INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku (data wpływu: 2 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu: 6 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 23 marca 2012 r., nr ILPB2/415-28/12-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 23 marca 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 30 marca 2012 r.), zaś w dniu 6 kwietnia 2012 r. (data nadania: 4 kwietnia 2012 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X jest kościelną osobą prawną, funkcjonującą na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: ustawa) oraz Statutu X.

X prowadzi działalność charytatywno-opiekuńczą w zakresie regulowanym zapisami Statutu X. Statut X stanowi:

Art. 6. Celem X jest prowadzenie kościelnej działalności charytatywno-opiekuńczej, mając na uwadze godność każdej osoby ludzkiej bez względu na jej wyznanie, światopogląd, narodowość, rasę i przekonania.

Art. 7. X realizuje swe cele w szczególności poprzez:

1. prowadzenie działalności charytatywnej;
2. prowadzenie działalności na rzecz osób niepełnosprawnych, w tym prowadzenie rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych;
3. prowadzenie ochrony i promocji zdrowia;
4. realizowanie działań z zakresu ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego, w tym z zakresu oświaty ekologicznej;
5. prowadzenia działalności na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka;
6. prowadzenie działań z zakresu pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
7. prowadzenie działalności na rzecz integracji oraz reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;
8. organizowanie pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych oraz wojen w kraju i za granicą;
9. organizowanie pomocy dla osób ubogich, w tym osób pozbawionych wolności;
10. organizowanie różnych form turystyki i krajoznawstwa oraz wypoczynku dla dzieci i młodzieży;
11. promocję zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy oraz prowadzenia działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
12. prowadzenie działalności w zakresie porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym;
13. prowadzenie działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
14. upowszechnianie oraz ochronę wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także prowadzenia działań wspomagających rozwój demokracji;
15. promocję i organizację wolontariatu;
16. prowadzenie działalności na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn;
17. prowadzenie działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym;
18. prowadzenie działalności na rzecz mniejszości narodowych i etnicznych;
19. prowadzenie działalności w zakresie nauki, edukacji, oświaty i wychowania;
20. wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej i sportu;
21. pomoc Polonii i Polakom za granicą;
22. prowadzenie działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie w sferze prowadzonych przez nie zadań publicznych.
    
    

Art. 8. X może prowadzić swoją działalność, w tym działalność pożytku publicznego, nieodpłatnie lub odpłatnie, z przeznaczeniem przychodów w całości na działalność statutową.

Art. 9. X może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji celów statutowych, z przeznaczeniem przychodów w całości na działalność statutową.

Art. 10. X może utworzyć fundusze grantowe z przeznaczeniem na realizację projektów zgodnych z celami statutowymi. Regulamin funduszu jest nadawany przez Radę X.

Podatnik planuje przekazać na rzecz X darowiznę w postaci środków pieniężnych w kwocie przekraczającej 6% podstawy opodatkowania podatnika. Podatnik planuje przekazać ww. darowiznę bez udokumentowania jej dowodem wpłaty na rachunek bankowy X oraz bez wskazywania tytułu darowizny w deklaracji, wskutek czego darowizna będzie przekazywana na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą X w oparciu o przepisy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, a jedynym dokumentem upoważniającym do odliczenia tej darowizny, będzie pokwitowanie otrzymania darowizny wystawione przez X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o PIT, darowizna w postaci środków pieniężnych w kwocie przekraczającej 6% podstawy opodatkowania, przekazana przez podatnika na rzecz X, niezależnie od jej udokumentowania dowodem wpłaty na rachunek bankowy X i bez wskazywania w deklaracji, będzie darowizną przekazywaną na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą X w oparciu o przepisy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym, nie będzie ona podlegać limitom wynikającym z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie musiała być udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy X, przez co podatnik nie będzie miał obowiązku dokumentowania przekazanej darowizny jako darowizny przeznaczonej na działalność charytatywno-opiekuńczą X, a jedynym dokumentem upoważniającym do odliczenia tej darowizny, będzie pokwitowanie otrzymania darowizny wystawione przez X lub dowodu wpłaty darowizny tytułem: darowizna...

Zdaniem Wnioskodawcy, X jest kościelną osobą prawną, funkcjonującą na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: ustawa) oraz Statutu X.

Zgodnie z przepisem art. 28 ust. 5 ustawy, darowizny na kościelną działalność charytatywno -opiekuńczą pochodzące od osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz – w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia działalności charytatywno-opiekuńczej, a jedynym przepisem, który ma na celu zakreślenie jej przedmiotu jest przepis art. 21 ustawy. Reguluje on katalog działalności, które według ustawodawcy mają charakter charytatywno-opiekuńczy, przy czym katalog tej jest jedynie katalogiem przykładowym, o charakterze otwartym. Przepis art. 21 ustawy stanowi bowiem, iż działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:

1. prowadzenie zakładów dla sierot, osób w podeszłym wieku lub niepełnosprawnych oraz innych osób potrzebujących opieki,
2. wykonywanie działalności leczniczej w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, prowadzenie aptek, ośrodków zdrowego życia, oświaty zdrowotnej i ekologicznej oraz przeciwdziałania patologiom społecznym,
3. organizowanie pomocy w zakresie małżeństwa, macierzyństwa i rodziny,
4. organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
5. prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
6. udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującej się w potrzebie,
7. udzielanie pomocy materialnej młodzieży uczącej się i studiującej, a znajdującej się w potrzebie,
8. krzewienie idei miłości bliźnich i postaw moralno-społecznych temu sprzyjających,
9. popularyzowanie postaw prozdrowotnych,
10. upowszechnianie zasad chrześcijańskiego etosu pracy i ekonomiki,
11. przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.
    
    

X prowadzi działalność charytatywno-opiekuńczą w zakresie regulowanym zapisami Statutu X. Statut X stanowi:

(...)

Art. 6. Celem X jest prowadzenie kościelnej działalności charytatywno-opiekuńczej, mając na uwadze godność każdej osoby ludzkiej bez względu na jej wyznanie, światopogląd, narodowość, rasę i przekonania.

Art. 7. X realizuje swe cele w szczególności poprzez:

1. prowadzenie działalności charytatywnej;
2. prowadzenie działalności na rzecz osób niepełnosprawnych, w tym prowadzenie rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych;
3. prowadzenie ochrony i promocji zdrowia;
4. realizowanie działań z zakresu ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego, w tym z zakresu oświaty ekologicznej;
5. prowadzenia działalności na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka;
6. prowadzenie działań z zakresu pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
7. prowadzenie działalności na rzecz integracji oraz reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;
8. organizowanie pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych oraz wojen w kraju i za granicą;
9. organizowanie pomocy dla osób ubogich, w tym osób pozbawionych wolności;
10. organizowanie różnych form turystyki i krajoznawstwa oraz wypoczynku dla dzieci i młodzieży;
11. promocję zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy oraz prowadzenia działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
12. prowadzenie działalności w zakresie porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym;
13. prowadzenie działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
14. upowszechnianie oraz ochronę wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także prowadzenia działań wspomagających rozwój demokracji;
15. promocję i organizację wolontariatu;
16. prowadzenie działalności na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn;
17. prowadzenie działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym;
18. prowadzenie działalności na rzecz mniejszości narodowych i etnicznych;
19. prowadzenie działalności w zakresie nauki, edukacji, oświaty i wychowania;
20. wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej i sportu;
21. pomoc Polonii i Polakom za granicą;
22. prowadzenie działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie w sferze prowadzonych przez nie zadań publicznych.
    
    

Art. 8. X może prowadzić swoją działalność, w tym działalność pożytku publicznego, nieodpłatnie lub odpłatnie, z przeznaczeniem przychodów w całości na działalność statutową.

Art. 9. X może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji celów statutowych, z przeznaczeniem przychodów w całości na działalność statutową.

Art. 10. X może utworzyć fundusze grantowe z przeznaczeniem na realizację projektów zgodnych z celami statutowymi. Regulamin funduszu jest nadawany przez Radę X.

W ocenie Wnioskodawcy, oba katalogi czynności, tj. zarówno ten zawarty w przepisie art. 21 ustawy, jak i ten zawarty w art. 7 Statutu X, nie stanowią zamkniętego i pełnego wyliczenia rodzajów działalności o charakterze charytatywno-opiekuńczym.

Rodzaje działalności o charakterze charytatywno-opiekuńczym, o których mowa w art. 7 Statutu, stanowią pełne odzwierciedlenie przepisu art. 21 ustawy oraz jego legalne rozwinięcie. Każda z działalności, o których mowa w zapisie art. 7 Statutu, daje się przyporządkować co najmniej jednej z działalności, o których mowa w przepisie art. 21 ustawy, przez co zasadne jest twierdzenie, że każda działalność prowadzona przez X, jest działalnością charytatywno -opiekuńczą. Aby dać temu wyraz, przedstawiono poniżej zestawienie, z którego wynika, które działalności X, mające swoją podstawę w Statucie, stanowią doprecyzowanie działalności uregulowanych w art. 21 ustawy:

1. prowadzenie działalności charytatywnej – działalności określone w punktach od 1 do 11 art. 21 ustawy,
2. prowadzenie działalności na rzecz osób niepełnosprawnych, w tym prowadzenie rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych – działalności określone w punktach 1, 2, 6, 8, 9 art. 21 ustawy,
3. prowadzenie ochrony i promocji zdrowia – działalności określone w punktach 1, 2, 4, 6, 7, 8, 9 art. 21 ustawy,
4. realizowanie działań z zakresu ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego, w tym z zakresu oświaty ekologicznej – działalności określone w punktach 2, 8, 9, 10 art. 21 ustawy,
5. prowadzenie działalności na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka – działalności określone w punktach 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 art. 21 ustawy,
6. prowadzenie działań z zakresu pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób – działalności określone w punktach 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 art. 21 ustawy,
7. prowadzenie działalności na rzecz integracji oraz reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym – działalności określone w punktach 1, 2, 6, 7, 8, 10 art. 21 ustawy,
8. organizowanie pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych oraz wojen w kraju i za granicą – działalności określone w punktach 2, 4, 6, 7, 11 art. 21 ustawy,
9. organizowanie pomocy dla osób ubogich, w tym osób pozbawionych wolności – działalności określone w punktach 1, 2, 3, 4, 6, 7, 10 art. 21 ustawy,
10. organizowanie różnych form turystyki i krajoznawstwa oraz wypoczynku dla dzieci i młodzieży – działalności określone punktach 1, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10 art. 21 ustawy,
11. promocję zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy oraz prowadzenia działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości – działalności określone w punktach 1, 2, 4, 6, 7, 8, 10 art. 21 ustawy,
12. prowadzenie działalności w zakresie porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym – działalności określone w punktach 1, 2, 4, 6, 7, 8, 9, 10 art. 21 ustawy,
13. prowadzenie działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych – działalności określone w punktach od 1 do 11 art. 21 ustawy,
14. upowszechnianie oraz ochronę wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także prowadzenia działań wspomagających rozwój demokracji – działalności określone w punktach 2, 8, 9, 10 art. 21 ustawy,
15. promocję i organizację wolontariatu – działalności określone w punktach 8, 9, 10 art. 21 ustawy,
16. prowadzenie działalności na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn – działalności określone w punktach 2, 3, 8, 9, 10 art. 21 ustawy,
17. prowadzenie działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym – działalności określone w punktach 1, 2, 4, 8, 9, 10 art. 21 ustawy,
18. prowadzenie działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym – działalności określone w punktach 1, 2, 4, 8, 9,10 art. 21 ustawy,
19. prowadzenie działalności na rzecz mniejszości narodowych i etnicznych – działalności określone w punktach 1, 2, 8, 9, 10 art. 21 ustawy,
20. prowadzenie działalności w zakresie nauki, edukacji, oświaty i wychowania – działalności określone w punktach 2, 4, 6, 7, 8, 9, l0 art. 21 ustawy,
21. wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej i sportu – działalności określone w punktach 1, 2, 4, 6, 7, 8, 9 art. 21 ustawy,
22. pomoc Polonii i Polakom za granicą – działalności określone w punktach od 1 do 11 art. 21 ustawy,
23. prowadzenie działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie w sferze prowadzonych przez nie zadań publicznych – działalności określone w punktach od 1 do 11 art. 21 ustawy.
    
