INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.09.2012 r. (data wpływu 10.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracownika z tytułu udziału w turniejach wewnętrznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracownika z tytułu udziału w turniejach wewnętrznych – jest nieprawidłowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) organizuje dla swoich pracowników turnieje sportowe. Turnieje te mają charakter wewnętrzny tj. nie biorą w nich udziału pracownicy innych firm (pytanie dotyczące skutków organizacji turniejów zewnętrznych zostało przez Spółkę zadane w odrębnym wniosku). Uczestnikami turniejów są wyłącznie pracownicy Spółki (ewentualnie pracownicy Spółki i członkowie ich rodzin). Turnieje organizowane są w celu polepszenia współpracy między pracownikami, poprawy aktywności sportowej pracowników (przekładającej się na stan zdrowia pracowników), poprawy atmosfery w pracy, itp.

Na koszty te składają się między innymi wydatki na dojazd pracowników na turniej, nocleg, wydatki na zakup strojów sportowych, zapewnienie pracownikom wyżywienia, ubezpieczenia, wydatki na wynajęcie sali sportowej lub boiska, etc.

Podczas turniejów pracownicy Spółki mogą skorzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmy wynajmowane przez Spółkę. Należy przy tym zaznaczyć, że pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych. Każdy z pracowników ma możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić, itp. — w jakich ilościach. Spółka nie ewidencjonuje ilości spożytych przez danego pracownika produktów. Jeśli Spółka zapewnia bezpłatny transport na turniej (np. autobus) nie wie, który z pracowników pojechał autobusem, a który własnym samochodem. Autobus jest „podstawiany” w umówione miejsce i zainteresowani pracownicy mogą skorzystać z takiego transportu. Spółka nie prowadzi jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na turniej autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu). Organizując turniej Spółka zawiera różne umowy z firmami zewnętrznymi. Może się zdarzyć, że Spółka wybiera jedną firmę zewnętrzną odpowiedzialną za zorganizowanie turnieju. W takim wypadku Spółka otrzymuje fakturę obejmującą łączny koszt turnieju, tj. wynagrodzenie firmy zewnętrznej. W takim wypadku poszczególne koszty związane z turniejem nie są Spółce znane (koszy te firma zewnętrzna uwzględnia przy kalkulacji należnego jej wynagrodzenia). Spółka może też zdecydować się na organizację imprezy samodzielnie. Przykładowo Spółka wynajmuje boisko, salę sportową. w której ma odbyć się turniej i otrzymuje fakturę za usługę.

Spółka — co do zasady — przygotowuje listę osób zaproszonych na turniej (na liście mogą znaleźć się zarówno nazwiska pracowników, jak i ich rodzin). Spółka nie ma jednak 100% gwarancji, że wszystkie osoby, których nazwiska znajdują się na liście faktycznie wzięły udział w turnieju. Może się okazać, że dany pracownik uprawniony do wzięcia udziału w turnieju nie przyszedł z uwagi np. na chorobę. Nie zawsze przy wejściu sprawdzana jest lista obecności, chociaż w niektórych wypadkach może się zdarzyć, że pracownicy podpisują się na liście. W takim wypadku Spółka wie, który z pracowników (członków jego rodziny) był obecny na turnieju.

Spółka pragnie wyjaśnić, że w dniu 25 listopada 2009 r. złożyła wniosek o interpretację podatkową dotyczący skutków podatkowych, jakie powstaną u pracowników, którzy wzięli udział w imprezie Spółka pytała organ podatkowy, „Czy wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy Spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wzięli oni udział w imprezie integracyjnej...” Spółka prosiła też o wyjaśnienie zasad ustalenia tego przychodu. W wyniku złożonego przez Spółkę wniosku organ podatkowy wydał w dniu 15 lutego 2010 r. interpretację indywidualną znak IPPB2/415-724/09-2/MG. Interpretacja ta została przez Spółkę zaskarżona. Obecnie sprawa czeka na rozstrzygnięcie przez NSA (sygn. akt sprawy przed NSA II FSK 1428/11).

Wskazany wniosek nie dotyczył jednak organizacji imprez w postaci turniejów sportowych.

Turnieje są finansowane ze środków obrotowych lub z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej zwanego „Funduszem”).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wzięcie udziału w turnieju skutkuje powstaniem u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu... Innymi słowy, czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków związanych z uczestnictwem jej pracowników w turniejach wewnętrznych powinna być doliczana do przychodów pracowników z tytułu umowy o pracę...
2. Czy Spółka powinna również ustalać przychód u członka rodziny pracownika, który wziął udział w turnieju... Czy przychód ten należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł tj. czy Spółka jest odpowiedzialna za opodatkowanie tego przychodu jako płatnik... Czy Spółka powinna sporządzić informację PIT 8C...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy udział pracownika w turnieju jest podatkowo neutralny. Tym samym wzięcie udziału w turnieju nie prowadzi do powstania po stronie pracownika żadnego przychodu, w szczególności przychodu z umowy o pracę. Wartość poniesionych przez Spółkę wydatków związanych z uczestnictwem jej pracowników w turniejach wewnętrznych nie powinna być doliczana do przychodów pracowników z tytułu umowy o pracę.

