodzeń. Nie zostały także wypłacone przez syndyka. Mimo zaległości wobec pracowników cały podatek od naliczonych wynagrodzeń został przed ogłoszeniem upadłości zadeklarowany do niemieckiego urzędu skarbowego.

Syndyk masy upadłości firmy wystąpił z wnioskiem do Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o przekazanie środków na wypłatę zaległych wynagrodzeń, które jednak w przypadku uzyskania środków ze sprzedaży majątku upadłego podlegają zwrotowi wierzycielowi tj. Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Płatnikiem zaległych wynagrodzeń będzie syndyk w likwidacji, a wypłata nastąpi w Polsce w PLN.

W związku z tym, że wniosek dotyczył postanowień umowy między Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, na podstawie art. 170 Ordynacji podatkowej Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego pismem z dnia 06.01.2006 przekazał wniosek Ministrowi Finansów do załatwienia zgodnie z właściwością miejscową w trybie art. 14e Ordynacji podatkowej.

Postanowieniem z dnia 11.10.2006r. Minister Finansów załatwił wniosek Strony w części dot. postanowień umowy między Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i w tym zakresie uznał za prawidłowe potwierdzając, iż S.A. w upadłości nie jest obowiązany jako płatnik do poboru zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów uzyskanych za pracę w Niemczech. Natomiast załatwienie wniosku w części dot. zasad opodatkowania dochodów pracowników pracujących na kontrakcie w Niemczech i uzyskujących w Polsce odprawy z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn pracodawcy pozostawił do załatwienia tut. organowi zgodnie z właściwością miejscową. Zdaniem płatnika wypłacone odprawy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Zielonej Górze pismem z dnia 25.10.2006r. przekazał postanowienie Ministra Finansów w przedmiotowej sprawie oraz zobowiązał Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze do wydania postanowienia w tym zakresie.

We wniosku płatnik informuje, że zwalnianym pracownikom przysługują odprawy z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn pracodawcy wynikające z polskiego ustawodawstwa.

Stanowisko Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze w sprawie:

Odnosząc się do powyższego stanowiska tut. organ stwierdza, co następuje.

Stosownie do definicji zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz 176 ze zm.) za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłanych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu wyżej powołanej ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy). O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać pracownik, czy też inna osoba nie związana (aktualnie lub w przeszłości) z pracodawcą. Odprawa pracownicza, jest instytucją prawa pracy i przysługuje pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę. Wobec tego jest to świadczenie, które przysługuje pracownikowi, a jej podstawą jest wyłącznie stosunek pracy.

Obowiązki płatnika podatku dochodowego zatrudniającego osoby w ramach umowy o pracę oparte zostały na definicji zawartej w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy” są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy.

Przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych kwot Spółka powinna uwzględnić koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 2 ww ustawy. Zgodnie z art. 22 ust. 2 koszty uzyskania przychodów przysługują (odlicza sie odrębnie) od przychodów uzyskanych z każdego stosunku zatrudnienia wymienionego w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Na podstawie powołanych wyżej przepisów kwoty odpraw pracowniczych stanowią przychód ze stosunku pracy. Przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych kwot płatnik powinien uwzględnić koszty uzyskani przychodu obowiązujące w momencie dokonywania wypłaty lub postawienia pieniędzy do dyspozycji podatnika. Ponadto brak jest podstaw prawnych do zastosowania dodatkowo pomniejszenia za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek po rozwiązaniu umowy o pracę.

Stosownie do art. 39 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym odo osób fizycznych – jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy są zobowiązani sporządzić informację określoną w ust. 1 i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka, z zastrzeżeniem ust. 5. Zatem wypłacone odprawy pracownicze płatnik powinien wykazać w części E: ”wynagrodzenia ze stosunku pracy” w poz. 34 informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę uznaje się za prawidłowe.