Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-288/12-4/AW
z 25 czerwca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2012 r. (data wpływu 28 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2012 r. (data wpływu 8 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług szkoleniowych oraz udziału w komisjach egzaminacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług szkoleniowych oraz udziału w komisjach egzaminacyjnych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 czerwca 2012 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji gospodarczej, prowadzonej przez Burmistrza Gminy od dnia 29 października 2004 r.

Od dnia 1 października 2005 r. Zainteresowany jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje m. in. usługi w zakresie pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 85.59.B). Dokładnie są to zawodowe szkolenia i kursy energetyczne dla dorosłych.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia oraz usługi te nie są finansowane ze środków publicznych. Usługi te Zainteresowany świadczy na rzecz innych podmiotów, głównie dla zakładu doskonalenia zawodowego oraz dla innych ośrodków doskonalenia zawodowego, które są ich organizatorami. Zajęcia w tych ośrodkach prowadzone są w oparciu o rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216). Szkolenia i kursy, które Zainteresowany przeprowadza, przygotowują do egzaminów kwalifikacyjnych na uprawnienia energetyczne.

Konieczność posiadania dodatkowego świadectwa kwalifikacyjnego wynika z:

1. Kodeks Pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141 ze zm.) – art. 237³ § 1 „nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy”.
2. Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 ze zm.) – art. 54 „osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne”.
   
   

Szczegółowe zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji oraz wykaz urządzeń i instalacji do eksploatacji których wymagane jest posiadanie dodatkowych kwalifikacji określone zostały w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 ze zm.). Zgodnie z ww. rozporządzeniem, osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektrycznych (elektromagnetycznych), energetycznych i gazowych muszą posiadać dodatkowe kwalifikacje (niezależnie od wykształcenia czy wyuczonego zawodu).

Uczestnikami szkoleń są osoby zgłaszające się indywidualnie lub kierowane przez pracodawcę albo urząd pracy. Egzamin kwalifikacyjny powtarza się co 5 lat.

Celem szkolenia jest zapoznanie uczestników kursu z obecnie panującymi przepisami i zasadami eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych. Szczególny nacisk kładziony jest na zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy tych urządzeniach zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 912).

Ponadto, Wnioskodawca jest członkiem komisji (3 kadencję) przeprowadzającej egzaminy dla osób ubiegających się o uzyskanie świadectwa kwalifikacyjnego.

Komisja kwalifikacyjna, w której Zainteresowany zasiada, powoływana jest (na okres 5 lat) przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 ze zm.). Komisja została powołana przy Stowarzyszeniu Zakład Doskonalenia Zawodowego.

Koszt egzaminu kwalifikacyjnego ustalony został w wysokości 10% minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu złożenia wniosku o przeprowadzenie egzaminu (rozporządzenie MPiPS z dnia 28 kwietnia 2003 r.).

W uzupełnieniu z dnia 5 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż efektem przeprowadzanych szkoleń oraz egzaminów jest kształcenie zawodowe. Szkolenia i egzaminy pozostają w bezpośrednim związku z zawodami uczestników kursów i szkoleń, i maja na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do wykonywania określonego zawodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy szkolenia i kursy wymienione powyżej są zwolnione z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy udział w komisjach egzaminacyjnych korzysta ze zwolnienia od podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi przeprowadzania kursów i szkoleń z zakresu eksploatacji urządzeń elektrycznych, energetycznych i gazowych, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż spełnione są oba warunki niezbędne do zwolnienia, a mianowicie:

1. są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego,
2. są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
   
   

Usługi prowadzone przez Wnioskodawcę pozostają w bezpośrednim związku z zawodami uczestników kursów i szkoleń, i maja na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do wykonywania określonego zawodu. Uczestnictwo w szkoleniu, w formie kursu lub seminarium, przygotowuje kandydata do egzaminu potwierdzającego posiadanie kwalifikacji. Udział w szkoleniu przygotowuje słuchacza, który nie posiada wykształcenia zawodowego zgodnego z kierunkiem stanowiska, które będzie zajmował, do egzaminu kwalifikacyjnego.

