POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa ( Dz.U. Z 2005r Nr 8 poz 60 ze zm) po rozpatrzeniu wniosku spółki żądającego udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na alkohol – jako promocja i reklama firmy

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy w kwestii uznania za koszty reprezenacji i reklamy wydatków poniesionych na zakup alkoholu przekazanego jako prezent w celu promocji i reklamy firmy - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Spółka przedstawiła we wniosku następujący stan faktyczny:

Przedstawiciele firmy w celu promocji i reklamy przekazują swoim klientom rozmaite prezenty, w tym również alkohol.

Zapytanie Spółki brzmi, czy koszty związane z zakupem alkoholu przekazanego kontrahentom stanowią koszty reprezenacji i reklamy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki wydatki na zakup alkoholu przekazanego kontrahentom w ramach promocji i reklamy firmy stanowią koszty reklamy i reprezenacji.

Biorąc powyższy stan faktyczny pod uwagę Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego stwierdza:

Zgodnie z art 15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz.U z 2000r Nr 54 poz 654 ze zm ) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art 16 ust 1 ustawy.

Przepis art 16 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych enumeratywnie wymienia wydatki nie uznane na gruncie przepisów prawa podatkowego za koszty uzyskania przychodów.

Ustawodawca w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31.12.2006r w art 16 ust 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określił, iż nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki na reprezenatcję i reklamę w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Stanowiący prawo nie zdefiniował jednak w sposób jednoznaczny pojęcia reklamy, dlatego też należy posiłkować się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, według którego reprezentacja to okazałość, wystawność, a w przypadku firmy dobre jej zaprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

W potocznym rozumieniu reprezentacją są wszelkie działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy, reklamą zaś ogół działań mających na celu zachwalanie lub zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania kontaktów bądź ich utrzymania, korzystania z usług lub towarów danej firmy.

Stosownie do przytoczonych wyżej definicji reprezenacji i reklamy, wydatki na alkohol przeznaczone dla kontrahentów w celu promocji i reklamy firmy nie mieszczą się w dozwolonych ramach kosztów reprezentacji i reklamy. Zakup alkoholu nie kształtuje wizerunku firmy oraz wiedzy o jej działaniach i produktach zachęcających do ich nabywania.

Podatnik winien działać ponadto zgodnie ze wszystkimi obowiązującymi przepisami prawa, w tym zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 października 1982r o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi ( tekst jednolity Dz.U z 2002r Nr 147 poz 1231 ze zm ).

W tym kontekście poniesione wydatki na zakup alkoholu przekazanego jako promocja i reklama firmy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów spółki zarówno w brzmieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującym do dnia 31.12.2006r, jak również po nowelizacji tej ustawy od dnia 01.01.2007r ustawą z dnia 16 listopada 2006r ( Dz.U Nr 217 poz 1589 ).

W myśl przepisu art 16 ust 1 pkt 28 ustawy po nowelizacji od 01.01.2007r nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, a w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Reasumując powyższe okoliczności faktyczne i prawne – postanowiono jak w sentencji postanowienia.

POUCZENIE

1.Udzielana interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia;2.Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia;3.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wniesione za pośrednictwem organu wydającego postanowienie w terminie 7 dni licząc od daty jego doręczenia ( art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej ).