INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla opłat użytkowania wieczystego pobieranych po roku 2011 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla opłat użytkowania wieczystego pobieranych po roku 2011.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 2004 – 2010 Gmina będąca zarejestrowanym oraz czynnym podatnikiem VAT, ustanowiła użytkowanie wieczyste gruntu. W związku z powyższym Gmina pobiera opłatę roczną, płatną do 31 marca każdego roku. Do roku 2011, do naliczonej opłaty rocznej Gmina doliczała podstawową stawkę podatku VAT, która wynosiła 22%. W roku 2011 Gmina opodatkowała ww. opłatę podstawową stawką podatku VAT obowiązującą w roku 2011, tj. w wysokości 23%, natomiast w roku 2012 stawką podatku VAT obowiązującą do roku 2011, tj. 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę Gmina powinna stosować w stosunku do opłat rocznych za użytkowanie wieczyste po roku 2011, jeśli oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste miało miejsce w latach 2004-2010...

Zdaniem Wnioskodawcy, do opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego ustanowionego w latach 2004-2010, powinna zastosować podstawową stawkę podatku VAT obowiązującą w momencie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, tj. w wysokości 22%. Gmina uważa, że w latach 2004-2010 oraz w roku 2012 prawidłowo opodatkowała opłatę za użytkowanie wieczyste stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Natomiast w roku 2011 Gmina opodatkowując ww. opłatę podstawową stawką podatku VAT, która w roku 2011 wynosiła 23% popełniła błąd i powinna teraz skorygować podatek VAT od ww. opłat. Słuszności opodatkowania tej opłaty wg stawki podatkowej ustanowionej w momencie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, tj. dla oddania w użytkowanie wieczyste przed dniem 01 stycznia 2011 r. stawką podstawową w wysokości 22%, oraz po 01 stycznia 2011 r. stawka 23% potwierdzają również licznie wydawane artykuły oraz interpretacje indywidualne dotyczące ww. opłat.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

1. Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 41 ust. 14a ustawy o VAT „w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania”.

Z treści powyższej regulacji wynika, iż prawo do zastosowania stawki podatku VAT obowiązującej przed zmianą przepisów przysługuje w sytuacji, gdy czynność została wykonana przed dniem zmiany stawki VAT.

Ponadto, zgodnie z art. 41 ust. 14b ustawy o VAT, czynności, dla których w związku z ich wykonywaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się, na potrzeby ust. 14a, za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatność z zastrzeżeniem ust. 14c”.

Jako, że czynność oddania gruntu została wykonana w sposób jednorazowy w latach 2004-2010, a nie jest „wykonywana” w okresach, dla których ustalone zostały terminy jej rozliczenia, Gmina stoi na stanowisku, iż powyższa regulacja nie znajduje zastosowania dla tego rodzaju czynności. W konsekwencji, Gmina uważa, iż przysługuje jej prawo do opodatkowania opłat rocznych za przyszłe lata według stawki VAT obowiązującej do końca roku 2010, gdyż, w opinii Gminy, dostawa towarów została wykonana przed dniem 1 stycznia 2011 r., tj. z chwilą oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

2. Oddania gruntów w użytkowanie wieczyste jako dostawa towarów dla celów VAT

Gmina ma świadomość, iż w przeszłości klasyfikacja oddania gruntów w wieczyste użytkowanie na potrzeby VAT powodowała wątpliwości, gdyż nie zostało jednoznacznie sprecyzowane czy ustanowienie wieczystego użytkowania na gruncie VAT ma być traktowane jako dostawa towarów czy też, jako świadczenie usług.

Należy jednak podkreślić, iż na mocy przepisów, które zostały wprowadzone w życie z dniem 1 grudnia 2008 r., zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: (…) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste”. Od tego momentu definitywnie zaklasyfikowano zatem oddanie nieruchomości gruntowej w wieczyste użytkowanie, jako dostawę towarów.

3. Moment dokonania dostawy towarów

W opinii Gminy wieczyste użytkowanie w swoim charakterze oznacza, że z chwilą oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, właściciel zgadza się na to, że grunt będzie eksploatowany przez użytkownika. Dodatkowo, właściciel zrzeka się nieograniczonego władztwa nad gruntem, zobowiązując się zarazem do uszanowania nałożonego nań ograniczenia w prawie własności.

Dostawa towarów w tym specyficznym wypadku występuje więc w momencie oddania gruntu do wieczystego użytkowania. Dostawa towarów została „w całości” wykonana do końca roku 2010, czyli w okresie obowiązywania niższych stawek VAT.