Przeprowadzane przez komisję egzaminy kwalifikacyjne mają na celu weryfikację wiedzy posiadanej przez osoby zainteresowane uzyskaniem dodatkowego świadectwa kwalifikacyjnego. Posiadanie świadectwa jest warunkiem koniecznym, umożliwiającym zajmowanie się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektrycznych, energetycznych i gazowych.

Z tego powodu należy uznać je za usługi wykonywane w ramach kształcenia zawodowego. Ponadto, szkolenia oraz egzaminy prowadzone są na zasadach i formach określonych w innych przepisach, do których możemy zaliczyć:

1. ustawę Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 ze zm.),
2. rozporządzenie Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 ze zm.),
3. rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216),
4. rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych.
   
   

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 5 czerwca 2012 r. Zainteresowany doprecyzował własne stanowisko wskazując, iż udział w komisji egzaminacyjnej, a co za tym idzie przeprowadzanie egzaminu zawodowego korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż spełnione są oba warunki niezbędne do zwolnienia, a mianowicie:

1. są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego,
2. są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
   
   

Przeprowadzane przez komisję egzaminy kwalifikacyjne mają na celu weryfikację wiedzy posiadanej przez osoby zainteresowane uzyskaniem dodatkowego świadectwa kwalifikacyjnego. Egzaminy te są formą oceny poziomu opanowania wiedzy z zakresu określonego w ustawie Prawo energetyczne. Posiadanie świadectwa jest warunkiem koniecznym, umożliwiającym zajmowanie się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektrycznych, energetycznych i gazowych. Z tego powodu należy uznać je za usługi wykonywane w ramach kształcenia zawodowego.

Ponadto, szkolenia oraz egzaminy prowadzone są na zasadach i formach określonych w innych przepisach, do których możemy zaliczyć:

1. ustawę Prawo energetyczne,
2. rozporządzenie Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń instalacji i sieci,
3. rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych,
4. rozporządzenie Ministra Gospodarki w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ( …).

Ponadto, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchyliły załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przeniosły uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, iż jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie, stosownie do treści § 13 ust. 1 pkt 19 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i od dnia 1 października 2005 r. jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W ramach działalności Zainteresowany przeprowadza zawodowe szkolenia i kursy energetyczne dla dorosłych.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz usługi te nie są finansowane ze środków publicznych. Usługi te Zainteresowany świadczy na rzecz innych podmiotów, głównie dla zakładu doskonalenia zawodowego oraz dla innych ośrodków doskonalenia zawodowego, które są ich organizatorami. Zajęcia w tych ośrodkach prowadzone są w oparciu o rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.

Konieczność posiadania dodatkowego świadectwa kwalifikacyjnego wynika z art. 2373 § 1 ustawy Kodeks Pracy oraz z art. 54 ustawy Prawo energetyczne.

Szczegółowe zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji oraz wykaz urządzeń i instalacji do eksploatacji których wymagane jest posiadanie dodatkowych kwalifikacji określone zostały w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń instalacji i sieci. Szkolenia i kursy, które Zainteresowany przeprowadza, przygotowują do egzaminów kwalifikacyjnych na uprawnienia energetyczne. Uczestnikami szkoleń są osoby zgłaszające się indywidualnie lub kierowane przez pracodawcę albo urząd pracy. Egzamin kwalifikacyjny powtarza się co 5 lat.

Wnioskodawca wskazał, iż efektem przeprowadzanych szkoleń oraz egzaminów jest kształcenie zawodowe. Szkolenia i egzaminy pozostają w bezpośrednim związku z zawodami uczestników kursów i szkoleń, i mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do wykonywania określonego zawodu. Celem szkolenia jest zapoznanie uczestników kursu z obecnie panującymi przepisami i zasadami eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych. Szczególny nacisk kładziony jest na zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy tych urządzeniach zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych.

Dla oceny tego, czy szkolenia wykonywane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub
2. czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz
   1. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
   2. czy są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
   3. czy szkolenia finansowane są w co najmniej 70% ze środków publicznych.
   
