Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-176/12/AA
z 16 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 16 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 27 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Kanady:

• w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe,
• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Kanady.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 18 lipca 2012 r. znak: IBPBII/1/436-176/12/AA wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 27 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 13 kwietnia 2009 r. w Kanadzie w Ontario zmarła Pani X pozostawiając po sobie testament spisany w formie notarialnej w kancelarii prawnej. W testamencie, jako jedna ze spadkobierców Pani X została wskazana matka Wnioskodawczyni, jednak śmierć Pani X zbiegła się w czasie ze śmiercią matki Wnioskodawczyni, która zmarła 27 marca 2009 r.

Po zmarłej matce Wnioskodawczyni zostało przeprowadzone w sądzie rejonowym postępowanie spadkowe (postanowienie z dnia 26 listopada 2009 r., uprawomocnienie w dniu 18 grudnia 2009 r.). W ww. postanowieniu stwierdzono, iż spadek po zmarłej matce Wnioskodawczyni na podstawie ustawy nabyli mąż oraz trzy córki (każdy po ¼ części).

Kancelaria kanadyjska, wypełniając ostatnią wolę zmarłej Pani X, w związku z zaistniałą sytuacją, tj. śmiercią jednego ze spadkobierców (matki Wnioskodawczyni), w jej miejsce wpisała zstępne matki Wnioskodawczyni czyli Wnioskodawczynię i jej dwie siostry, nie biorąc pod uwagę polskiego postanowienia spadkowego. Kancelaria kanadyjska w celu ustalenia pokrewieństwa pomiędzy zmarłą matką Wnioskodawczyni a jej zstępnymi, poprosiła o przesłanie wszelkich skróconych odpisów aktów urodzenia zstępnych oraz aktu urodzenia i zgonu matki Wnioskodawczyni. Po zapoznaniu się z ww. dokumentami, kancelaria podzieliła część spadku wskazanego dla zmarłej matki Wnioskodawczyni pomiędzy jej trzy córki jako zstępne w trzech równych częściach i poprosiła zstępne o potwierdzenie tożsamości dokumentami poświadczonymi notarialnie. Po przesłaniu ww. dokumentacji Wnioskodawczyni i jej siostry otrzymały pocztą czek do zrealizowania wystawiony imiennie na kwotę 27.825,58 CAD, który został wystawiony w dniu 27 października 2011 r. Przedmiotowy czek został zrealizowany 27 marca 2012 r. po kursie ustalonym przez bank co dało kwotę 82.865,58 PLN.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż czek w związku z realizacją testamentu zmarłej Pani X został wypisany imiennie na Wnioskodawczynię jako okaziciela, bez żadnych tytułów. Ponadto w testamencie wskazane było 5 spadkobierców, w tym 3 warunkowych – tzn. że muszą przeżyć Panią X oraz dwóch bez takiego warunku (do tych dwóch osób należała matka Wnioskodawczyni). W przypadku śmierci takiego spadkobiercy dalsi beneficjenci wskazani mieli zostać zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa kanadyjskiego, na co wyrażona była zgoda przez Panią X w testamencie.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż błędnie wcześniej sformułowała stwierdzenie, że kancelaria wskazała Wnioskodawczynię i jej dwie siostry jako zstępne zmarłej matki Wnioskodawczy. Kancelaria pośredniczyła jedynie w zbieraniu wszystkich dokumentów, prowadząc wszelką korespondencję. Wskazanie na Wnioskodawczynię i jej dwie siostry, aby mogły zostać wpisane w miejsce zmarłej matki Wnioskodawczyni nastąpiło przez Sąd Najwyższej Instancji Prowincji Ontario w Kanadzie zgodnie z tamtejszymi obowiązującymi przepisami prawa rodzinnego i spadkowego.

Zmarła Pani X dla zmarłej matki Wnioskodawczyni była ciotką (rodzeństwo ze strony matki zmarłej matki Wnioskodawczyni).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Do jakiej grupy podatkowej powinna zostać zaliczona Wnioskodawczyni w sytuacji nabycia spadku po zmarłej Pani X, będąc zstępną swojej zmarłej matki?
2. Czy właściwym miejscowo organem podatkowym w sprawie opodatkowania nabycia pieniężnego spadku po zmarłej matce jest Naczelnik Urzędu Skarbowego w S.?
3. Kiedy nastąpił obowiązek podatkowy zobowiązujący Wnioskodawczynię do uiszczenia opłaty z tytułu nabytego spadku pieniężnego?

Ad.1

Wnioskodawczyni uważa, iż właściwym jest zaliczenie jej do I grupy podatkowej, gdyż jest zstępną swojej zmarłej matki, po której nabyła jej prawa majątkowe do spadku po zmarłej Pani X, gdyż jej zmarła matka została wskazana jako jedna ze spadkobierców. W testamencie została wskazana zmarła matka Wnioskodawczyni a nie bezpośrednio Wnioskodawczyni, natomiast prawo do spadku po zmarłej Pani X Wnioskodawczyni nabyła dopiero jako zstępna zmarłej spadkobierczyni po Pani X (tj. swojej matki).

Zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od spadków i darowizn zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe, w zaistniałej sytuacji matka-córka, co skutkuje zaliczeniem do I grupy podatkowej.

Ad.2

Wnioskodawczyni jest zdania, iż właściwym miejscowo organem podatkowym dla nabycia pieniężnego spadku po zmarłej matce Wnioskodawczyni jest Naczelnik Urzędu Skarbowego w mieście S., gdyż ostatnim miejscem stałego zameldowania i pobytu zmarłej było miasto S. Organem właściwym jest organ, na terenie którego spadkodawca był zameldowany czy ostatnio przebywał, zgodnie z Rozporządzeniem ministra Finansów w spawie właściwości organów podatkowych (§ 7).

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawczyni, obowiązek podatkowy nastąpił w dniu realizacji czeku, a więc 27 marca 2012 r., czyli w dniu faktycznego przyjęcia spadku, a momentem nabycia praw majątkowych był dzień wystawienia czeku, tj. 27 października 2011 r., kiedy nastąpiło przeniesienie tych praw majątkowych na Wnioskodawczynię.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na gruncie przepisów prawa polskiego spadek jest instytucją regulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu). Oznacza to, że nabycie spadku przez spadkobiercę następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. W myśl art. 927 § 1 Kodeksu cywilnego nie może być spadkobiercą osoba fizyczna, która nie żyje w chwili otwarcia spadku, ani osoba prawna, która w tym czasie nie istnieje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże w art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawodawca przewidział wyjątek od tej zasady.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym, w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarcia spadku był/jest obywatelem polskim lub miał/ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku – art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru (art. 7 ust. 1 ustawy).

Stosownie do zapisu art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9 637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7 276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest spadkobierca. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa ze spadkodawcą.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Przekroczenie kwot, o których mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, powoduje opodatkowanie według progresywnych stawek określonych odrębnie dla każdej grupy podatkowej w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła, jako zstępna swojej zmarłej w dniu 27 marca 2009 r. matki, spadek z Kanady (środki pieniężne) po zmarłej w dniu 13 kwietnia 2009 r. w Kanadzie Pani X. W testamencie wskazano 5 spadkobierców, w tym 3 warunkowych – tzn. takich którzy muszą przeżyć spadkodawczynię oraz dwóch bez takiego warunku (do tych dwóch osób należała matka Wnioskodawczyni). W przypadku śmierci takiego spadkobiercy – zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa kanadyjskiego – mieli zostać wskazani dalsi beneficjenci, na co wyrażona była zgoda przez Panią X w testamencie. Wskazanie na Wnioskodawczynię i jej dwie siostry, aby mogły zostać wpisane w miejsce zmarłej matki Wnioskodawczyni nastąpiło przez Sąd Najwyższej Instancji Prowincji Ontario w Kanadzie, zgodnie z tamtejszymi obowiązującymi przepisami prawa rodzinnego i spadkowego.

Kancelaria kanadyjska, przeprowadzając postępowanie spadkowe po zmarłej Pani X, podzieliła część spadku wskazanego dla zmarłej matki Wnioskodawczyni pomiędzy jej trzy córki, jako zstępne, w trzech równych częściach. Wnioskodawczyni jako jedna z trzech spadkobierczyń otrzymała pocztą czek (imienny na okaziciela, bez żadnych tytułów) do zrealizowania, który został wystawiony w dniu 27 października 2011 r. Przedmiotowy czek został zrealizowany przez Wnioskodawczynię w dniu 27 marca 2012 r. po kursie ustalonym przez bank.

Z informacji dostępnych na oficjalnej stronie internetowej Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Toronto wynika, że postępowanie spadkowe w Kanadzie przebiega na innych niż w Polsce zasadach. Kanada jest państwem federacyjnym, postępowanie spadkowe toczy się zgodnie z prawem spadkowym tej prowincji, w której zmarł spadkodawca. W kanadyjskim systemie prawnym brak jest odpowiedników instytucji typowych dla polskiego prawa spadkowego, np. takich jak zachowek, sądy nie wydają postanowień o stwierdzeniu nabycia spadku. W przypadku gdy spadkodawca pozostawił testament, postępowanie spadkowe prowadzone jest przez wykonawcę testamentu lub administratora spadku na podstawie postanowienia sądu o zatwierdzeniu/wyznaczeniu powiernika spadku. Wykonawcą testamentu jest osoba fizyczna lub prawna wskazana przez spadkodawcę w testamencie. Gdy spadkodawca nie pozostawił testamentu lub gdy jego testament uznano za nieważny, a także wtedy, kiedy wykonawca testamentu nie został ustanowiony przez spadkodawcę bądź zrzekł się swej funkcji, spadkiem zarządza administrator spadku. Administratorami spadku lub wykonawcami testamentu bywają w Kanadzie różne instytucje, w tym kancelarie prawne.