Opłaty roczne naliczane w związku z wieczystym użytkowaniem gruntu nie stanowią płatności za wykonywanie czynności użytkowania wieczystego w następujących po sobie okresach, opłata ta powinna być traktowana, jako część ceny za grunt, którą użytkownik jest obowiązany zapłacić właścicielowi gruntu.

Sposób płatności nie ma więc wpływu na sam moment dokonania dostawy towarów, który decyduje o zastosowaniu w tym przypadku właściwej stawki VAT.

4. Moment powstania obowiązku podatkowego

Zgodnie z art. 19 ust. 16b ustawy o VAT: ,,w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu.”

Z treści powyższej regulacji wynika, że obowiązek podatkowy powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Teoretycznie można by stąd wnosić, że do opłat naliczanych w latach od roku 2011, należy zastosować podwyższone stawki VAT.

Zestawiając jednak brzmienie art. 41 ust. 14a z art. 19 ust. 16b ustawy o VAT należy zauważyć, że czynność dostawy towarów została dokonana w roku 2010, w trakcie obowiązywania stawki 22%, dlatego też bez znaczenia pozostaje moment powstania obowiązku podatkowego.

Konsekwentnie, mając na uwadze powyższe Gmina stoi na stanowisku, że stawka podatku VAT, którą należy zastosować do opłat rocznych z racji użytkowania wieczystego w roku 2011 i latach następnych pozostanie na poziomie 22%, gdyż czynność dostawy towarów została wykonana przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2011 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-393/11-3/MS, który stwierdził, iż: „Dla oceny, jaką stawką podatku VAT, w latach 2011 – 2013, powinny być opodatkowane opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego, odwołać się należy do przepisu art. 41 ust. 14a ustawy, zgodnie z którym w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta jest opodatkowana według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Zatem, w przypadku gdy Gmina oddała grunty w użytkowanie wieczyste, a tym samym wykonała czynność podlegającą opodatkowaniu, tj. dostawę towarów - przed dniem zmiany stawki podatku VAT, tj. przed dniem 1 stycznia 2011 r., to stwierdzić należy, że została spełniona dyspozycja cytowanego wyżej przepisu art. 41 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, iż wnoszone po dniu 31 grudnia 2010 r. opłaty roczne od oddania gruntu w użytkowanie wieczyste powinny podlegać opodatkowaniu według stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania (co miało miejsce do dnia 31 grudnia 2010 r.), czyli w przedmiotowej sprawie, w wysokości 22%”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 1 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP1/443-870/11-4/RG, twierdząc, że „Reasumując, należne opłaty roczne dokonywane w roku 2011 oraz w latach następnych, a dotyczące prawa użytkowania wieczystego gruntu ustanowionego do dnia 31 grudnia 2010 r. winny być opodatkowane stawką 22%, na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 41 ust. 14a ustawy, natomiast opłaty roczne od prawa użytkowania wieczystego ustanowionego po dniu 1 stycznia 2011 r. winny być opodatkowane stawką 23%”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) oraz w ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Jak wynika z art. 232 § 1 ww. kodeksu, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym. A jak wynika z § 2 powołanego przepisu, w wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

Z przepisu z art. 233 powołanego kodeksu natomiast wynika, że w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Zgodnie z art. 234 cyt. kodeksu, do oddania gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.

Stosownie do art. 238 ww. kodeksu, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Warto wyjaśnić, że w zakresie charakteru użytkowania wieczystego, Kodeks cywilny reguluje „przede wszystkim” zagadnienia cywilnoprawne omawianej instytucji, natomiast ustawa o gospodarce nieruchomościami reguluje „również zagadnienia administracyjnoprawne”. Zawsze jednak pełny obraz instytucji użytkowania wieczystego stwarza łączna regulacja obu aktów normatywnych (E. Gniewek, „Kodeks cywilny. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe”. Komentarz Zakamycze 2001, komentarz do art. 232 kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Generalnie zatem umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste jest źródłem stosunku użytkowania wieczystego, z tym zastrzeżeniem, że definitywne nabycie prawa następuje w momencie wpisu do księgi wieczystej (E. Gniewek, j.w. komentarz do art. 234 k.c.). Powyższe stwierdzenie odnaleźć można także w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2007 r., sygn. akt IV CSK 323/07, zgodnie z którym, „aby uzyskać należne Wnioskodawcom prawo użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości, w której księdze wieczystej jako właściciel figuruje Gmina, stwierdzone wyrokiem sądowym, Wnioskodawcy muszą uzyskać wpis w księdze wieczystej, wpis ten ma dla prawa użytkowania wieczystego charakter konstytutywny (art. 234 k.c. i art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami)”. Przytoczony przepis nie wyłącza stosowania przepisu art. 29 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), z którego wynika, że wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu.

