Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-805/12-2/JG
z 27 listopada 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB2/415-805/12-2/JG
Data
2012.11.27
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Pojęcie przychodu
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych
Słowa kluczowe
impreza integracyjna
pracownik
przychody ze stosunku pracy
spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Istota interpretacji
Nie można mówić o powstaniu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy pracownik nie wziął udziału w imprezie integracyjnej. Jednostkowy koszt imprezy przypadający na nieobecnego pracownika nie powinien być doliczany ani do jego przychodów ani do przychodów pracowników, którzy faktycznie uczestniczyli w imprezie.
Wniosek ORD-IN  440 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.09.2012 r. (data wpływu 10.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracownika z tytułu udziału w imprezie integracyjnej – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 10.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracownika z tytułu udziału w imprezie integracyjnej – jest prawidłowe. W przedmiotowym wniosku zostały przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe: Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółką) organizuje różnego rodzaju imprezy dla swoich pracowników. Imprezy finansowane są bądź ze środków obrotowych Spółki bądź z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Spółki (zwanego dalej „Funduszem”). Pracownicy uczestniczą w imprezach nieodpłatnie. Imprezy mają różnoraką postać. Przykładowo ze środków obrotowych organizowane są imprezy dla wszystkich pracowników Spółki lub pracowników danego sklepu, czy działu, które odbywają się w restauracji (mają charakter np. kolacji wigilijnej), czy też festyny, pikniki, itp., które odbywają się poza siedzibą Spółki w wybranym przez Spółkę miejscu. W wypadku imprez o wyjątkowym charakterze (np. impreza integracyjna w związku z 10-letnim stażem pracy pracowników, itp.) impreza może być zorganizowana w teatrze lub innym miejscu przeznaczonym do organizowania większych spotkań. Ze środków obrotowych Spółka finansuje również spotkania służbowe, które są połączone z imprezą integracyjną (rozrywkową). Przykładowo Spółka organizuje spotkanie z okazji 10-lecia danego sklepu, konferencję kadry kierowniczej, zebrania działowe, szkolenia. W takim wypadku spotkania składają się z części oficjalnej (w trakcie której omawiane są np. wyniki finansowe Spółki, strategia biznesowa, bieżące sprawy organizacyjne, przeprowadzane jest szkolenie, itp.). Po zakończeniu części oficjalnej odbywa się impreza o charakterze integracyjno-rozrywkowym. Przykładowo pracownicy mogą wziąć udział w dyskotece, zagrać w kręgle, obejrzeć występy artystyczne, itp. Co do zasady udział pracowników w części oficjalnej jest obowiązkowy, zaś w części nieoficjalnej — dobrowolny. Ze środków Funduszu Spółka finansuje
Spółka finansuje również, z obu możliwych źródeł (środki obrotowe oraz Fundusz), imprezy w postaci turniejów sportowych, w których uczestniczą pracownicy Spółki. Podczas imprez opisanych wyżej pracownicy Spółki mają z reguły zapewnione wyżywienie. Należy przy tym zaznaczyć, że pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych. Każdy z pracowników ma możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić, itp. Spółka nie ewidencjonuje ilości spożytych przez danego pracownika produktów. Pracownicy mogą również skorzystać, zgodnie z powyższymi przykładami, z „atrakcji” zapewnianych przez Spółkę (np. mogą wziąć udział w zawodach sportowych, w dyskotece, itp.). Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich „atrakcji” skorzystał. Jeśli Spółka zapewnia bezpłatny transport na imprezę (np. autobus) nie wie, który z pracowników pojechał autobusem, a który własnym samochodem. Autobus jest „podstawiany” w umówione miejsce i zainteresowani pracownicy mogą skorzystać z takiego transportu. Spółka nie prowadzi jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu). Spółka- co do zasady- przygotowuje listę osób zaproszonych na daną imprezę. Spółka nie ma jednak 100% gwarancji, że wszystkie osoby, których nazwiska znajdują się na liście faktycznie wzięły udział w imprezie. Może się okazać, że dany pracownik uprawniony do wzięcia udziału nie przyszedł na imprezę z uwagi np. na chorobę. Nie zawsze przy wejściu na imprezę sprawdzana jest lista obecności, chociaż w niektórych wypadkach może się zdarzyć, że pracownicy przychodzący na imprezę podpisują się na liście. W takim wypadku Spółka wie, który z pracowników był obecny na imprezie. Spółka pragnie wyjaśnić, że w dniu 25 listopada 2009 r. złożyła wniosek o interpretację podatkową dotyczący skutków podatkowych, jakie powstaną u pracowników, którzy biorą udział w imprezach przez nią organizowanych. Spółka pytała organ podatkowy, „Czy wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy Spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wzięli oni udział w imprezie integracyjnej...”