Zatem jak wynika z powyższego dysponentem masy spadkowej po śmierci spadkodawcy nie staje się spadkobierca, lecz wykonawca lub administrator spadku, który rozporządza nim do momentu przekazania go spadkobiercom. Zatem spadkobierca nie nabywa praw do spadku do momentu otrzymania od wykonawcy (administratora) całego swojego udziału w masie spadkowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy i różne procedury obowiązujące w postępowaniach spadkowych w przypadku nabycia spadku z zagranicy dokumentami jakie potwierdzają nabycie spadku w danym państwie są np. orzeczenie sądu, testament, akt notarialny, pismo stwierdzające nabycie spadku za granicą, np. wykonawcy testamentu lub urzędnika państwowego potwierdzające ostateczne rozliczenie spadku (np. pismo wykonawcy testamentu w sprawie rozliczenia wartości spadku i długów i ciężarów – tj. informujące o wpłacie czystej wartości na rachunek nabywcy).

Wyżej wymienione okoliczności mają istotny wpływ na określenie momentu powstania obowiązku podatkowego. W przypadku spadków zagranicznych obowiązek podatkowy może powstać z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn) lub najczęściej zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy.

Jeżeli zatem spadkobiercy nabywają prawo do spadku z chwilą przekazania im konkretnego majątku przez zarządcę wydaje się zasadnym stwierdzenie, iż obowiązek w podatku od spadków i darowizn powstanie wówczas z chwilą otrzymania przez spadkobierców masy spadkowej wraz z tytułem prawnym do spadku.

Zauważyć należy, iż spadkodawczyni Pani X zmarła w Ontario w dniu 13 kwietnia 2009 r., natomiast wskazana jako jedna ze spadkobierców w testamencie – matka Wnioskodawczyni zmarła w dniu 27 marca 2009 r. Na gruncie polskich przepisów prawa nie może być spadkobiercą osoba fizyczna, która nie żyje w chwili otwarcia spadku. W tej sytuacji zmarła matka Wnioskodawczyni nie mogła nabyć spadku (środków pieniężnych) w dniu śmierci spadkodawczyni Pani X z uwagi na to, że w chwili otwarcia spadku sama już nie żyła. W świetle polskich przepisów nie stała się ona spadkobierczynią po Pani X. To wyklucza możliwość nabycia przez Wnioskodawczynię otrzymanej przez nią kwoty pieniężnej po zmarłej Pani X jako nabycia spadku po swojej zmarłej matce, która została wskazana jako jedna ze spadkobierców w testamencie.

Wskazanie, przez Sąd Najwyższej Instancji Prowincji Ontario, Wnioskodawczyni jako zstępnej po zmarłej matce w celu wypełnienia woli spadkodawczyni nastąpiło zgodnie z tamtejszymi obowiązującymi przepisami prawa rodzinnego i spadkowego. W świetle prawa polskiego aby Wnioskodawczyni, jako zstępna po swojej zmarłej matce, mogła nabyć część spadku wskazanego dla zmarłej matki Wnioskodawczyni, to w chwili otwarcia spadku po zmarłej Pani X, tj. w dniu 13 kwietnia 2009 r. matka Wnioskodawczyni musiałaby żyć. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawczynią, iż właściwym jest zaliczenie jej do I grupy podatkowej jako zstępnej (po zmarłej matce Wnioskodawczyni) nabywającej spadek z Kanady. Spadek ten w efekcie Wnioskodawczyni nabyła po zmarłej Pani X, co właśnie wynika z potwierdzenia przez Sąd Najwyższej Instancji Prowincji Ontario prawa do nabycia spadku po tejże zmarłej.

A zatem – na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn – Wnioskodawczyni nabyła środki pieniężne określone w czeku w spadku po zmarłej Pani X, jako osoba zaliczana do III grupy podatkowej, z uwagi na istniejący stopień pokrewieństwa pomiędzy spadkodawczynią a spadkobierczynią.

W tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało więc uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii powstania obowiązku podatkowego należy stwierdzić – mając na uwadze procedurę postępowania spadkowego obowiązującego w Kanadzie – iż obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania przez Wnioskodawczynię odziedziczonych środków pieniężnych czyli w momencie realizacji imiennego czeku, tj. w dniu 27 marca 2012 r.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W sprawie określenia właściwości organów podatkowych w związku z opodatkowaniem nabycia przedmiotowego spadku, tut. Organ wskazuje, iż zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w spawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371 ze zm.) właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach podatku od spadków i darowizn ustala się w sprawach nabycia, które w całości lub części dotyczą rzeczy położonych za granicą lub praw majątkowych podlegających wykonaniu za granicą – według miejsca zamieszkania nabywcy w dniu powstania obowiązku podatkowego, a w przypadku braku takiego miejsca – według ostatniego miejsca jego pobytu w tym dniu.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłej Pani X, a nie jak twierdzi Wnioskodawczyni po swojej zmarłej matce, to właściwość miejscową organu podatkowego należy określić właśnie według tego przepisu. Wnioskodawczyni nabyła środki pieniężne położone za granicą i w związku z tym ustalenie właściwości urzędu skarbowego następuje według miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Pozostałe spadkobierczynie (siostry Wnioskodawczyni) aby uzyskać interpretację w swojej indywidualnej sprawie winny wystąpić z odrębnym wnioskiem.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.