Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie działając na podstawie art. 14b 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późń. zm) oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 12.12.2006 roku na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ropczycach z dnia 06.12.2006 r. znak: US.PDOF/415/16/06 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego zmienia w/w postanowienie w ten sposób, że uznaje za prawidłowe stanowisko Płatnika przedstawione we wniosku z dnia 09.10. 2006 roku.

Pismem z dnia 09.10.2006 roku (uzupełnionym pismem z dnia 20.10.2006 roku) Płatnik – Z. Sp. z o.o. wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ropczycach z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (art. 14a Ordynacji podatkowej). Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zorganizowała dla swoich pracowników imprezę integracyjną o charakterze turystyczno - rekreacyjnym. Wszystkie wydatki związane z organizacją tej imprezy sfinansowane zostały ze środków obrotowych Spółki, „a nie ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, gdyż przyznanie świadczenia pracownikom w tej formie nie było uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej”. Udział pracowników w imprezie był dowolny, stąd nie była sporządzona szczegółowa lista uczestników wyjazdu. Otrzymanych przez pracowników świadczeń - według Płatnika - nie można rozliczyć na poszczególnego uczestnika, ponieważ pracownicy byli zakwaterowani w pokojach o zróżnicowanym standardzie, wyżywienie było w formie „szwedzkiego stołu”. Nadto koszt przejazdu autokarem uzgodniony z firmą transportową zależał od liczby przejechanych kilometrów, a nie od liczy pasażerów. W związku z tym Płatnik zwrócił się z zapytaniem, „czy wartość wynikających z udziału w imprezie świadczeń dla pracowników jest zwolniona z opodatkowania”. Zdaniem Płatnika w tak opisanym stanie faktycznym, „wartość tych świadczeń jest zwolniona z opodatkowania (...) z racji niemożności stwierdzenia konkretnego przysporzenia u poszczególnych pracowników.”

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ropczycach postanowieniem z dnia 06.12.2006 r. znak: US.PDOF/41 5/16/06 uznał za nieprawidłowe stanowisko Płatnika przedstawione w w/w wniosku. W uzasadnieniu w/w postanowienia organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, że stosownie do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wobec powyższego przychodem ze stosunku pracy jest nie tylko wynagrodzenie za pracę ale także inne przysporzenie majątkowe takie jak nieodpłatne świadczenia „do nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju wyjazdy o charakterze imprez okolicznościowych”. Fakt, iż świadczenia takie kierowane są do wszystkich pracowników i zarazem nie są obligatoryjne, nie wyklucza możliwości określenia przychodu „na konkretną osobę” na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 i pkt 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe postanowienie Płatnik złożył (za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ropczycach) zażalenie, w którym nie zgadza się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ropczycach i stwierdza, że „wyjazd miał na celu nawiązanie dialogu i znalezienie sposobu na utrzymanie firmy na rynku i dalszy jej rozwój”. Spotkanie miało charakter wyjazdowy ze względu na brak własnego zaplecza socjalnego. W tej sytuacji zarzut Urzędu Skarbowego, że nie zorganizowano wyjazdu w ten sposób by można było przypisać poniesione koszty konkretnej osobie „jest nie na miejscu”. Poza tym identyczne opodatkowanie wszystkich uczestników spotkania byłoby krzywdzące dla tych, którzy mniej skonsumowali, czy nocowali w pokojach o niższym standardzie. Nadto Spółka stwierdza, iż w oparciu o art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie istnieje w przedstawionym stanie faktycznym możliwość przypisania każdemu pracownikowi określonej części wydatków poniesionych przez pracodawcę. Ponadto w piśmie z dnia 09.01.2007 roku Płatnik wnosi o zmianę postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ropczycach z dnia 06.12.2006 r. znak: US.PDOF/415/16/06.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie po przeanalizowaniu stanu faktycznego, przedstawionego we wniosku (uzupełnionym pismem z dnia 20.10.2006 roku) stanowiska Płatnika, treści postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ropczycach, pisma Płatnika z dnia 09.01.2007 roku oraz zarzutów zawartych w zażaleniu stwierdza co następuje:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Oznacza to, że przychodem ze stosunku pracy jest nie tylko wynagrodzenie za pracę, ale także każde inne przysporzenie majątkowe otrzymane przez pracownika w związku z łączącym go z pracodawcą stosunkiem pracy, w tym nieodpłatne świadczenia. Nieodpłatnym świadczeniem dla pracownika, związanym ze stosunkiem pracy może być np. sfinansowanie przez pracodawcę imprezy o charakterze turystycznym, kulturalnym, rekreacyjnym, integracyjnym.