. Spółka prosiła też o wyjaśnienie zasad ustalenia tego przychodu. W wyniku złożonego przez Spółkę wniosku organ podatkowy wydał w dniu 15 lutego 2010 r. interpretację indywidualną znak IPPB2/415-724/09-2/MG. Interpretacja ta została przez Spółkę zaskarżona. Obecnie sprawa czeka na rozstrzygnięcie przez NSA (sygn. akt sprawy przed NSA II FSK 1428/l1). Zgodnie ww. z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Spółka powinna obliczać, jakie koszty związane z organizacją imprezy przypadają na danego pracownika dzieląc łączne wydatki poniesione na organizację imprezy przez liczbę zaproszonych na nią pracowników. Ustalona w ten sposób kwota kosztów przypadających na danego pracownika jest dla celów niniejszego wniosku nazywana „Jednostkowym Kosztem Imprezy”. Przykładowo, jeśli łączny koszt imprezy wynosił 3.000 zł. i na imprezę zaproszonych było 30 pracowników to Jednostkowy Koszt Imprezy wyniesie 100 zł. Obecnie składany wniosek dotyczy wyłącznie pracowników, którzy — mimo zaproszenia — nie wzięli udziału w organizowanej przez Spółkę imprezie. Przedmiotowy wniosek dotyczy zarówno sytuacji, w której imprezy integracyjne są finansowane ze środków obrotowych Spółki, jak i sytuacji w której imprezy są finansowane z Funduszu. W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Ad.1 Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli pracownik nie bierze udziału w imprezie (mimo zaproszenia) nie otrzymuje świadczenia nieodpłatnego. W konsekwencji nie dochodzi do powstania u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednostkowy Koszt Imprezy przypadający na pracownika, który - mimo zaproszenia - nie wziął udziału w imprezie, nie powinien być zatem doliczony do przychodów tego pracownika z tytułu umowy o pracę. Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wpłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń otrzymywanych w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 Ustawy, co do zasady, przychodami są otrzymane łub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Mając na uwadze treść art. 11 ust. 1 Ustawy, uczestnictwo pracownika w imprezie można kwalifikować do kategorii przychodów, których źródłem jest „inne nieodpłatne świadczenie”. Należy podkreślić, iż w przeciwieństwie do przychodu, którego źródłem są pieniądze i wartości pieniężne, w przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń przychodem jest tylko wartość otrzymanych świadczeń, a nie świadczeń pozostawionych do dyspozycji podatnika. Zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego PWN”, „otrzymać” znaczy tyle, co „dostać coś w darze”, „uzyskać coś”. Wyrażenia „otrzymać” nie można zatem interpretować jako potencjalnej możliwości uzyskania korzyści, a jako jej realne zdobycie. Z tego względu otrzymanie świadczenia następuje wyłącznie w przypadku skutecznego dokonania przysporzenia majątkowego na rzecz podatnika, a nie w przypadku zaistnienia samej tylko możliwości uzyskania takiego przysporzenia. Oznacza to, że pracownik, który miał jedynie potencjalną możliwość uczestniczenia w imprezie lecz z tej szansy nie skorzystał, nie uzyska przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ — odwołując się do treści art. 11 ust. 1 Ustawy - nie „otrzymał” on nieodpłatnego świadczenia, którego wartość mogłaby stanowić dla niego przychód. Stanowisko to zajmuje również doktryna prawa podatkowego, np.:,, Należy podkreślić, że z przychodem będziemy mieli do czynienia tylko wówczas, gdy podatnik faktycznie otrzyma świadczenie (nieodpłatne — przyp. Spółka)” — A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Warszawa 2010, str. 176; „Trudno za otrzymane świadczenie nieodpłatne uznać możliwość udziału w imprezach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę na rzecz pracowników” — Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, red. Janusz Marciniuk, C. H. Beck 2011. Zdanie wyrażone przez Spółkę podzielają również organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 29 listopada 2011 r., znak ILPB1/415-1051/1 l-2/TW uznał, iż w przypadku zorganizowania przez pracodawcę imprezy sportowo-rekreacyjnej, w której będą mogli wziąć udział wszyscy chętni pracownicy, przychód powstanie jedynie u osób, które w takim spotkaniu uczestniczyły: „Wnioskodawca zamierza zorganizować imprezę sportowo-rekreacyjną, w której będą mogli wziąć udział wszyscy chętni pracownicy, którzy dowiedzą się o imprezie z ogłoszenia. Zaproszeni będą wszyscy pracownicy, których obecność jest całkowicie dobrowolna. Wnioskodawca nie sporządza listy pracowników którzy wezmą udział w imprezie. <...