    

Mając na uwadze powyższe zestawienie, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że X prowadzi wyłącznie działalność charytatywno-opiekuńczą. Zapis art. 6 Statutu X jednoznacznie definiuje cel i charakter prowadzonej przez X działalności, a zapisy art. 7 i nast. Statutu X stanowią doprecyzowanie zakresu prowadzonej działalności, który jednocześnie nie wykracza poza ramy działalności charytatywno-opiekuńczej, określone w przepisie art. 21 ustawy.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), odliczeniu od dochodu przed jego opodatkowaniem podlegają darowizny przekazane na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie, realizującym te cele,
2. kultu religijnego w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7 powołanej ustawy, w przypadku odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9, odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna – dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu. Darowizny na cele kultu religijnego to środki przeznaczone dla kościołów, związków religijnych i kościelnych osób prawnych. Przez działalność charytatywno-opiekuńczą należy rozumieć wspieranie osób będących w niedostatku i potrzebujących pomocy. Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, sfera działań publicznych obejmuje zadania m.in. w zakresie działalności charytatywnej. W myśl art. 3 ust. 3 pkt 1 tej ustawy, działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w przepisie art. 28 ust. 5 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz – w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

Mając na uwadze wyżej wymienione przepisy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o PIT, jak również treść zapisów od art. 6 do art. 10 Statutu X, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że darowizna w postaci środków pieniężnych w kwocie przekraczającej 6% podstawy opodatkowania, przekazana przez podatnika na rzecz X, niezależnie od jej udokumentowania dowodem wpłaty na rachunek bankowy X oraz bez wskazywania tytułu darowizny w deklaracji, będzie darowizną przekazywaną na kościelną działalność charytatywno -opiekuńczą X w oparciu o przepisy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym, nie będzie ona podlegać limitom wynikającym z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie musiała być udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy X, przez co Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokumentowania przekazanej darowizny jako darowizny przeznaczonej na działalność charytatywno-opiekuńczą X, a jedynym dokumentem upoważniającym do odliczenia tej darowizny, będzie pokwitowanie otrzymania darowizny wystawione przez X lub dowodu wpłaty darowizny tytułem: darowizna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,
2. kultu religijnego,
3. krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz. 681, z późn. zm.22), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy

   - w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6 % dochodu.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 1 ww. ustawy, w przypadku darowizny pieniężnej – wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego.

W tym miejscu należy wskazać, iż dla udokumentowania odliczenia kwot darowizn od dochodu przed jego opodatkowaniem ma zastosowanie również przepis art. 26 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 481 ze zm.), które stanowi, iż darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

W związku z powyższym, darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne są w całości wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (podlegają odliczeniu w pełnej wysokości bez ograniczeń), bowiem powołany przepis ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej jest przepisem szczególnym w stosunku do regulacji zawartej w ww. art. 26 ust 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zatem stwierdzić, że darowizna na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, przy spełnieniu warunków wynikających z ww. art. 26 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz cyt. art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, jest w całości wyłączona z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem rzeczony przepis art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej jest przepisem szczególnym w stosunku do regulacji zawartej w ww. art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Jednakże, w świetle tego co wywiedziono wcześniej, warunkiem koniecznym do odliczenia darowizny pieniężnej od podstawy opodatkowania jest m.in. dokonanie wpłaty z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą na rachunek bankowy obdarowanego.

Użyty w cyt. art. 26 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio”, oznacza bowiem, iż wymóg dokumentowania darowizn określony w tym ustępie (a zatem wymóg dokumentowania bankowym dowodem wpłaty), stosować należy w zakresie wszelkich darowizn odliczanych na podstawie wszelkich ustaw odrębnych ( w tym ustaw „kościelnych”).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przekazać na rzecz X – kościelnej osoby prawnej – darowiznę w postaci środków pieniężnych w kwocie przekraczającej 6% podstawy opodatkowania podatnika. Wnioskodawca planuje przekazać ww. darowiznę bez udokumentowania jej dowodem wpłaty na rachunek bankowy X oraz bez wskazywania tytułu darowizny w deklaracji, wskutek czego darowizna będzie przekazywana na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą X w oparciu o przepisy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, a jedynym dokumentem upoważniającym do odliczenia tej darowizny, będzie pokwitowanie otrzymania darowizny wystawione przez X.

Reasumując, stwierdzić należy, iż udokumentowanie przedmiotowej darowizny jedynie pokwitowaniem jej otrzymania wystawionym przez X (kościelną osobę prawną), a nie dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, nie uprawnia Wnioskodawcy do jej odliczenia od dochodu, nawet przy spełnieniu pozostałych przesłanek uprawniających do skorzystania z rzeczonej ulgi podatkowej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.