Jak wynika z art. 71 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. A w myśl ust. 2 cytowanego przepisu, pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Z zapisu art. 71 ust. 3 wynika natomiast, że pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne – ust. 4 cytowanego przepisu – wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów oddanie w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną. Ustawodawca przewidział w tym zakresie, dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłatę roczną. Ostatnią z płatności, tj. opłaty roczne, wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego w terminie do 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Analizując zagadnienie opłaty rocznej niezbędne jest przytoczenie Uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06, w myśl której „opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów i usług, po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) ani nie zawiera w sobie należnego podatku, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy”.

Biorąc pod uwagę powyższe uwagi oraz zacytowane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż do uznania za dostawę dla potrzeb podatku od towarów i usług wystarczające jest władanie towarem jak właściciel, a nie bycie właścicielem w sensie prawnym, dlatego też oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, co potwierdza art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W związku z tym podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Skarb Państwa lub też jednostka samorządu terytorialnego. Opodatkowanie winno być zrealizowane na zasadach obowiązujących w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu, o czym stanowi art. 19 ust. 16b ustawy.

Powyższy przepis jest odstępstwem od ogólnej zasady powstania obowiązku podatkowego określonej w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że w latach 2004 – 2010 Gmina, będąca zarejestrowanym oraz czynnym podatnikiem VAT, ustanowiła użytkowanie wieczyste gruntu. W związku z powyższym Gmina pobiera opłatę roczną, płatną do 31 marca każdego roku. Do roku 2011, do naliczonej opłaty rocznej Gmina doliczała podstawową stawkę podatku VAT, która wynosiła 22%. W roku 2011 Gmina opodatkowała ww. opłatę podstawową stawką podatku VAT obowiązującą w roku 2011, w wysokości 23%, natomiast w roku 2012, stawką podatku VAT obowiązującą do roku 2011, tj. 22%.

Dla oceny, jaką stawką podatku VAT, po dniu 1 stycznia 2011 r., powinny być opodatkowane opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego, odwołać się należy do przepisu art. 41 ust. 14a ustawy, zgodnie z którym w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta jest opodatkowana według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Zatem, w przypadku gdy Gmina oddała grunty w użytkowanie wieczyste, a tym samym wykonała czynność podlegającą opodatkowaniu, tj. dostawę towarów - przed dniem zmiany stawki podatku VAT, tj. przed dniem 1 stycznia 2011 r., to stwierdzić należy, że została spełniona dyspozycja cytowanego wyżej przepisu art. 41 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, iż wnoszone po dniu 31 grudnia 2010 r. opłaty roczne od oddania gruntu w użytkowanie wieczyste powinny podlegać opodatkowaniu według stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania (co miało miejsce do dnia 31 grudnia 2010 r.), czyli w przedmiotowej sprawie, w wysokości 22%.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 41 ust. 14b ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym czynności, dla których w związku z ich wykonywaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się, na potrzeby ust. 14a, za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, z zastrzeżeniem ust. 14c.

Czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, która zostaje wykonana jednorazowo (w całości), a kolejne opłaty roczne nie są płatnościami za sukcesywne wykonywanie tej czynności w kolejnych okresach (której dotyczą opłaty).

Okoliczność, że z oddaniem do użytkowania wieczystego wiążą się opłaty roczne, nie oznacza, że oddawanie do użytkowania wieczystego trwa przez cały okres na jaki została ustanowiona i w którym wnoszone są opłaty (por. uchwała NSA z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

Reasumując, po roku 2011 dla opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, wnoszonych w odniesieniu do nieruchomości, która została oddana w użytkowanie wieczyste w okresie od 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 22%.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla opłat użytkowania wieczystego pobieranych w roku 2011. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla opłat użytkowania wieczystego pobieranych po roku 2011, została załatwiona w interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-279/12-3/MK.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla opłat użytkowania wieczystego pobieranych po roku 2011. Natomiast, kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla opłat użytkowania wieczystego pobieranych w oku 2011, została załatwiona w interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-279/12-2MK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.