> W przypadku imprezy o której mowa we wniosku, przychód powstaje u tych osób, które w tym spotkaniu uczestniczyły.” W interpretacji indywidualnej wydanej również 29 listopada 2011 roku, ale przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, znak ITPB2/415-805/1l/MM, czytamy: „(...) ażeby coś skonsumować bądź wykorzystać należy tym najpierw dysponować, a w tym przypadku — otrzymać. Dlatego — w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem (a nie uzyskaniem samej możliwości przyjścia — przyp. Spółka) na imprezę integracyjną, bez względu na to czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu konsumował posiłki, napoje, czy atrakcje”. Rozpoznanie przychodu tylko u pracowników, którzy faktycznie wzięli w imprezie udział potwierdza także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 listopada 2011 r., znak IBPBII/1/415-743/11/BD, czy tut. organu — Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 marca 2012 r., znak IPPB2/415-1031/l l-4/LS, w której stwierdzono: „<..> w przypadku organizowania przez pracodawcę spotkań informacyjno - integracyjnych o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w zorganizowanym przez Wnioskodawcę spotkaniu informacyjno — integracyjnym oraz atrakcjach zapewnionych podczas tego spotkania, a nie samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania ze spotkania. Tak więc, jeżeli pracownik nie weźmie udziału w spotkaniu informacyjno — integracyjnym nie otrzyma nieodpłatnego świadczenia, a w związku z tym nie powstanie u niego przychód podatkowy. Nie można również pominąć stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w odpowiedzi z dnia 1 grudnia 2011 r. na interpelację poselską nr 49. Interpelacja dotyczyła właśnie problematyki związanej z imprezami integracyjnymi i okolicznościowymi organizowanymi przez pracodawcę (zarówno z Funduszu, jak i ze środków obrotowych) i wątpliwościami dotyczącymi sposobu ich opodatkowania. Minister Finansów jednoznacznie podkreślił, że „nie można jednak mówić a powstaniu przychodu w sytuacji, gdy pracownik nie wziął w niej (w imprezie — przyp. Spółka) udziału. Podsumowując, sama tylko możliwość uczestniczenia przez pracownika w imprezie nie generuje przychodu podlegającego opodatkowaniu. Opodatkowaniu podlega bowiem wartość uzyskanego (otrzymanego) nieodpłatnie świadczenia. Tym samym, jeśli pracownik nie weźmie udziału w imprezie (mimo zaproszenia) to nie dojdzie do powstania u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ad.2 Zdaniem Wnioskodawcy Jednostkowy Koszt Imprezy przypadający na pracowników, którzy - będąc zaproszonymi na imprezę - nie wzięli w niej udziału nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy Jednostkowy Koszt Imprezy przypadający na pracowników nieobecnych na imprezie nie powinien być zaliczany ani do ich przychodów ani do przychodów pracowników, którzy faktycznie uczestniczyli w imprezie. Zgodnie z art . 12 ust 3 Ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art . 11 ust. 2—2b. Z pierwszego z wskazanych przepisów wynika, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art . 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami łub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Art. 11 ust. 2a Ustawy stanowi z kolei, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustała się:
Uwzględniając fakt, że w zakres działalności gospodarczej Spółki nie wchodzą zakupywane w związku z organizacją imprez świadczenia, punktem wyjścia do ustalenia przychodu pracowników powinny być ceny zakupu. Opodatkowanie przychodu pracownika z tytułu uczestnictwa w imprezie powinno składać się zatem z następujących po sobie działań:
Przykładowo, jeśli łączny koszt imprezy wynosił 3.000 zł i na imprezę zaproszonych było 30 pracowników to Jednostkowy Koszt Imprezy wyniesie 100 zł. Zakładając, że 2 pracowników nie przyszło na imprezę - mimo zaproszenia - kwota 200 zł nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (nie powinna być doliczana do przychodów żadnego z pracowników Spółki). Taka sekwencja postępowania pozwala z jednej strony uniknąć opodatkowania tych pracowników, którzy na imprezę nie przyszli skoro nie otrzymali oni świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy, a z drugiej pozwala uniknąć nieuzasadnionego zwiększenia przychodu u tych pracowników, którzy w imprezie uczestniczyli. Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdza Minister Finansów w odpowiedzi na wspomnianą już w uzasadnieniu do pytania nr 1 interpelację poselską nr 49, w której wskazał on: „Mając na uwadze powyższe regulacje, należy zauważyć, iż udział pracownika w imprezie kulturalno-oświatowej sfinansowanej przez pracodawcę z innych środków niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych nie pozostaje >>obojętny podatkowo<< dla tego pracownika. Pracownicy bowiem uzyskują świadczenie nieodpłatne z tytułu uczestnictwa w takiej imprezie. Nie można jednak mówić o powstaniu przychodu w sytuacji gdy pracownik nie wziął w niej udziału. Wartość świadczenia, jaką pracodawca powinien doliczyć do przychodu danego pracownika, należy obliczyć, dzieląc łączną kwotę wydatków poniesionych przez pracodawcę na zorganizowanie imprezy przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeśli impreza była przewidziana dla wszystkich pracowników), a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom uczestniczącym w danej imprezie. Takie same zasady należy zastosować, jeżeli impreza została sfinansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a pracodawca nie może zastosować zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.of, bowiem wartość innych świadczeń otrzymanych przez pracownika przekroczyła już limit 380 zł warunkujący zastosowanie tego przepisu. Spółka pragnie też zauważyć, że przytoczone wyżej stanowisko Ministra Finansów znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach podatkowych - przykładowo w rozstrzygnięciu Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 listopada 2011 r., znak IBPBII/415-743/11/BD, czy 13 stycznia 2012 r., znak IBPBII/l/415-88411/ l/BJ, w którym czytamy; „Określenie kosztu jednostkowego powinno więc wynikać z podzielenia kosztu całkowitego imprezy i liczby osób, które zadeklarowały swój udział (np. wpisały się na listę, potwierdziły zaproszenie,), a następnie tak ustaloną cenę jednostkową należy przypisać tylko osobom, które będą uczestniczyły w imprezie.” Pogląd ten podziela również tut. organ - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, chociażby w interpretacji z dnia 14 maja 2012r., znak IPPB2/415-302/12-2/AS; „Jeżeli odpłatności za zorganizowanie imprezy dokonano ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę wszystkich pracowników. Jeśli impreza miała charakter obowiązkowy, lub przez liczbę pracowników, którzy deklarowali chęć wzięcia w niej udziału, a następnie przypisania tak obliczonej kwoty do przychodu ze stosunku pracy uczestników imprezy.” W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie zaś do pkt 9 tegoż artykułu źródłem przychodów są również inne źródła. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa, wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu. Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
Powyższe postanowienia zastosować należy zarówno do nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód z innych źródeł, jak i tych, które na mocy art. 12 ust. 3 ww. ustawy, stanowią przychód ze stosunku pracy. Jak wynika z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca organizuje różnego rodzaju imprezy dla swoich pracowników. Imprezy finansowane są bądź ze środków obrotowych Spółki bądź z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Spółki (zwanego dalej „Funduszem”). Pracownicy uczestniczą w imprezach nieodpłatnie. Imprezy mają różnoraką postać. Przykładowo ze środków obrotowych organizowane są imprezy dla wszystkich pracowników Spółki lub pracowników danego sklepu, czy działu, które odbywają się w restauracji (mają charakter np. kolacji wigilijnej), czy też festyny, pikniki, itp., które odbywają się poza siedzibą Spółki w wybranym przez Spółkę miejscu. W wypadku imprez o wyjątkowym charakterze (np. impreza integracyjna w związku z 10-letnim stażem pracy pracowników, itp.) impreza może być zorganizowana w teatrze lub innym miejscu przeznaczonym do organizowania większych spotkań. Ze środków obrotowych Spółka finansuje również spotkania służbowe, które są połączone z imprezą integracyjną (rozrywkową). Przykładowo Spółka organizuje spotkanie z okazji 10-lecia danego sklepu, konferencję kadry kierowniczej, zebrania działowe, szkolenia. W takim wypadku spotkania składają się z części oficjalnej (w trakcie której omawiane są np. wyniki finansowe Spółki, strategia biznesowa, bieżące sprawy organizacyjne, przeprowadzane jest szkolenie, itp.). Po zakończeniu części oficjalnej odbywa się impreza o charakterze integracyjno-rozrywkowym. Przykładowo pracownicy mogą wziąć udział w dyskotece, zagrać w kręgle, obejrzeć występy artystyczne, itp. Co do zasady udział pracowników w części oficjalnej jest obowiązkowy, zaś w części nieoficjalnej — dobrowolny. Ze środków Funduszu Spółka finansuje
