INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2012 r. (data wpływu 9 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla usług najmu maszyn budowlanych bez obsługi operatorskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla usług najmu maszyn budowlanych bez obsługi operatorskiej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 maja 2012 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na usługach dźwigowych i wynajmie sprzętu do zastosowań budowlanych oraz wykończeniowych. Usługi dźwigowe oraz wynajem sprzętu związany jest głównie z wznoszeniem budynków mieszkalnych a także niemieszkalnych: usługowych i przemysłowych. Ponadto przedmiotem działalności Zainteresowanego jest montaż i demontaż maszyn budowlanych oraz konserwacje i naprawy maszyn budowlanych w których specjalizuje się działalność gospodarcza podatnika (żurawie wieżowe, dźwigi budowlane, windy towarowe i towarowo-osobowe, suwnice).

Sprzęt którego dotyczy wynajem to: żurawie wieżowe bez obsługi operatorskiej, żurawie wieżowe z obsługą operatorską, dźwigi budowlane windy towarowe i towarowo-osobowe. Ponadto w ramach działalności gospodarczej podatnik wynajmuje pojedyncze elementy konstrukcyjne żurawi wieżowych oraz dźwigów i wind towarowych i towarowo-osobowych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż działalność gospodarcza prowadzona przez podatnika w części polegającej na wynajmie sprzętu budowlanego wraz z obsługą operatorską w przedmiotowej sprawie oznacza oddanie w najem sprzętu budowlanego bez określonego w umowie celu, w umowach nie ma zawartego ściśle określonej usługi, przykładowo: usługi przemieszczania materiałów budowlanych żurawiem wieżowym do budowy budynku usługowo-handlowego przy ul. x, usługi budowlane żurawiem wieżowym na budowie zlokalizowanej przy ul. x. Umowy wynajmu określają jedynie przedmiot wynajmu jakim jest maszyna budowlana wraz z jej obsługą przez wykwalifikowanego operatora.

W umowach wynajmu sprzętu budowlanego z obsługą operatorską nie zawarto celu tej umowy. Nie mniej jednak zdaniem Zainteresowanego do usług wynajmu maszyn budowlanych wraz z obsługą operatorską ma zastosowanie przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług – tj. szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług gdyż mieszczą się w grupie klasyfikacyjnej PKWiU 43.99 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”. Stanowisko podatnika potwierdzają orzeczenia organów podatkowych wydawane w przedmiotowo pokrywających się sprawach – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1/443-895/09-3/IG z 13 listopada 2009 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu podatku od towarów i usług przy usługach wynajmu sprzętu budowlanego bez obsługi operatorskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji kiedy Zainteresowany świadczy usługi polegające na wynajmie żurawi i innych maszyn budowlanych bez obsługi operatorskiej, sklasyfikowane w grupie PKWiU jako 77.32.10.0 „wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych oraz inżynierii lądowej i wodnej, bez obsługi”, zastosowanie mają przepisy art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powyższym w przypadku tego typu usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zdaniem Wnioskodawcy w powyższym przypadku nie ma zastosowania przepis ogólny dotyczący powstania obowiązku podatkowego według art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, kiedy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 201 art. 21 ust. 1, bądź z chwilą wystawienia faktury nie później jednak niż siódmego dnia od wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy).

Podkreślić należy, iż stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na usługach dźwigowych i wynajmie sprzętu do zastosowań budowlanych oraz wykończeniowych. Usługi dźwigowe oraz wynajem sprzętu związany jest głównie z wznoszeniem budynków mieszkalnych a także niemieszkalnych: usługowych i przemysłowych. Ponadto przedmiotem działalności Zainteresowanego jest montaż i demontaż maszyn budowlanych oraz konserwacje i naprawy maszyn budowlanych w których specjalizuje się działalność gospodarcza podatnika (żurawie wieżowe, dźwigi budowlane, windy towarowe i towarowo-osobowe, suwnice). Sprzęt którego dotyczy wynajem to: żurawie wieżowe bez obsługi operatorskiej, żurawie wieżowe z obsługą operatorską, dźwigi budowlane windy towarowe i towarowo-osobowe.

Odnosząc się do momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług zwrócić należy uwagę, iż ustawodawca uregulował kwestię dotyczącą powstawania obowiązków podatkowych w podatku VAT w art. 19 ustawy. Regulując tę materię, ustawodawca postanowił dokonać rozróżnienia momentów powstawania obowiązków podatkowych w zależności od przedmiotu świadczenia (usługi).

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie treść przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ponadto, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

Ustawodawca, w art. 19 ust. 13 cyt. ustawy, w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla określonych czynności, w tym dla usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

I tak, stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Natomiast, w myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Stosownie do zapisu art. 19 ust. 15 ustawy, w przypadkach określonych w ust. 10 oraz ust. 13 pkt 1-4 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Należy podkreślić, iż dyspozycja art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, jest przepisem szczególnym, zarówno do przepisu art. 19 ust. 1, jak i ust. 4 ustawy, i ma pierwszeństwo przy określeniu momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT dla usług najmu, dzierżawy, leasingu, lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej. Ustawodawca nie przewidział bowiem możliwości wyboru przez podatnika sposobu ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla tych usług.

W przedmiotowym wniosku Zainteresowany wskazał, iż umowy wynajmu określają jedynie przedmiot wynajmu jakim jest maszyna budowlana wraz z jej obsługą przez wykwalifikowanego operatora. W umowach wynajmu sprzętu budowlanego z obsługą operatorską nie zawarto celu tej umowy.

Reasumując, biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy oraz przedstawioną w złożonym wniosku sytuację, stwierdzić należy iż Wnioskodawca podpisując umowę wynajmu żurawi i innych maszyn budowlanych bez obsługi operatorskiej, świadczy odpłatnie usługi najmu sprzętu co do których obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z przepisem art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie dzierżawy lub fakturze.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie powstania obowiązku podatkowego dla usług najmu maszyn budowlanych wraz z obsługą operatorską wydano w dniu 30 maja 2012 r. odrębną interpretacją nr ILPP2/443 -268/12-3/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.