   

W opisie sprawy Zainteresowany wskazał, iż nie jest podmiotem objętym systemem oświaty zgodnie z ustawą o systemie oświaty. Ponadto, z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca był uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk, czy też badawczo-rozwojową świadczącą usługi kształcenia na poziomie wyższym.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż realizowane przez Wnioskodawcę szkolenia i kursy nie spełniają przesłanek umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W związku z czym należy przeanalizować, czy spełnione są przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Ww. szkolenia i kursy mają na celu – jak wskazał Wnioskodawca – uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do wykonywania określonego zawodu. Zatem ich celem jest zapoznanie uczestników kursu z obecnie panującymi przepisami i zasadami eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych. Wobec tego świadczone usługi pozostają w bezpośrednim związku z zawodami uczestników kursów i szkoleń, a tym samym stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca poinformował, iż realizowane szkolenia i kursy są prowadzone w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, określonych m. in. w:

• ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.)
• rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 ze zm.),
• rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 912).
  
  

Wykonywanie każdego zawodu związane jest z koniecznością poznania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycia umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do jej podjęcia i wykonywania w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Zgodnie z art. 237³ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne, osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6 ustawy, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.

W myśl art. 54 ust. 3 ww. ustawy, komisje kwalifikacyjne są powoływane na okres 5 lat przez:

1. Prezesa URE;
2. właściwych ministrów i Szefów Agencji, o których mowa w art. 21a – w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji gazowych, elektrycznych i cieplnych w jednostkach organizacyjnych podległych tym ministrom lub Szefom Agencji lub przez nich nadzorowanych;
3. ministra właściwego do spraw transportu – w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych stosowanych w jednostkach organizacyjnych transportu kolejowego.
   
   

Jak stanowi art. 54 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy, za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, pobierane są opłaty od osób kierujących wnioski o stwierdzenie kwalifikacji. Opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią przychód jednostek organizacyjnych, przy których powołano komisje kwalifikacyjne.

Na podstawie art. 54 ust. 6 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby, o których mowa w ust. 1.

Na mocy art. 54 ust. 7 cyt. ustawy, Minister właściwy do spraw gospodarki, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, określi w szczególności:

1. rodzaje prac, stanowisk oraz instalacji, urządzeń i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
2. zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, odpowiednio do rodzaju prac, stanowisk oraz instalacji i urządzeń, o których mowa w pkt 1;
3. tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
4. jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich powoływania;
5. wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w pkt 2;
6. wzór świadectwa kwalifikacyjnego.
   
   

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, które zgodnie z § 1 określa:

1. rodzaje prac, stanowisk oraz urządzeń, instalacji i sieci energetycznych, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
2. zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji;
3. tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
4. jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich powoływania;
5. wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji;
6. wzór świadectwa kwalifikacyjnego.
   
   

Zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia, rodzaje urządzeń, instalacji i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

W świetle § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia, eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci mogą zajmować się osoby, które spełniają wymagania kwalifikacyjne dla następujących rodzajów prac i stanowisk pracy:

1. eksploatacji – do których zalicza się stanowiska osób wykonujących prace w zakresie obsługi, konserwacji, remontów, montażu i kontrolno-pomiarowym;
2. dozoru – do których zalicza się stanowiska osób kierujących czynnościami osób wykonujących prace w zakresie określonym w pkt 1 oraz stanowiska pracowników technicznych sprawujących nadzór nad eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.
   
   

W myśl § 6 cyt. rozporządzenia, osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, w celu uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, powinny wykazać się wiedzą z zakresu:

1. na stanowiskach eksploatacji:
   1. zasad budowy, działania oraz warunków technicznych obsługi urządzeń, instalacji i sieci,
   2. zasad eksploatacji oraz instrukcji eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
   3. zasad i warunków wykonywania prac kontrolno-pomiarowych i montażowych,
   4. zasad i wymagań bezpieczeństwa pracy i ochrony przeciwpożarowej oraz umiejętności udzielania pierwszej pomocy,
   5. instrukcji postępowania w razie awarii, pożaru lub innego zagrożenia bezpieczeństwa obsługi urządzeń lub zagrożenia życia, zdrowia i środowiska;
2. na stanowiskach dozoru:
   1. przepisów dotyczących przyłączania urządzeń i instalacji do sieci, dostarczania paliw i energii oraz prowadzenia ruchu i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
   2. przepisów i zasad postępowania przy programowaniu pracy urządzeń, instalacji i sieci, z uwzględnieniem zasad racjonalnego użytkowania paliw i energii,
   3. przepisów dotyczących eksploatacji, wymagań w zakresie prowadzenia dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej oraz stosowania instrukcji eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
   4. przepisów dotyczących budowy urządzeń, instalacji i sieci oraz norm i warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać te urządzenia, instalacje i sieci,
   5. przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej, z uwzględnieniem udzielania pierwszej pomocy oraz wymagań ochrony środowiska,
   6. zasad postępowania w razie awarii, pożaru lub innego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu urządzeń przyłączonych do sieci,
   7. zasad dysponowania mocą urządzeń przyłączonych do sieci,
   8. zasad i warunków wykonywania prac kontrolno-pomiarowych i montażowych.
   
   

Posiadaną wiedzę i kwalifikacje do pracy przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych potwierdzają wydawane świadectwa kwalifikacyjne, które uprawniają do samodzielnego wykonywania pracy na określonym stanowisku i na określone urządzenie w danej grupie urządzeń (wymienione w załączniku nr 1 do powołanego rozporządzenia).

Zgodnie z § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, sprawdzenie kwalifikacji posiadanych przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci przeprowadzają komisje kwalifikacyjne, o których mowa w § 8, na wniosek tych osób albo na wniosek pracodawcy zatrudniającego te osoby.

Stosownie do § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia, sprawdzenia posiadania kwalifikacji dokonuje komisja kwalifikacyjna, zwana dalej „Komisją”, w drodze organizowanego przez nią egzaminu.

Egzamin jest ustny i powinien wykazać wiedzę kandydata w zakresie, o którym mowa w § 6. Szczegółową tematykę egzaminu ustala Komisja i powiadamia pisemnie osoby ubiegające się o potwierdzenie kwalifikacji, co najmniej 14 dni przed wyznaczoną datą egzaminu (§ 8 ust. 4 powołanego rozporządzenia).

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, komisje kwalifikacyjne są powoływane przy stowarzyszeniach naukowo-technicznych, jeżeli statuty tych stowarzyszeń zawierają postanowienia określające zakres wykonywanej działalności na rzecz gospodarki energetycznej.

W oparciu o § 14 ust. 2 cyt. rozporządzenia, opłaty są pobierane w wysokości 10% minimalnego wynagrodzenia za pracę pracowników, obowiązującego w dniu złożenia wniosku, o którym mowa w § 7 ust. 1.

Ponadto, zaznacza się, iż rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych, według § 1, określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych przy eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy, w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego, wskazać należy, iż prowadzone szkolenia i kursy dla dorosłych spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Dla wykonywania usług z zakresu eksploatacji urządzeń elektrycznych, energetycznych i gazowych wymagane jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji, potwierdzonych odpowiednimi dokumentami. Jednocześnie osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci mają obowiązek ciągłego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych. W konsekwencji spełniona została pierwsza przesłanka umożliwiająca skorzystanie ze zwolnienia od podatku w oparciu o lit. a ww. przepisu. Ponadto, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca prowadzi przedmiotowe kursy i szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, zostaje spełniony również drugi warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż organizowane przez Wnioskodawcę kursy oraz szkolenia dla dorosłych z zakresu eksploatacji urządzeń elektrycznych, energetycznych i gazowych są zwolnione od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, gdyż są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Ponadto, z powyższego wynika, iż zasady organizowania i przeprowadzania egzaminu, powoływania komisji do ich przeprowadzania oraz wysokość opłat za egzaminy zostały ściśle określone w wyżej powołanych przepisach, tj. ustawie Prawo energetyczne oraz rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.

Osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektrycznych, energetycznych oraz gazowych obowiązane są posiadać kwalifikacje w tej dziedzinie, potwierdzone świadectwem wydanym przez odpowiednią komisję kwalifikacyjną.

Jak już wskazano, obowiązek posiadania odpowiednich kwalifikacji zawodowych osób zajmujących się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci stanowi wymóg ustawowy, wynikający z art. 54 ust. 1 ww. ustawy Prawo energetyczne, zaś spełnienie wymagań kwalifikacyjnych potwierdzane jest w drodze egzaminu przeprowadzanego przez komisję kwalifikacyjną.

