INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.09.2012 r. (data wpływu 10.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z organizacją imprez dla pracowników finansowanych z Zakładowego Funduszy Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z organizację imprez dla pracowników finansowanych z Zakładowego Funduszy Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) organizuje dla swoich pracowników różnego rodzaju imprezy, które są finansowane w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej zwanego „Funduszem”).

Przykładowo Spółka organizuje:

• spotkania kulturalno-oświatowe połączone z zabawą, grami, oglądaniem występów artystycznych;

• dzień dziecka o charakterze spotkania kulturalno-oświatowego;

• zabawy choinkowe o charakterze spotkania kulturalno -oświatowego;

• wycieczki;

• pikniki rodzinny o charakterze spotkania sportowo- rekreacyjnego;

• pikniki rodzinne o charakterze spotkania kulturalno-oświatowego;

• wyjścia do teatru, kina, na imprezy rozrywkowe, na zajęcia rekreacji ruchowej;

• turnieje sportowe.
  
  

Wydatkami ponoszonymi w związku z organizacją ww. imprez mogą być przykładowo wydatki na wyżywienie uczestników imprezy, nocleg, wydatki na zapewnienie uczestnikom dojazdu na imprezę (transport). Spółka może także pokrywać koszty wynajęcia danego obiektu na potrzeby imprezy, zaangażowania firmy zewnętrznej zajmującej się przygotowaniem określonych atrakcji (np. animatorów dla dzieci, itp.), koszty związane z ubezpieczeniem uczestników imprezy (np. w wypadku turniejów sportowych), itp.

Spółka pragnie zaznaczyć, że w związku z organizacją imprez nie wydaje pracownikom bonów, talonów i innych znaków, które uprawniałyby pracowników do ich wymiany na towary lub usługi. Podczas imprez opisanych wyżej pracownicy sami decydują z jakich świadczeń zapewnionych przez Spółkę chcą skorzystać. Innymi słowy pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych - każdy z pracowników ma możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić, itp. Spółka nie ewidencjonuje ilości spożytych przez danego pracownika produktów. Pracownicy sami dokonują wyboru „atrakcji” zapewnianych przez Spółkę (np. mogą wziąć udział w zawodach sportowych, w dyskotece, itp.). Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich „atrakcji” skorzystał. Jeśli Spółka zapewnia bezpłatny transport na imprezę (np. autobus) nie wie, który z pracowników pojechał autobusem, a który własnym samochodem. Autobus jest „podstawiany” w umówione miejsce i zainteresowani pracownicy mogą skorzystać z takiego transportu. Spółka nie prowadzi jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu). Spółka co do zasady przygotowuje listę osób zaproszonych na daną imprezę. Spółka nie ma jednak 100% gwarancji, że wszystkie osoby, których nazwiska znajdują się na liście faktycznie wzięły udział w imprezie. Może się okazać, że dany pracownik uprawniony do wzięcia udziału nie przyszedł na imprezę z uwagi np. na chorobę. Nie zawsze przy wejściu na imprezę sprawdzana jest lista obecności, chociaż w niektórych wypadkach może się zdarzyć, że pracownicy przychodzący na imprezę podpisują się na liście. W takim wypadku Spółka wie, który z pracowników był obecny na imprezie.

