Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB2/415-919/12-2/JG
Data
2012.12.04
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
koszt eksploatacyjny
koszty uzyskania przychodów
paliwo
przychód
samochód
Istota interpretacji
wskazane we wniosku koszty eksploatowania samochodu (w szczególności paliwa, części i akcesoriów samochodowych) będą stanowić koszty uzyskania przychodu w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku używania przez podatnika w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej samochodu osobowego, będącego własnością osoby trzeciej, wysokość wydatków możliwych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu tej działalności ograniczona jest do wysokości wynikającej z prowadzonej dla tego samochodu ewidencji przebiegu pojazdu. W przypadku braku tej ewidencji, wydatki poniesione w związku z używaniem ww. samochodu w ogóle nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Wniosek ORD-IN 355 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31.07.2012 r. (data wpływu 14.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków dotyczących eksploatacji samochodu – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków dotyczących eksploatacji samochodu.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie finansowym, działalności agentów i brokerów ubezpieczeniowych oraz pozostałą działalność wspomagającą usługi finansowe, zamierza zawrzeć umowę z osobą prawną, tj. spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. W zakresie tej umowy osoba fizyczna będzie świadczyć usługi na rzecz Spółki polegające na: przedstawianiu oferty przyszłym i aktualnym klientom Spółki, sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę oraz budowaniu długofalowej relacji pomiędzy klientem a Spółką. Wnioskodawca dojeżdżałby do domu klienta lub miejsca umówionego spotkania i korzystałby przy tym z samochodu będącego własnością osoby prawnej. Samochód ten znacznie ułatwi kontakt z klientem oraz będzie posiadał widoczną reklamę Spółki w postaci loga, naklejonego na samochód, co jest dodatkową reklamą i rozpowszechnieniem marki firmy, której produkty sprzedaje Wnioskodawca. Wnioskodawca będzie bezpłatnie użytkował samochód Spółki, ale wszelkie koszty związane z eksploatacją samochodu, a w szczególności koszty paliwa, części i akcesoria samochodowe będą pokrywane przez osobę fizyczną. Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zobowiąże się, że będzie wykorzystywała samochód tylko i wyłącznie do realizacji zadań wynikających z umowy i dokumentowała to będzie zestawieniem ewidencji przebiegu pojazdu, tj. dokumentem który będzie określał limit kosztów, które można uwzględnić w działalności gospodarczej oraz wszystkie niezbędne informacje określone w art. 23 ust. 5 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
- Czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą może zaliczać koszty eksploatowania samochodu do kosztów uzyskania przychodu, które ograniczone są do wysokości limitu określonego w ewidencji przebiegu pojazdu...
- Czy Wnioskodawca powinien naliczyć przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością...
Odpowiedź na pytanie Nr 1 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie Nr 2 zostanie udzielona odrębnie.
Zdaniem Wnioskodawcy może on zaliczyć w koszty uzyskania przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych wszelkie koszty eksploatowania samochodu, ponieważ wydatki te są niezbędne do osiągnięcia przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r., Nr 51 poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przychód osiągany przez osobę fizyczną bardzo często uzależniony jest także od posiadanego sprawnego samochodu, ponieważ klienci, którym oferowane są produkty znajdują się na terenie całej Polski, jak również w krajach zagranicznych. W związku z powyższym istnieje ścisły związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy kosztami eksploatacji samochodu a uzyskiwanym przychodem z tytułu świadczonych usług. Wnioskodawca będzie prowadził szczegółową ewidencję przebiegu pojazdu, w której wykaże miejsca, do których przyjeżdżał, cel przyjazdu, ilość kilometrów oraz wszystkie niezbędne informacje określone w art. 23 ust. 5 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podsumowując: Wnioskodawca na podstawie wskazanych powyżej przepisów uważa za prawidłowe zaliczenie w koszty uzyskania przychodu wszelkich kosztów związanych z eksploatacją samochodu, a w szczególności paliwa, części i akcesoriów samochodowych, których limit zostanie określony na podstawie szczegółowo prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu” zawarte we wskazanym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Sformułowanie to oznacza dążenie do osiągnięcia pewnego stanu rzeczy, w szczególności przychodu. Działanie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. O tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Ponadto, tak określony koszt uzyskania przychodu nie może znajdować się w katalogu wydatków podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 23 powołanej ustawy.
Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki: - pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, - nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Powyższy zapis wyraźnie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku z użytkowaniem niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego w przypadku, gdy ewidencja przebiegu pojazdów nie jest prowadzona oraz – w przypadku jej prowadzenia – ogranicza je do wysokości wynikającej z pomnożenia stawki za 1 km i faktycznego przebiegu pojazdu. Zgodnie z art. 23 ust. 5 ww. ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie finansowym, działalności agentów i brokerów ubezpieczeniowych oraz pozostałą działalność wspomagającą usługi finansowe, zamierza zawrzeć umowę z osobą prawną, tj. spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca dojeżdżałby do domu klienta lub miejsca umówionego spotkania i korzystałby przy tym z samochodu będącego własnością osoby prawnej. Samochód ten znacznie ułatwi kontakt z klientem oraz będzie posiadał widoczną reklamę Spółki w postaci loga, naklejonego na samochód, co jest dodatkową reklamą i rozpowszechnieniem marki firmy, której produkty sprzedaje Wnioskodawca. Wnioskodawca będzie bezpłatnie użytkował samochód Spółki, ale wszelkie koszty związane z eksploatacją samochodu, a w szczególności koszty paliwa, części i akcesoria samochodowe będą pokrywane przez Wnioskodawcę.Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zobowiąże się, że będzie wykorzystywała samochód tylko i wyłącznie do realizacji zadań wynikających z umowy. Mając na względzie powyższe przepisy, stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku koszty eksploatowania samochodu (w szczególności paliwa, części i akcesoriów samochodowych) będą stanowić koszty uzyskania przychodu w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku używania przez podatnika w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej samochodu osobowego, będącego własnością osoby trzeciej, wysokość wydatków możliwych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu tej działalności ograniczona jest do wysokości wynikającej z prowadzonej dla tego samochodu ewidencji przebiegu pojazdu. W przypadku braku tej ewidencji, wydatki poniesione w związku z używaniem ww. samochodu w ogóle nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
|