Spółka uważa też, że nie dochodzi do powstania przychodu u członka rodziny pracownika który wziął udział w turnieju. Gdyby organ uznał, że u członka rodziny pracownika dochodzi do powstania przychodu to przychód ten powinien być uznany za przychód z innych źródeł. W konsekwencji Spółka nie byłaby odpowiedzialna za opodatkowanie tego przychodu jako płatnik. Powinna jednak sporządzić informację PIT 8-C wykazując przychód uzyskany przez członka rodziny pracownika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wpłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń otrzymywanych w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy, co do zasady, przychodami są otrzymane łub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z przepisu tego wynika, że przychodem są:

• otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz

• wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
  
  

Z uwagi na brzmienie art. 11 ust. 1 Ustawy należy uznać, że samo „postawienie do dyspozycji” pracownika świadczeń nieodpłatnych nie prowadzi do powstania u niego przychodu. W odniesieniu do wartości świadczeń w naturze i innych odpłatnych świadczeń, ustawodawca zaznaczył bowiem wyraźnie, że nieodpłatne świadczenia muszą być otrzymane.

W związku z powyższym uzasadniona jest jedynie taka teza, że przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych tylko wówczas, gdy dana osoba otrzymała to świadczenie. W doktrynie prawa podatkowego zwraca się uwagę na to, że interpretacja tekstu prawnego nie powinna prowadzić do pomijania poszczególnych słów w nim zawartych (por. B. Brzeziński, Szkice z wykładni prawa podatkowego, s. 22, Gdańsk 2002). Innymi słowy, należy domniemywać, iż ustawodawca jest racjonalny i każde słowo, które zostało użyte, ma jakieś znaczenie, cel.

W uzasadnieniu uchwały z dnia 18 listopada 2002 r., FPS 9/02, NSA wyraźnie wskazał, że zakres pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje „zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. Niewystarczające jest zatem uznanie, że dana osoba uzyskuje korzyść majątkową. Przychód powstanie dopiero wówczas, gdy ma ona konkretną (realna) wartość. Jeśli zatem tak jak w przypadku Spółki, brak jest możliwości przypisania skonkretyzowanego przychodu (nie wiadomo bowiem ile pracownik lub członek jego rodziny spożył dostępnych posiłków, napojów”, w jakim zakresie skorzystał z udostępnionego transportu, itp.), to konsekwentnie nie może być mowy o opodatkowaniu podatkiem PIT takiego przysporzenia.

Na brak możliwości przypisania pracownikowi przychodu ze stosunku pracy w sytuacji, w której nie jest możliwe dokładne przyporządkowanie otrzymanego przez niego przysporzenia, wskazują sądy administracyjne, chociażby WSA w Krakowie w wyroku z dnia 19 września 2011 r., sygn. I SA/Kr 1113/11:

„Tymczasem w niniejszej sprawie — wbrew twierdzeniom organu- nie sposób określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów imprezy Barbórkowej. Dla opodatkowania istotne jest natomiast to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny przychód. Trzeba bowiem przyznać rację podatnikowi, że nie można ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział, tak jak chce tego organ wydający interpretację. Przepisy ustawy nie dają podstaw do wykonania takiego działania.

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny przychód nie może być hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też — w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej —jednemu podatnikowi. Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP (wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 153 1/09 orzeczenie dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych - orzeczenia.nsa.gov.pl).”

Analogiczne tezy znaleźć można również w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 23 września 2011 r., sygn. I SA/Po 407/II, jak również w najnowszym orzecznictwie NSA, czego przykładem mogą być wyroki z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1356/10, czy też z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. 11 FSK 1724/10. W ostatnim z przytoczonych rozstrzygnięć czytamy:

„Skoro zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f, warunkiem uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jest otrzymanie tego świadczenia, to w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w powołanych przepisach.”

Spółka pragnie zwrócić uwagę, że także organy podatkowe zdają się podzielać jej stanowisko, bowiem w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2011 r., znak ILPB1/415-286/08/11-S/AG organ postanowił:

„Reasumując, w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika — jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie — gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia konkretnemu pracownikowi kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez Wnioskodawcę kosztów organizowanych imprez. Pracownik bowiem nie otrzymał rzeczywiście wspomnianych świadczeń, których wartości nie można określić. <...>

Powyższa sytuacja, a więc brak podstaw do ustalenia konkretnemu pracownikowi kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez Wnioskodawcę kosztów organizowanych imprez nie zależy od charakteru tych imprez. Podobne skutki podatkowe — brak przychodu dla pracownika — występują w przypadku organizowania imprez o charakterze zarówno integracyjnym, szkoleniowym jak i okolicznościowym.

