POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (jednolity tekst z 2005r Dz.U.Nr 8, poz.60 z późn.zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana (...) z dnia 20.02.2006r o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w sprawie rozliczenia kosztów prowadzonej działalności gospodarczej

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych.

Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, koszty rozlicza zgodnie z wymogami art.22 ust.4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U.z 2000r Nr 14, poz.176 z późn.zm.) stosując tzw. metodę „kasową”, wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej zapłaty.

Obecnie spotkał się z interpretacją, że koszt poniesiony, to również taki koszt, w związku z którym powstało zobowiązanie, czyli o momencie zaliczenia wydatku do kosztów danego roku decyduje nie data zapłaty, ale data otrzymania przez podatnika dowodu stwierdzającego zdarzenie gospodarcze.

Od 2006r podatnik chciałby ewidencjonować pozostałe koszty właśnie w taki sposób tj. w dniu otrzymania faktury a nie jej faktycznej zapłaty.

Poruszony przez podatnika problem dotyczy momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków zapłaconych w styczniu 2006r, a udokumentowanych fakturami, rachunkami wystawionymi w 2005r. Czy wydatki te powinny być zaliczone do 2005r, czy jak dotychczas w dniu zapłaty.

Stanowisko podatnika

Podatnik od 2006r księguje wydatki w momencie otrzymania faktury Wszystkie niezapłacone faktury z 2005r zaliczył do kosztów w grudniu 2005r.

Ocena stanu prawnego

Zgodnie z art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U.z 2000r Nr 14, poz.176 z późn.zm.) zwanej dalej ustawą z dnia 26 lipca 1991r, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 .

W świetle postanowień art.22 ust.4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust.5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione

Potocznie zasada ta jest określana jako metoda „kasowa”.Oznacza to, iż wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia bez względu na fakt jakiego okresu dotyczą. Za koszt poniesiony należy uznać nie tylko wydatek zapłacony, ale także taki w wyniku którego powstało zobowiązanie.

W zawiązku z tym ewidencjonowanie kosztów (poza zakupem materiałów podstawowych i towarów handlowych) w księdze przychodów i rozchodów następuje w dniu, w którym podatnik wszedł w posiadanie dowodu stwierdzającego zdarzenie gospodarcze, będącego podstawą zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Bez znaczenia pozostaje fakt, w jakiej formie następuje zapłata zobowiązań wynikających z tego dowodu księgowego.

W momencie otrzymania faktury (rachunku) podatnik zostaje obciążony określoną kwotą, co oznacza poniesienie kosztu.

Przypadki, kiedy o zaliczeniu określonego wydatku do kosztów podatkowych decyduje jego faktyczna zapłata zostały przez ustawodawcę określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę fakt, że podatnik zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zgodnie z zasadą wyrażoną w art.22 ust.4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r tj. z zastosowaniem metody kasowej, wydatki (poza zakupem materiałów podstawowych i towarów handlowych) powinny być ujęte w momencie ich poniesienia, tj. w momencie otrzymania dowodu potwierdzającego zdarzenie gospodarcze.

Wobec powyższego stanowisko zajęte przez Podatnika we wniosku, co do zastosowania w przedmiotowej sprawie przepisów prawa podatkowego jest zgodne z przepisami prawa.