INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2012 r. (data wpływu 30 sierpnia 2012 r.), uzupełnione pismami z dnia 23 sierpnia 2012 r. (data wpływu 30 sierpnia 2012 r.) oraz z dnia 8 listopada 2012 r. (data wpływu 14 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości oraz w zakresie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu z posadowionymi na gruncie budynkami.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 23 sierpnia 2012 r. (data wpływu 30 sierpnia 2012 r.) oraz z dnia 8 listopada 2012 r. (data wpływu 14 listopada 2012 r.) w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

1. Zarząd Powiatu zamierza zbyć w drodze przetargu nieruchomość, na którą składa się grunt o powierzchni 0,3490 ha, oraz budynek jednokondygnacyjny dawnego internatu szkoły specjalnej i budynek stołówki, wybudowane w 1976 roku - modernizacja 1992 roku. Przedmiotowa nieruchomość na podstawie decyzji Wojewody od 1996 roku była własnością Gminy na podstawie decyzji komunalizacyjnej wydanej przez Wojewodę. Gmina i Miasto będąc właścicielem działki nie korzystała z obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do tej nieruchomości. Na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 roku przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. nr 133, poz. 872 ze zmianami) Specjalny Ośrodek podlega powiatowi. W 2003 roku Starostwo Powiatowe wystąpiło o zmianę decyzji komunalizacyjnej wydanej przez Wojewodę w 1996 roku, poprzez stwierdzenie, że Gmina i Miasto nie nabyło prawa własności do tej nieruchomości. Wojewoda decyzją z 2004 roku zmienił za zgodą stron decyzję Wojewody potwierdzając, że Gmina nie jest właścicielem ww. działki. W związku z tym Zarząd Powiatu w 2009 roku wystąpił do Wojewody z wnioskiem o nabycie przedmiotowej nieruchomości. Wojewoda fakt nabycia na własność przez Powiat mienia Skarbu Państwa składającego się z gruntu i budynków potwierdził decyzją w 2009 roku. Powiat również nie korzystał z obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
2. Zarząd Powiatu zamierza zbyć w drodze przetargu prawo wieczystego użytkowania gruntu Skarbu Państwa o powierzchni 0,2346 ha i prawo własności budynków będących własnością powiatu. Budynki wybudowane w latach sześćdziesiątych. Powiat stał się wieczystym użytkownikiem po zlikwidowanym Powiatowym Ośrodku Kultury na podstawie uchwały Rady Powiatu z dnia. Powiat nie korzystał z obniżenia kwoty podatku należnego od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług.
   
   

W piśmie z dnia 23 sierpnia 2012 r. będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał w części I:

Powiat jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. NIP Powiatu.

Na nieruchomości położonej we wsi, gmina będącej własnością Powiatu znajdują się dwa budynki: internatu i stołówki. Obydwa budynki są jednokondygnacyjne, nie podpiwniczone na fundamentach betonowych.

Na nieruchomości położonej będącej własnością Skarbu Państwa w wieczystym użytkowaniu Powiatu znajduje się budynek parterowy niepodpiwniczony.

Budynek pobudowany w latach siedemdziesiątych. Od 1976 roku do 1983 roku w budynku mieścił się Specjalny Ośrodek dla dziewczynek. W latach 1983 - 1993 szkoła podstawowa, a od września 1993 roku internat Specjalnego Ośrodka. W kwietniu 2008 roku Uchwałą Rady Powiatu internat został zlikwidowany. Do chwili obecnej budynki nie są wykorzystywane.

Właścicielem nieruchomości położonej, łącznie z naniesieniami budowlanymi stał się Skarb Państwa, w oparciu o prawomocną decyzję Kierownika Urzędu Miejskiego Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami w kwietniu 1987 roku.

W lipcu 1987 roku decyzją nieruchomość została oddana w zarząd Wojewódzkiego Domu Kultury na czas nieokreślony. Następnie Zarządzeniem Wojewody z kwietnia 1996 roku nazwa została zmieniona na Regionalny Ośrodek Kultury.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami art. 202 ust. 1, 2 i art. 200 usta. 1 pkt 2, 3, ust. 4 grunt będący w zarządzie Wojewódzkiego Domu Kultury z dniem 20 maja 1992 roku (tj. z dniem wpisu do rejestru instytucji kultury) stał się przedmiotem użytkowania wieczystego Wojewódzkiego Ośrodka Domu Kultury (Regionalnego Ośrodka Kultury), a naniesienia budowlane znajdujące sie na gruncie stały się jego własnością co zostało potwierdzone decyzją Wojewody w czerwcu 1998 roku.

W oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 ze zmianami ) Uchwałą Rady Powiatu w sprawie uchwalenia statutu powiatu, Regionalny Ośrodek Kultury stał się z mocy prawa powiatową jednostką organizacyjną pod nazwą Powiatowy Ośrodek Kultury.

Uchwałą z grudnia 2007 roku Rada Powiatu zlikwidowała Powiatowy Ośrodek Kultury. Czynności likwidacyjne zakończyły się 31 marca 2008 roku. Majątek nieruchomy i ruchomy Ośrodka przeszedł na własność Powiatu.

Jako okoliczności faktyczne pierwszego zasiedlenia Wnioskodawca podał, iż od wybudowania budynków były wykorzystywane przez Specjalny Ośrodek.

Między pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Budynek dawnego internatu szkoły specjalnej i budynek stołówki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy.

Budynek znajdujący się na nieruchomości, której zbycie prawa użytkowania wieczystego ma nastąpić jest przedmiotem dzierżawy.