Reasumując, w przypadku turniejów wewnętrznych pracownicy nie uzyskają przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ponieważ nie ma możliwości konkretyzacji wymiaru finansowego takiego przysporzenia. Z tej samej przyczyny takiego przychodu nie uzyskują również członkowie rodziny pracownika, którzy wzięli udział w turnieju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie zaś do pkt 9 tegoż artykułu źródłem przychodów są również inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze integracyjnym, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa, wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Powyższe postanowienia zastosować należy zarówno do nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód z innych źródeł, jak i tych, które na mocy art. 12 ust. 3 ww. ustawy, stanowią przychód ze stosunku pracy.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników turnieje sportowe. Turnieje te mają charakter wewnętrzny tj. nie biorą w nich udziału pracownicy innych firm. Uczestnikami turniejów są wyłącznie pracownicy Spółki (ewentualnie pracownicy Spółki i członkowie ich rodzin). Turnieje organizowane są w celu polepszenia współpracy między pracownikami, poprawy aktywności sportowej pracowników (przekładającej się na stan zdrowia pracowników), poprawy atmosfery w pracy, itp.

Na koszty te składają się między innymi: wydatki na dojazd pracowników na turniej, nocleg,

• wydatki na zakup strojów sportowych, zapewnienie pracownikom wyżywienia, ubezpieczenia,

• wydatki na wynajęcie sali sportowej lub boiska, etc.
  
  

Podczas turniejów pracownicy Spółki mogą skorzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmy wynajmowane przez Spółkę.

Turnieje są finansowane ze środków obrotowych lub z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Do tych korzyści zaliczyć należy również świadczenia w postaci pokrywania przez pracodawcę – Wnioskodawcę – wydatków na dojazd pracowników, nocleg, zakup strojów sportowych, wyżywienie, wydatki na wynajęcie sali sportowej lub boiska, etc. Na gruncie prawa podatkowego przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest bowiem każda forma przysporzenia majątkowego tj. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż uczestnictwo w turnieju wewnętrznym dla pracowników stanowi przychód ze stosunku pracy, w związku otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia. Wartość ustala się według zasad określonych w cyt. wyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, czy i z jakich atrakcji pracownik skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Uczestnictwo w turnieju wewnętrznym dla członków rodzin jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący go z pracodawcą stosunek pracy nie otrzymałby on tego świadczenia. Nie ma uzasadnienia, aby w tym przypadku przychód przypisywać osobie trzeciej. Wobec tego spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-8C.

Wyjaśnić również należy, że nie można w tym przypadku utożsamiać określeń „otrzymanie” i „wykorzystanie”. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN S.A. „otrzymać-otrzymywać” oznacza dostać coś w darze, dostać coś, co się należy, na co się zasługuje albo do czego się dąży, stać się odbiorcą jakiegoś polecenia, uzyskać coś z czegoś.

Pojęcie „skonsumować” oznacza zjeść coś, zrobić z czegoś użytek, natomiast „wykorzystać – wykorzystywać”, to użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku, posłużyć się kimś, aby zrealizować własne cele.

W świetle powyższego, ażeby coś skonsumować bądź wykorzystać należy tym najpierw dysponować, a w tym przypadku – otrzymać. Dlatego – w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzyma świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na turniej, bez względu na to czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu konsumował posiłki czy napoje. Okoliczność, że podczas turnieju pracownik np. nie zje całego dania, nie zmienia faktu, że je otrzyma i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłaci pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników poszczególnych posiłków, napojów czy innych atrakcji w trakcie organizowanego turnieju.

Reasumując, udział pracowników, ewentualnie również członków ich rodzin w turnieju sportowym organizowanym przez pracodawcę stanowi dla pracownika nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowi przychód ze stosunku pracy.

Jednocześnie wskazać należy, iż stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego świadczeń – do wysokości 380 zł w roku podatkowym - otrzymanych przez pracowników możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.
  
  

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady przeznaczenia środków tego funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.).

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Ponadto należy podkreślić, iż użyte w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że wartość otrzymanych przez pracowników świadczeń rzeczowych w postaci strojów sportowych oraz sfinansowania udziału w turnieju (wszystkie koszty ponoszone przez pracodawcę) w sytuacji gdy będą finansowane ze środków ZFŚS będą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w turnieju wewnętrznym, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania turnieju wewnętrznego nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty podlegająca opodatkowaniu przypada na danego pracownika.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków WSA i NSA oraz interpretacji organu podatkowego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatnika osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami tak sądów jak innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock