Gmina ........... począwszy od 2005 r. działając na podstawie przepisu art.5 ust.1 pkt 1 w związku z art.15 ust.6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz.535 ze zm.) doliczała do opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu podatek od towarów i usług w wysokości 22 %.

Dalej Wnioskodawca stwierdza, że Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 8 stycznia 2007 r. stanął na stanowisku, iż „oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste jest dostawą towarów, a nie usługą”. Podkreślił ponadto, że „skoro użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym zbliżonym do własności, to nie trzeba go było wprost wskazywać w art.7 ust.1 ustawy o VAT. Momentem realizacji dostawy nieruchomości jest chwila wpisania użytkownika do księgi wieczystej. Skoro nastąpiło to, gdy VAT od użytkowania nie było, nie powinien być on płacony także dziś, i to przez żadną ze stron umowy”(sygn. IFSK 27906).

W oparciu o powyższe, podatnik uznaje, że nie powinien pobierać podatku VAT od opłaty za wieczyste użytkowanie, jeżeli realizacja dostawy nieruchomości, czyli wpisanie użytkownika do księgi wieczystej, nastąpiło pod rządami przepisów, które nie przewidywały od tej czynności podatku VAT. Wnioskodawca prosi o weryfikację swojego stanowiska.

Po rozpatrzeniu przedstawionego stanu faktycznego Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie siedmiu sędziów w dniu 8 stycznia 2007 r. podjął uchwałę (sygn. akt I FPS 1/06), że opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r. gdy czynność ta nie podlegała podatkowi od towarów i usług, po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz.535 ze zm.) nie zawiera w sobie należnego podatku, nie powinna też być powiększana o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy.

Sąd podejmując tę uchwałę, rozstrzygnął zagadnienie wstępne dotyczące uznania, czy czynność polegająca na odpłatnym oddaniu nieruchomości Skarbu Państwa w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, w rozumieniu art.7 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też jest świadczeniem usług, o którym mowa w art.8 ust.1 tej ustawy - jak to zostało wcześniej przyjęte przez organy podatkowe (również Ministra Finansów - patrz pismo z dnia 11 sierpnia 2004 r. nr PP1-811-1181/2004/EF/2699). Skład siedmiu sędziów NSA stwierdził - mając na uwadze szerokie, ekonomiczne, a nie tylko cywilistyczne pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, iż definicja towaru , zawarta w art.2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty - że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymienioną w art.7 ust.1 ustawy o VAT.

Sąd uznał ponadto, że nawet gdyby przyjąć, iż ustanowienie użytkowania wieczystego stanowi usługę, to jeśli ustanowienie takiego prawa nastąpiło przed 1 maja 2004r. nie podlega opodatkowaniu, skoro usługa została wykonana w okresie, w którym czynności te nie były opodatkowane.

Na mocy art.187 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz.1270 ze zm.) uchwała podjęta w składzie siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego jest wiążąca w danej sprawie. Ma ona ponadto tzw. ogólną moc wiążącą wynikającą z art.269 § 1 tej ustawy, zgodnie z którą żaden skład sądu administracyjnego nie może rozstrzygnąć innej sprawy w sposób sprzeczny ze stanowiskiem zawartym w uchwale powiększonego składu NSA.

W takim stanie rzeczy, uznać należy, iż opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług tj. przed 1 maja 2004r. nie podlegają opodatkowaniu należnym podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kościanie uznał wyrażone we wniosku stanowisko za prawidłowe i w związku z tym postanowił jak w sentencji. Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kościanie wskazuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia, jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.