POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu działając na podstawie art. 216 i art. 14a-c ustawy z dn. 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5.02.2007 r. uzupełnionego pismem z dnia 18.04.2007 r. w sprawie opodatkowania opłat z tytułu użytkowania wieczystego w sytuacji nabycia po 1 maja 2004 r. prawa wieczystego użytkowania od osoby, która objęła grunt w użytkowanie wieczyste przed 1 maja 2004 r.

Postanawia

uznać za prawidłowe stanowisko podatnika, iż opłaty z tytułu wieczystego użytkowania należne od osoby, która po 1 maja 2004 r. nabyła prawo wieczystego użytkowania od osoby, która objęła grunt w użytkowanie wieczyste przed 1 maja 2004 r. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT

UZSADNIENIE

Zgodnie z art. 14a Ordynacji podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W dniu 6.02.2007 r. "X" złożył wniosek uzupełniony pismem z dnia 18.04.2007 r. o udzielenie interpretacji w sprawie opodatkowania opłat z tytułu użytkowania wieczystego wnoszonych przez osobę, która nabyła po 1 maja 2004 r. prawo wieczystego użytkowania od osoby, która objęła grunt w użytkowanie wieczyste przed 1 maja 2004 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 8.01.2007 r. podjął uchwałę, z której wynika, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym zdaniem podatnika opłaty z tytułu wieczystego użytkowania w sytuacji nabycia po 1 maja 2004 r. prawa wieczystego użytkowania od osoby, która objęła grunt w użytkowanie wieczyste przed 1 maja 2004 r. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT gdyż transakcja zbycia prawa użytkowania wieczystego dotyczy tylko nowego i dotychczasowego użytkownika gruntu. W umowie takiej nie uczestniczy właściciel gruntu (Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego) i nie jest wymagana jego zgoda do dokonania takiej transakcji. Ustanowienie więc prawa użytkowania wieczystego po raz pierwszy na okres 99 lub 40 lat powoduje, że każdy następca prawny tego prawa jest jego kontynuatorem.

Naczelnik Urzędu Skarbowego podziela pogląd podatnika i uznaje, że opłaty z tytułu wieczystego użytkowania w sytuacji nabycia po 1 maja 2004 r. prawa wieczystego użytkowania od osoby, która objęła grunt w użytkowanie wieczyste przed 1 maja 2004 r. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Konsekwencją stanowiska, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów jest stwierdzenie, że obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz.535 ze zm.) powstaje z chwilą wydania towaru, a w sytuacji gdy dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu licząc od dnia wydania towaru (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

W sytuacji gdy zawarcie umowy dotyczącej użytkowania wieczystego nastąpiło przed 1 maja 2004 r. obowiązek podatkowy dla tej czynności powstał również przed 1 maja 2004 r. czyli w momencie gdy na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym opłaty dotyczące czynności nie podlegającej opodatkowaniu nie mogą być objęte podatkiem od towarów i usług po wejściu w życie nowej regulacji prawnej. Ponieważ ustanowienie prawa użytkowania wieczystego po raz pierwszy na okres 99 lub 40 lat powoduje, że każdy następca prawny tego prawa jest jego kontynuatorem należy uznać, oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed 1 maja 2004 r. i zgodnie z powyższym opłaty wnoszone przez nabywcę prawa wieczystego użytkowania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Interpretacja jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. urzędu w terminie 7 dni od daty jego otrzymania (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).