INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 20 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 15 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie dotyczącym ustalenia prawa do złożenia wniosku o zwrot części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie dotyczącym ustalenia prawa do złożenia wniosku o zwrot części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 05 czerwca 2012 r. Znak: IBPB II/2/415-603/12/MW wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 15 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2010 r. wnioskodawca stracił dom mieszkalny w wyniku osunięcia się gruntu wokół budynku. Budynek mieszkalny decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego został przeznaczony do rozbiórki i oszacowany przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego, co stanowi podstawę przy ustalaniu wysokości przyznanej pomocy. Pomoc ta została przyznana wnioskodawcy w postaci zasiłku celowego (klęska żywiołowa – osuwisko) z przeznaczeniem na odbudowę domu w wysokości 100.000 zł. Ostateczny termin rozliczenia przyznanego zasiłku nastąpił w dniu 31 grudnia 2010 r.

W związku z tym, że wnioskodawca i jego żona są w podeszłym wieku, nie podjęli się samodzielnie budowy domu. Po uzgodnieniu z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej małżonkowie zdecydowali, że zakupione w ramach otrzymanej pomocy materiały przekażą jako darowiznę wnuczce, która w 2011 r. po otrzymaniu pozwolenia na budowę domu mieszkalnego rozpoczęła jego budowę, aby wnioskodawca i jego żona po zakończeniu budowy mogli z nią zamieszkać. Wnuczka, na którą widnieje pozwolenie na budowę, przyjęła materiały budowlane jako darowiznę, a po jej zakończeniu zobowiązała się zapewnić wnioskodawcy i jego żonie mieszkanie. Spisane oświadczenie zostało załączone do dokumentów w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej. Darowizna w postaci materiałów budowlanych została przekazana w kwietniu 2012 r. po spisaniu umowy i zgłoszona w Urzędzie Skarbowym. Ponadto wnioskodawca zamierza spisać z wnuczką oświadczenie u notariusza w formie aktu notarialnego, w którym wnuczka zobowiąże się ustalić służebność osobistą dla wnioskodawcy i jego żony w budynku, który aktualnie jest w trakcie budowy. W przedmiotowej sprawie wystąpiła zatem sytuacja kiedy faktury na zakup materiałów budowlanych wystawione są na wnioskodawcę natomiast pozwolenie na budowę na wnuczkę, która materiały budowlane otrzymała od wnioskodawcy w formie darowizny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej we wniosku sytuacji jest możliwość odliczenia podatku VAT i kto ma złożyć wniosek VZM do Urzędu Skarbowego...

Zdaniem wnioskodawcy, istnieje możliwość odpisania podatku VAT od zakupionych materiałów budowlanych ponieważ zostaną wykorzystane do budowy domu, w którym wnioskodawca zamieszka wraz z żoną (wnuczka, na którą wydane jest pozwolenie na budowę domu zobowiązała się pisemnie w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, że po wybudowaniu domu zapewni wnioskodawcy i jego żonie mieszkanie). Wnioskodawca zamierza też spisać z wnuczką przed notariuszem oświadczenie w formie aktu notarialnego, w którym wnuczka zobowiąże się ustalić służebność osobistą dla wnioskodawcy i jego żony w budynku mieszkalnym, który aktualnie jest w trakcie budowy.

Wnioskodawca uważa, że to wnuczka powinna składać wniosek VZM do Urzędu Skarbowego ponieważ to ona ponosi wydatki związane z budową domu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie w jakim pytanie dotyczyło jego uprawnienia do złożenia wniosku VZM do Urzędu Skarbowego. W zakresie w jakim pytanie dotyczyło natomiast zasadności zwrotu części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych przez te osoby na zakup materiałów budowlanych w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

Przepis art. 3 ust. 2 tej ustawy stanowi, iż osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 1 maja 2004 r.

Stosownie do treści art. 3 ust. 3 ww. ustawy zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką podstawową 22%.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż w myśl art. 11a ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, który został dodany z dniem 1 stycznia 2011 r. przez art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), ilekroć w ustawie jest mowa o podatku VAT, rozumie się przez to również podatek od towarów i usług o stawce wyższej niż 22 % obowiązującej na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Z treści art. 3 ust. 4 tej ustawy wynika, iż dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Prawo do zwrotu przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem (art. 4 ust. 1 wyżej cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż prawo do ubiegania się o zwrot części podatku VAT zawartego w cenie materiałów przysługuje m.in. pod warunkiem, że osoba fizyczna, która poniosła wydatki na budowę budynku mieszkalnego posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pozwolenie na budowę, zgodnie z ustawą - Prawo budowlane oraz faktury, które potwierdzają poniesienie wydatków i są wystawione na osobę fizyczną ubiegającą się o zwrot.

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że wnioskodawca nie dysponuje pozwoleniem na budowę. Zatem wnioskodawca nie spełnia podstawowego warunku, który trzeba spełnić, aby można było ubiegać się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych. Uprawnionym do złożenia takiego wniosku w przedmiotowej sprawie może być – jak słusznie twierdzi wnioskodawca – jego wnuczka, albowiem to ona posiada pozwolenie na budowę, a zatem spełnia podstawowy warunek ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych. Inną kwestią jest to, czy wnuczka może ubiegać się o zwrot części wydatków w odniesieniu do faktur wystawionych na wnioskodawcę. Samo złożenie wniosku VZM nie skutkuje bowiem automatycznie tym, że składający wniosek otrzyma zwrot w takiej kwocie o jaką wnioskuje. Zauważyć jednak należy, iż kwestia oceny czy wnuczka wnioskodawcy może otrzymać zwrot części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym na podstawie faktur wystawionych na wnioskodawcę nie może być przedmiotem niniejszej interpretacji i w tym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy, iż to nie on, ale jego wnuczka jest uprawniona do złożenia wniosku VZM do Urzędu Skarbowego w związku z prowadzoną budową budynku mieszkalnego, uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.