Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-125/13-2/KG
z 9 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług o charakterze rachunkowo – księgowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług o charakterze rachunkowo – księgowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni ma zamiar rozpocząć świadczenie usług sklasyfikowanych wg PKD 2008 pod symbolem 69.20.Z - usługi rachunkowo-księgowe i w zakresie audytu; usługi doradztwa podatkowego, polegające na kompleksowej obsłudze księgowej firm. Wnioskodawczyni posiada certyfikat Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zainteresowana nie posiada uprawnień do wykonywania usług doradcy podatkowego.

Czynności, jakie Strona wykonywałaby na rzecz swoich klientów, ograniczałyby się do:

• prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
• prowadzenia rejestrów zakupu i sprzedaży,
• prowadzenia ewidencji środków trwałych,
• sporządzania deklaracji podatkowych,
• sporządzania i naliczania list płac,
• sporządzania stosownych deklaracji do ZUS,
• prowadzenia akt pracowniczych.
  
  

W ramach obsługi księgowej Wnioskodawczyni nie będzie podpisywała w imieniu podatników i płatników sporządzonych na postawie dokumentów źródłowych deklaracji podatkowych, zeznań, nie będzie także udzielała porad i nie będzie reprezentowała klientów przed organami podatkowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy tak świadczonych usługach księgowych Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji świadczenia usług rachunkowo-księgowych podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W ocenie Strony, samych usług księgowych nie można utożsamiać ze świadczeniem usług doradztwa. Świadczenie usług księgowych wiąże się z posiadaniem określonej wiedzy pozwalającej na ich wykonywanie. Ale nie jest to równoznaczne z uznaniem, iż osoba świadcząca tego rodzaju usługi jest doradcą.

Art. 76a ust. 1 ustawy o rachunkowości mówi, że (...) usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6, tj. prowadzenia, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym, okresowego ustalania lub sprawdzania drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów, wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, sporządzania sprawozdań finansowych, gromadzenia i przechowywania dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji przewidzianej ustawą.

W myśl art. 76a ust. 2 ustawy o rachunkowości, podatnik może prowadzić w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych.

Ustawa o rachunkowości przewiduje także możliwość sporządzania przez osoby usługowo prowadzące księgi rachunkowe, w imieniu i na rzecz podatników zeznań i deklaracji podatkowych (art. 76a ust. 2 pkt 2). Regulacja ta rozszerza katalog osób, które deklaracje mogą sporządzać nie działając jako doradca podatkowy, na gruncie regulacji ustawy o doradztwie podatkowym. Nie można więc czynności, wynikających z regulacji zawartych w ustawie o rachunkowości a dotyczących usługowego prowadzenia ksiąg, traktować jako usług w zakresie doradztwa. Zawodowe wykonywanie czynności doradztwa podatkowego zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych, wpisanych na listę doradców podatkowych. Wnioskodawczyni posiada tylko certyfikat do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zainteresowana uważa, iż nie wykonując usług o charakterze doradczym, nie udzielając porad prawnych, a świadcząc kompleksową obsługę księgową firm w skład, których będzie wchodzić przygotowanie deklaracji podatkowych, przy nieprzekroczeniu kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 113 ust. 1 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Natomiast, stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 cyt. ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy o VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia.

W poz. 12 tego załącznika (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc, doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad.

Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 41, poz. 213) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych (…);
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy (ust. 2 powyższego przepisu).

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 330).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 powołanej wyżej ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie
   –w zakresie określonym odrębnymi przepisami.
   
   
   

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Jak stanowi art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że świadczenie usług doradztwa wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni ma zamiar rozpocząć świadczenie usług sklasyfikowanych wg PKD 2008 pod symbolem 69.20.Z - usługi rachunkowo-księgowe i w zakresie audytu; usługi doradztwa podatkowego, polegające na kompleksowej obsłudze księgowej firm. Wnioskodawczyni posiada certyfikat Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zainteresowana nie posiada uprawnień do wykonywania usług doradcy podatkowego. Czynności, jakie Strona wykonywałaby na rzecz swoich klientów, ograniczałyby się do:

• prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
• prowadzenia rejestrów zakupu i sprzedaży,
• prowadzenia ewidencji środków trwałych,
• sporządzania deklaracji podatkowych,
• sporządzania i naliczania list płac,
• sporządzania stosownych deklaracji do ZUS,
• prowadzenia akt pracowniczych.
  
  

W ramach obsługi księgowej Wnioskodawczyni nie będzie podpisywała w imieniu podatników i płatników sporządzonych na postawie dokumentów źródłowych deklaracji podatkowych, zeznań, nie będzie także udzielała porad i nie będzie reprezentowała klientów przed organami podatkowymi.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, iż aktualnie obowiązujące przepisy w zakresie podatku od towarów i usług, w celu identyfikacji usług doradztwa, nie odwołują się do ich klasyfikacji według PKWiU czy też innej klasyfikacji statystycznej.

Z powyższych względów, szczególnego znaczenia nabiera szczegółowość i precyzja opisu usług, które wykonuje podatnik. W przedmiotowym wniosku Wnioskodawczyni przedstawiła zamknięty katalog czynności (usług), które zamierza wykonywać na rzecz swoich klientów na podstawie zawartej umowy. W katalogu tym nie zostały wymienione usługi w zakresie doradztwa.

Zainteresowana wskazała, że nie będzie wykonywała usług o charakterze doradczym, nie będzie podpisywała deklaracji ani zeznań, nie będzie udzielała porad i nie będzie reprezentowała klientów przed organami podatkowymi. Świadczone usługi będą się ograniczały do kompleksowej obsługi księgowej firm, w skład której wchodzić będzie przygotowywanie deklaracji podatkowych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż Strona w zakresie świadczonych usług o charakterze rachunkowo – księgowym ograniczających się do prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rejestrów zakupu i sprzedaży oraz ewidencji środków trwałych, a także sporządzania deklaracji podatkowych, sporządzania i naliczania list płac, sporządzania stosownych deklaracji do ZUS i prowadzenia akt pracowniczych, bez świadczenia usług doradztwa podatkowego - ma prawo korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy o VAT.

Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej, związanej z działalnością gospodarczą, w trakcie roku podatkowego nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.