Spółka finansuje również, z obu możliwych źródeł (środki obrotowe oraz Fundusz), imprezy w postaci turniejów sportowych, w których uczestniczą pracownicy Spółki. Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika. W tym też zakresie, zauważyć należy, iż w przypadku organizowania przez pracodawcę spotkań integracyjnych o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w zorganizowanym przez Wnioskodawcę spotkaniu integracyjnym oraz atrakcjach zapewnionych podczas tego spotkania, a nie samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania ze spotkania. Tak więc, sama tylko możliwość uczestniczenia przez pracownika w imprezie nie generuje przychodu podlegającego opodatkowaniu. Jeżeli pracownik nie weźmie udziału w spotkaniu integracyjnym, nie otrzyma nieodpłatnego świadczenia, a w związku z tym nie powstanie u niego przychód podatkowy. Przychód powstanie wyłącznie u osób, które w imprezie uczestniczyły a nie u wszystkich zaproszonych. Opodatkowaniu podlega bowiem wartość uzyskanego (otrzymanego) nieodpłatnie świadczenia. Wyjaśnić również należy, że nie można w tym przypadku utożsamiać określeń „otrzymanie” i „wykorzystanie”. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN S.A. „otrzymać-otrzymywać” oznacza dostać coś w darze, dostać coś, co się należy, na co się zasługuje albo do czego się dąży, stać się odbiorcą jakiegoś polecenia, uzyskać coś z czegoś. Pojęcie „skonsumować” oznacza zjeść coś, zrobić z czegoś użytek, natomiast „wykorzystać – wykorzystywać”, to użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku, posłużyć się kimś, aby zrealizować własne cele. W świetle powyższego, ażeby coś skonsumować bądź wykorzystać należy tym najpierw dysponować, a w tym przypadku – otrzymać. Dlatego – w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzyma świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na imprezę integracyjną, bez względu na to czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu konsumował posiłki czy napoje. Okoliczność, że podczas imprezy pracownik np. nie zje całego dania, nie zmienia faktu, że je otrzyma i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłaci pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników poszczególnych posiłków, napojów czy innych atrakcji w trakcie organizowanego imprezie integracyjnej. Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego pracownika należy obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z faktur w posiadaniu których jest Wnioskodawca za zorganizowanie poszczególnych imprez integracyjnych przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeśli impreza była przewidziana na wszystkich pracowników), a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom uczestniczącym w danej imprezie. Jednostkowy koszt imprezy przypadający na nieobecnego pracownika nie powinien być doliczany do przychodów pracowników, którzy faktycznie uczestniczyli w imprezie. Takie same zasady należy zastosować, jeżeli impreza została sfinansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a pracodawca nie może zastosować zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wartość innych świadczeń otrzymanych przez pracownika przekroczyła już limit 380 zł warunkujący zastosowanie tego przepisu. Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, uczestniczących w imprezie integracyjnej podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze fakt, iż Wnioskodawca zamierza sfinansować imprezę integracyjną dla swoich pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko wówczas gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte. W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Reasumując, nie można mówić o powstaniu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy pracownik nie wziął udziału w imprezie integracyjnej. Jednostkowy koszt imprezy przypadający na nieobecnego pracownika nie powinien być doliczany ani do jego przychodów ani do przychodów pracowników, którzy faktycznie uczestniczyli w imprezie. Z uwagi na to, iż wniosek z dnia 06.09.2012 r. (data wpływu 10.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczy 1 zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracownika z tytułu udziału w imprezie integracyjnej a opłata została uiszczona w kwocie 160,00 zł, tj. w wysokości odpowiadającej 2 zdarzeniom przyszłym i stanom faktycznym, opłata w wysokości 80,00 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona, na adres wskazany w części B wniosku ORD-IN. Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków WSA i NSA oraz interpretacji organu podatkowego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatnika osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami tak sądów jak innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.