Powołany wyżej § 7 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji (…) stanowi, iż sprawdzenie kwalifikacji posiadanych przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci przeprowadzają komisje kwalifikacyjne (…).

Zatem udział w komisji egzaminacyjnej, a co za tym idzie przeprowadzanie egzaminu zawodowego należy uznać za jeden z etapów kształcenia zawodowego danej osoby i zdobywania uprawnień w danym zawodzie, co w ocenie tut. Organu spełnia definicję kształcenia zawodowego, gdyż jest związane z nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem danej osoby zajmującej się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektrycznych, energetycznych i gazowych. Ponadto, zasady i formy wykonywania ww. czynności zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci. Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. ww. uczestnictwo w komisji egzaminacyjnej przeprowadzającej egzaminy uregulowane zostało w odrębnych przepisach.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż udział w komisjach egzaminacyjnych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Na marginesie należy wskazać, iż Wnioskodawca powołał również rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216 ze zm.) jako akt, który reguluje kompleksowo kwestie podnoszenia kwalifikacji zawodowych dorosłych.

Należy jednak podkreślić, iż w myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

1. kurs;
2. kurs zawodowy;
3. seminarium;
4. praktyka zawodowa.
   
   

Natomiast § 9 pkt 2 rozporządzenia stanowi, iż kursy zawodowe mogą prowadzić osoby prawne i fizyczne, prowadzące działalność oświatową nieobejmującą prowadzenia szkoły, placówki lub ich zespołu, obejmującą prowadzenie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych, dla której uzyskały akredytację, o której mowa w art. 68b ustawy, jeżeli zakres kursu zawodowego jest zgodny z zakresem kształcenia, dla którego została przyznana akredytacja.

Z powyższego wynika zatem, iż rozporządzenie z dnia 3 lutego 2006 r. reguluje zasady prowadzenia kursów, seminariów i praktyk zawodowych, a w przypadku kursów – mogą je prowadzić m. in. osoby fizyczne prowadzące działalność oświatową, dla której uzyskały akredytację i jeżeli zakres kursu zawodowego jest zgodny z zakresem kształcenia, dla którego została przyznana akredytacja.

Ponadto, należy zaznaczyć, iż rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. nie określa form i zasad prowadzenia opisanych we wniosku szkoleń.

Istotne jest również to, że przedmiotowe rozporządzenie wydane zostało na podstawie przepisów o systemie oświaty – art. 68c ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zgodnie z którym minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, a także może określić warunki i tryb przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych umożliwiających uzyskanie tytułów zawodowych, skład, warunki powoływania i odwoływania przez kuratora oświaty państwowych komisji egzaminacyjnych, wzory wydawanych świadectw i dyplomów, wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminów kwalifikacyjnych oraz warunki wynagradzania członków komisji.

Przedmiotowe rozporządzenie adresowane jest do jednostek systemu oświaty i zawiera jedynie ogólne zasady prowadzenia kursów, kursów zawodowych, seminariów i praktyk zawodowych przez te jednostki. Z przedstawionych w analizowanej sprawie informacji wynika, że Wnioskodawczyni nie jest objęta systemem oświaty oraz nie posiada akredytacji Kuratora Oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

W konsekwencji należy stwierdzić, że wskazane przez Zainteresowanego rozporządzenie z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, nie stanowi przepisów odrębnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, które określałyby formy i zasady prowadzenia szkoleń, dla osób bez kwalifikacji, przygotowujących się do podjęcia pracy.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca również poinformował, iż nie jest jednostką objętą systemem oświaty, zatem na realizowane szkolenia i kursy nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz ww. szkolenia i kursy nie są finansowane ze środków publicznych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż przedmiotowe usługi szkoleniowe nie spełniają wymogów zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i lit. c ustawy ani w § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym dla przedmiotowych szkoleń – w oparciu o ww. przepisy – nie można zastosować zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, przedmiotowe kursy oraz szkolenia dla dorosłych z zakresu eksploatacji urządzeń elektrycznych, energetycznych i gazowych, jak również udział w komisjach egzaminacyjnych korzystają ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, gdyż są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.