W dniu 07.03.2007 roku płatnik złożył w tutejszym Urzędzie Skarbowym wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w zakresie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.).

Wniosek dotyczy ustalenia, czy u pracownika odbywającego podróż służbową (polecenie wyjazdu służbowego) własnym samochodem, prowadzącego ewidencję przebiegu pojazdu, zwrot kosztów używania prywatnego samochodu na potrzeby zakładu pracy stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego w zapytaniu staniu faktycznego wynika, że pracownik zatrudniony na stanowisku kierownika budowy miesięcznie przejeżdża około 1000 km nadzorując budowy. Pracownik ten rozliczając polecenie wyjazdu służbowego prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu.

Zdaniem płatnika, na podstawie art. 21 ust.1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych, jeżeli jest obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy jest zwolnieniem przedmiotowym.

Organ podatkowy ocenia stanowisko płatnika jako nieprawidłowe i stwierdza co następuje:

Stosownie do treści art. 29 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz.94 ze zm.), umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności między innymi miejsce wykonywania pracy.

Z treści powyższego przepisu wynika, że określenie miejsca świadczenia pracy stanowi istotny element umowy, jednakże strony zawierające umowę mają dużą swobodę w oznaczaniu miejsca pracy.

Może być ono określone jako miejsce stałe, albo jako zmienne, przy czym w tym ostatnim przypadku - zmienność miejsca pracy może wynikać z charakteru (rodzaju) wykonywanej pracy.

Miejsce świadczenia pracy może również zostać określone za pomocą siedziby pracodawcy lub położenia jego jednostek organizacyjnych (oddziałów), miejsc prowadzenia przez pracodawcę robót. Może też być określone przez strony bardziej dokładnie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że o tym czy zwrot kosztów przejazdu do miejsca wykonywania czynności polegających na nadzorowniu budowy związany jest z podróżą służbową decyduje treść umowy o pracę, a zatem stanowi przedmiot związany z prawem pracy.

W myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wolny od podatku jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Z powyższego wynika, że nieopodatkowane są tylko te świadczenia, wypłatę których przewidują przepisy ustawy:

- wyznaczając pracodawcy obowiązek ich wypłaty, bądź

- wskazując możliwość zwrotu kosztów używania samochodu w pracy.

W pozostałych przypadkach ryczałt samochodowy za tzw. jazdy lokalne jest opodatkowany.

Z treści wniosku nie wynika, czy kwestia zwrotu kosztów dojazdu samochodem osobowym została uregulowana przez strony stosunku pracy, tj. pracownika i pracodawcę, a zatem wynika z obustronnej umowy, a nie z obowiązku ustawowego.

Ponadto zwrot kosztów dokonywany przez podatnika nie dotyczy jazd lokalnych, ale związany jest z wykonywaniem zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy. Zatem otrzymywane przez pracownika świadczenie stanowiące zwrot kosztów dojazdu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując otrzymywany przez pracownika zwrot kosztów dojazdu do miejsca wykonywania czynności służbowych może podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych jedynie na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cytowanej ustawy podatkowej pod warunkiem, że dokonywany jest w związku z podróżą służbową, o której mowa w art. 775 Kodeksu pracy.

W przeciwnym przypadku stanowi przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem odnosząc przedstawiony stan faktyczny do obowiązujących przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że stanowisko podatnika w sprawie przedstawionej we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.