Spółka pragnie wyjaśnić, że w dniu 25 listopada 2009 r. złożyła wniosek o interpretację podatkową dotyczący skutków podatkowych, jakie powstaną u pracowników, którzy biorą udział w imprezach przez nią organizowanych. Spółka pytała organ podatkowy, „Czy wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy Spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę i w związku z tym, że wzięli oni udział w imprezie integracyjnej... (wniosek nie dotyczył imprez finansowanych z Funduszu). Spółka prosiła też o wyjaśnienie zasad ustalenia tego przychodu. W wyniku złożonego przez Spółkę wniosku organ podatkowy wydał w dniu 15 lutego 2010 r. interpretację indywidualną znak IPPB2/415-724/09-2/MG. Interpretacja ta została przez Spółkę zaskarżona. Obecnie sprawa czeka na rozstrzygnięcie przez NSA (sygn. akt sprawy przed NSA II FSK 1428/l 1). Zgodnie ww. z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Spółka powinna obliczać, jakie koszty związane z organizacją imprezy przypadają na danego pracownika dzieląc łączne wydatki poniesione na organizację imprezy (tj. koszty nabytych usług gastronomicznych i cateringowych, usług transportowych, koszty wynajmu sali, w której odbywa się impreza, itp. przez liczbę zaproszonych na nią pracowników. Ustalona w ten sposób kwota kosztów przypadających na danego pracownika jest dla celów niniejszego wniosku nazywana „Jednostkowym Kosztem Imprezy”. Przykładowo, jeśli łączny koszt imprezy wynosił 3.000 zł i na imprezę zaproszonych było 30 pracowników to Jednostkowy Koszt Imprezy wyniesie 100 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku można stosować zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy (w granicach limitu wskazanego w tym przepisie)... W szczególności, czy otrzymywane przez pracowników świadczenia, składające się na Jednostkowy Koszt Imprezy, w postaci wyżywienia, transportu na imprezę, możliwości korzystania z wynajętej sali, możliwości korzystania z zapewnianych w czasie imprezy atrakcji, itp. stanowią świadczenia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka uważa, że art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy znajduje zastosowanie w stanie faktycznym opisanym we wniosku (w granicach limitu wskazanego w tym przepisie). Otrzymywane przez pracowników świadczenia, składające się na Jednostkowy Koszt Imprezy, w postaci wyżywienia, transportu na imprezę, możliwości korzystania z wynajętej sali, możliwości korzystania z zapewnianych w czasie imprezy atrakcji, itp. stanowią świadczenia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy.

W art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy od podatku dochodowego od osób fizycznych zwolniona została wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymywanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w danym roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowym świadczeniem nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, wartość otrzymanego przez pracownika świadczenia jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdy spełnione są następujące przesłanki:

1. wartość otrzymanego świadczenia nie przekracza łącznie 380 zł w danym roku podatkowym,
2. świadczenie zostało w całości sfinansowane z Funduszu lub funduszy związków zawodowych,
3. świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,
4. świadczenie przybiera postać świadczenia rzeczowego bądź świadczenia pieniężnego.
   
   

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przesłanki wskazane w punktach 2-4 zostaną spełnione. Świadczenie otrzymywane przez pracowników jest bowiem w całości finansowane z Funduszu. Ma ono związek z finansowaniem działalności socjalnej. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zdaniem Sądu Najwyższego (por wyrok z dnia 23 października 2008r., sygn. II PK 74/08) „działalność w postaci imprez masowych, jak pikniki, „andrzejki”, organizowanie wycieczek - mieści się w pojęciu działalności socjalnej jako rodzaj działalności rekreacyjnej względnie działalności w postaci różnych form krajowego wypoczynku”.

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym spełniona jest również ostatnia przesłanka, tj. właściwy „charakter”, „rodzaj” świadczenia. Prawidłowość stanowiska Spółki w tym względzie potwierdzają indywidualne interpretacje podatkowe. Przykładowo, tut. organ - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2011 roku, znak IPPB4/4I5-186/11-2/JS stwierdził:

„(...) świadczenie przekazane pracownikom w postaci sfinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kosztów wycieczki oraz zbiorowych imprez o charakterze sportowo - rekreacyjnym lub kulturalno - oświatowym, będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy w związku z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia, przy czym przychód ten będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustany o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 380,00 zł (kwota ta obejmuje wartość rzeczonych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego.).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2011 roku, znak ITPB2/415-606/11/ENB:

(...) zarówno wartość świadczeń rzeczonych w postaci nagród, jak i wartość świadczeń pieniężnych w postaci dofinansowania do pikniku opłaconego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, otrzymanych przez pracowników i członków ich rodzin w związku z uczestnictwem w pikniku, może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 380 zł (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego), natomiast ewentualna nadwyżka ponad tę kwotę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 listopada 2011 roku, znak IBPBII/1/415-743/1l/BD, czy też z dnia 24 października 2010 roku, znak IBPBII/1/415-681/11/BP.