Wartość nieodpłatnych świadczeń, w tym przypadkach określona jest w oparciu o przepis art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zależy od rodzaju uzyskanego nieodpłatnego świadczenia, Wyjątek od w/w zasady stanowi sytuacja, gdy nie jest możliwe ustalenie faktycznej kwoty otrzymanego przez pracownika świadczenia, np. wówczas kiedy wysokość kosztów ponoszonych przez pracodawcę jest ustalona w sposób zryczałtowany i niezależny od ilości osób uczestniczących w imprezie.

Na uwagę zasługuje fakt, iż przepisy zawarte w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują zwolnienia od opodatkowania świadczeń sfinansowanych ze środków obrotowych pracodawcy. Zwolnienie zawarte w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wyłącznie wartości rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych — do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; przy czym rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z zaprezentowanego stanu faktycznego wynika, że w imprezie integracyjnej zorganizowanej. przez Spółkę mógł wziąć udział każdy z pracowników firmy - stąd nie była tworzona lista uczestników wyjazdu. Nadto koszt przejazdu uzależniony był od liczby przebytych kilometrów, a nie od liczy pasażerów. Na okres pobytu firma wynajęła cały pensjonat, z góry ustalono stałą kwotę za noclegi, przy czym uczestnicy spotkania przebywali w pokojach o różnym standardzie. Koszt wyżywienia został ostatecznie skalkulowany po pobycie, jednak w trakcie pobytu wyżywienie zorganizowano w formie „szwedzkiego stołu”, z którego każdy pracownik korzystał według potrzeb. Dlatego też według Wnioskodawcy „,nie istnieje w przedstawionym (...) stanie faktycznym możliwość przypisania każdemu pracownikowi określonej części wydatków poniesionych przez pracodawcę”.

Odnosząc zaprezentowany stan prawny do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę organ odwoławczy — odmiennie niż organ pierwszej instancji — uznał, że skoro wysokość kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia poniesionych przez Pracodawcę ustalona została niezależnie od ilości osób uczestniczących w przedmiotowej imprezie, a więc w sposób zryczałtowany i nie jest możliwe w żaden sposób ustalenie faktycznej kwoty dofinansowania dla poszczególnych pracowników, wartość nieodpłatnych świadczeń związanych z udziałem pracowników Spółki w imprezie integracyjnej, sfinansowanej ze środków obrotowych Spółki, nie stanowi dla tych pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie — opierając się wyłącznie o stan faktyczny przedstawiony przez Płatnika — uznał za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku z dnia 09.10.2006 roku.

Uwzględnienie powyższych okoliczności skutkuje zmianą postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ropczycach z dnia 06.12.2006 roku znak: US.PDOF/415/16/06 w trybie art. 14b 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej zgodnie, z którym organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w 14a § 4 tej ustawy, jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie.

Niezależnie od powyższego należy zwrócić uwagę, że jakkolwiek Wnioskodawca podnosi, że,, w przedmiotowej imprezie mógł wziąć każdy z pracowników firmy, stąd nie była tworzona szczegółowa lista uczestników wyjazdu”, niemniej jedynym z warunków zaliczenia przez Spółkę wydatków na organizację imprezy sfinansowanej ze środków obrotowych do kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, że w imprezie uczestniczyły tylko uprawnione osoby, tj. w analizowanym przypadku pracownicy Spółki.