Umowa dzierżawy została zawarta na okres 15 lat tj. od 10 stycznia 2006 roku do 31 grudnia 2020 roku.

Były ponoszone wydatki na modernizację i ulepszenie tych budynków jednak koszty nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynków.

W ocenie Wnioskodawcy w stosunku do wydatków na ulepszenie i modernizację budynków nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług.

Budynki po modernizacji były wykorzystywane przez ponad 5 lat.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych ( Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zmianami ) budynek dawnego internatu jest sklasyfikowany w pozycji 1130, a budynek stołówki w pozycji 1274. Natomiast budynek posadowiony na gruncie, w przypadku którego nastąpi zbycie prawa użytkowania wieczystego jest sklasyfikowany w pozycji 1211.

W piśmie z dnia 8 listopada 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

W zakresie zasiedlenia budynku dawnego internatu szkoły specjalnej i budynku stołówki: pierwsze zasiedlenie budynków miało miejsce w latach siedemdziesiątych (brak dokładnej daty) tj. po roku 1976 i należy je wiązać z użytkowaniem przez Specjalny Ośrodek.

W ocenie Wnioskodawcy pierwsze zasiedlenie miało miejsce w latach siedemdziesiątych lecz po roku 1976, gdyż w tym roku budynek został wybudowany. Zasiedlenie wiąże się z objęciem budynków w użytkowanie przez Specjalny Ośrodek.

Jednocześnie Wnioskodawca dodatkowo informuje, że zasiedlenie w rozumieniu oddania do użytkowania poprzez ulepszenie można byłoby rozważać od 1992 roku, kiedy to budynki były zmodernizowane czyli ulepszone. Ta okoliczność jednak nie ma znaczenia wobec pierwszego zasiedlenia określanego jw. czyli w okresie 1976 - 1980.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków upłynął okres dwóch lat.

W zakresie budynków posadowionych na gruncie, w przypadku którego nastąpi zbycie prawa wieczystego użytkowania: pierwsze zasiedlenie budynków miało miejsce w latach osiemdziesiątych (brak dokładnej daty) i należy to zasiedlenie wiązać przez Wojewódzki Dom Kultury.

Pierwsze zasiedlenie miało miejsce w latach osiemdziesiątych w związku z użytkowaniem budynków przez Wojewódzki Dom Kultury.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków upłynął okres dwóch lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w tym przypadku przy sprzedaży nieruchomości będącej własnością Powiatu jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług ( j. t. Dz. U. z 2011 roku Nr 117, poz. 1054) z uwagi na to, że są to towary używane...

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 23 sierpnia 2012 r.) sprzedaż nieruchomości będącej własnością Powiatu jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (j.t. Dz. U. z 2011 roku nr 177, poz. 1054) z uwagi na to, że są to towary używane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług zamierza zbyć w drodze przetargu nieruchomość, na którą składa się grunt oraz budynek jednokondygnacyjny dawnego internatu szkoły specjalnej i budynek stołówki. Według Wnioskodawcy pierwsze zasiedlenie budynków miało miejsce w latach siedemdziesiątych (brak dokładnej daty) tj. po roku 1976 i należy je wiązać z użytkowaniem przez Specjalny Ośrodek Szkolno Wychowawczy. W ocenie Wnioskodawcy pierwsze zasiedlenie miało miejsce w latach siedemdziesiątych lecz po roku 1976, gdyż w tym roku budynek został wybudowany. Zasiedlenie wiąże się z objęciem budynków w użytkowanie przez Specjalny Ośrodek. Jednocześnie Wnioskodawca dodatkowo informuje, że zasiedlenie w rozumieniu oddania do użytkowania poprzez ulepszenie można byłoby rozważać od 1992 roku, kiedy to budynki były zmodernizowane czyli ulepszone. Ta okoliczność jednak - w ocenie Wnioskodawcy – nie ma znaczenia wobec pierwszego zasiedlenia określanego jw. czyli w okresie 1976 - 1980. Według Wnioskodawcy pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków upłynął okres dwóch lat. Budynek dawnego internatu szkoły specjalnej i budynek stołówki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy. Były ponoszone wydatki na modernizację i ulepszenie tych budynków jednak koszty nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynków. W ocenie Wnioskodawcy w stosunku do wydatków na ulepszenie i modernizację budynków nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług. Budynki po modernizacji były wykorzystywane przez ponad 5 lat.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca, nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie. Nabycie nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu oraz nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy. Dostawa przedmiotowych budynków, będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Jak wynika z okoliczności sprawy z chwilą dostawy przedmiotowych budynków przez Wnioskodawcę nastąpi oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy wszystkich budynków po ich wybudowaniu. Wobec powyższego dostawa przedmiotowych budynków nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast przy dostawie ww. budynków, spełnione będą warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ w stosunku do tych budynków i budowli nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, które przekroczyły 30% wartości początkowej budynków. Zatem, dostawa przedmiotowych budynków i budowli będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż dostawa budynków, o których mowa wyżej będzie zwolniona od podatku, to zbycie działek, na których te budynki są posadowione, w myśl art. 29 ust. 5 ustawy, będzie również korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy.

Końcowo należy zauważyć, że pomimo, iż Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny, to jednak wskazał inną podstawę prawną, niż to wynika z niniejszej interpretacji. Dostawa przedmiotowych budynków będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, a nie jak wskazał Wnioskodawca na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu z posadowionymi na gruncie budynkami został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-614/12-8/OS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.