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdza Minister Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 49 z dnia 1 grudnia 2011, w której wyjaśnił on:

„Wartość świadczenia, jaką pracodawca powinien doliczyć do przychodu danego pracownika, należy obliczyć, dzieląc łączną kwotę wydatków poniesionych przez pracodawcę na zorganizowanie imprezy przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeśli impreza była przewidziana dla wszystkich pracowników), a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom uczestniczącemu w danej imprezie.

Takie same zasady należy zastosować, jeżeli impreza została sfinansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a pracodawca nie może zastosować zwolnienia określonego w art. 21 ust.1 pkt 67 u.p.d.of, bowiem wartość innych świadczeń otrzymanych przez pracownika przekroczyła już limit 380 zł warunkujący zastosowanie tego przepisu”.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż w opisanym we wniosku stanie faktycznym spełnione zostaną przesłanki skutkujące możliwością skorzystania przez pracowników Spółki ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości limitu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie zaś do pkt 9 tegoż artykułu źródłem przychodów są również inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze integracyjnym, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa, wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Powyższe postanowienia zastosować należy zarówno do nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód z innych źródeł, jak i tych, które na mocy art. 12 ust. 3 ww. ustawy, stanowią przychód ze stosunku pracy.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników różnego rodzaju imprezy, które są finansowane w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wydatkami ponoszonymi w związku z organizacją ww. imprez mogą być przykładowo wydatki na wyżywienie uczestników imprezy, nocleg, wydatki na zapewnienie uczestnikom dojazdu na imprezę (transport). Spółka może także pokrywać koszty wynajęcia danego obiektu na potrzeby imprezy, zaangażowania firmy zewnętrznej zajmującej się przygotowaniem określonych atrakcji (np. animatorów dla dzieci, itp.), koszty związane z ubezpieczeniem uczestników imprezy (np. w wypadku turniejów sportowych), itp. Spółka pragnie zaznaczyć, że w związku z organizacją imprez nie wydaje pracownikom bonów, talonów i innych znaków, które uprawniałyby pracowników do ich wymiany na towary lub usługi. Podczas imprez opisanych wyżej pracownicy sami decydują z jakich świadczeń zapewnionych przez Spółkę chcą skorzystać.

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika.

Uczestnictwo w imprezie integracyjnej, stanowi po stronie pracowników przychód ze stosunku pracy, w związku otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia. Wartość ustala się według zasad określonych w cyt. wyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w spotkaniu, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania spotkania szkoleniowo - integracyjnego nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty podlegająca opodatkowaniu przypada na danego pracownika.

Mając na uwadze fakt, iż Wnioskodawca zamierza sfinansować imprezę integracyjną dla swoich pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko wówczas gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zatem zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest jedynie wówczas gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

1. świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,
2. świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
3. są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
4. ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
   
   

Reasumując, uczestnictwo w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych skutkuje dla pracowników powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego pracodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość ww. świadczenia należy obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę wszystkich pracowników dla których była ona zorganizowana, a następnie tak obliczoną kwotę doliczyć do przychodów tych pracowników, którzy wzięli w niej udział.

W sytuacji, gdy zostały spełnione wszystkie warunki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość otrzymanych przez pracownika świadczeń – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł podlega zwolnieniu z opodatkowania (kwota ta obejmuje wartość świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymanych w skali całego roku podatkowego).

Jednakże od nadwyżki ponad kwotę 380,00 zł Wnioskodawca winien naliczyć podatek dochodowy.

Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych sprawy podatnika osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami tak sądów jak innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.