INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 22 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu, do jakiego należy zaliczyć przychód uzyskany z tytułu odszkodowania wypłaconego przez Gminę na podstawie wyroku sądowego dotyczącego zwrotu za czynsz lokatora, któremu Gmina nie przydzieliła lokalu socjalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu, do jakiego należy zaliczyć przychód uzyskany z tytułu odszkodowania wypłaconego przez Gminę na podstawie wyroku sądowego dotyczącego zwrotu za czynsz lokatora, któremu Gmina nie przydzieliła lokalu socjalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W kwietniu 2012 r. wnioskodawczyni złożyła swoje zeznanie podatkowe PIT-36 za 2011 r. W 2011 r. uzyskała dochody ze stosunku pracy, działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 oraz przychody i koszty z tytułu najmu. W deklaracji PIT-36 w poz. 67 czyli „przychód z najmu” wnioskodawczyni wykazała kwotę, którą otrzymała w wyniku wyroku od Gminy tytułem zasądzenia jako zwrot za czynsz lokatora, któremu Gmina nie przydzieliła lokalu socjalnego. Lokator nie płacił czynszu i wszystkie koszty związane z utrzymaniem lokalu o powierzchni 56 m2 były ponoszone przez wnioskodawczynię. Koszty te były ponoszone w 2010 r. oraz w 2011 r. Zgodnie z wyrokiem Sądu Gmina zapłaciła odszkodowanie za czynsz do czasu opuszczenia i opróżnienia z rzeczy lokalu zajmowanego przez dotychczasowych najemców.

Wnioskodawczyni otrzymała od Gminy PIT-8C, w którym była wykazana kwota wypłacona. Urząd Skarbowy wezwał wnioskodawczynię do złożenia korekty i wykazania kwoty 8.306,87 zł w poz. 77 jako inne źródła przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy interpretacja Urzędu Skarbowego jest prawidłowa...

Zdaniem wnioskodawczyni, jest to zła interpretacja ponieważ zasądzona kwota była związana z wynajmowaniem mieszkania. W poz. 68 jako koszty uzyskania przychodu wnioskodawczyni wykazała kwotę 13.919,36 zł i są to koszty ściśle związane z utrzymaniem ww. lokalu, w którym mieszkał lokator nie płacący żadnych opłat. Budynek, w którym znajduje się ww. lokal, należy do Wspólnoty Mieszkaniowej i w związku z tym ponoszone są przez współwłaścicieli stałe opłaty: koszty zarządu, fundusz remontowy, podatek od nieruchomości oraz odliczana jest amortyzacja.

Dlaczego kwota straty, która powstanie w wyniku korekty ma być pozostawiona bez rozliczenia skoro obecnie, po opuszczeniu przez lokatora mieszkania wnioskodawczyni nie może go dalej wynajmować, ponieważ wymaga ono remontu, co przyczyni się do zwiększenia kosztów.

Pierwotnie złożona deklaracja PIT-36 wykazuje stratę w wysokości 3.098,91 zł, a po korekcie wykazywałaby stratę w wysokości 11.405,78 zł.

Natomiast wykazanie otrzymanej kwoty jako inne źródła spowoduje dodatkową dopłatę podatku, a przecież otrzymana kwota dotyczy ryczałtowego wyliczenia czynszu, co zostało zapisane w wyroku sądowym.

Wnioskodawczyni uważa, że koszty poniesione z tytuły najmu są ściśle związane z przychodem, który uzyskała w wyniku wyroku sądowego od Gminy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej,
• inne źródła.
  
  

Zgodnie z art. 11 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2011 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy, zawiera otwarty katalog przychodów, w związku z czym do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, objęte ogólną definicją przychodów, zawartą w art. 11 ust. 1 cyt. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w deklaracji PIT-36 za 2011 r. w poz. 67 czyli „przychód z najmu” wnioskodawczyni wykazała kwotę, którą otrzymała w wyniku wyroku od Gminy tytułem zasądzenia jako zwrot za czynsz lokatora, któremu Gmina nie przydzieliła lokalu socjalnego. Zgodnie z wyrokiem Sądu Gmina zapłaciła odszkodowanie za czynsz do czasu opuszczenia i opróżnienia z rzeczy lokalu zajmowanego przez dotychczasowych najemców. Wnioskodawczyni otrzymała od Gminy PIT-8C, w którym była wykazana kwota wypłacona. Urząd Skarbowy wezwał wnioskodawczynię do złożenia korekty i wykazania kwoty 8.306,87 zł w poz. 77 jako inne źródła przychodu. Wnioskodawczyni nie zgadza się z interpretacją przyjętą przez Urząd Skarbowy co do kwalifikacji przedmiotowego przychodu.

Zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Z przepisu art. 417 § 1 ww. Kodeksu cywilnego wynika, iż za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Jeżeli wykonywanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono, na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa (art. 417 § 2 Kodeksu cywilnego).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż przychód uzyskany z tytułu przedmiotowego odszkodowania należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

Zauważyć bowiem należy, iż otrzymanego przez wnioskodawczynię odszkodowania nie sposób uznać za przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. najmu. Na gruncie przedmiotowej sprawy nie został bowiem spełniony warunek pozostawania ww. odszkodowania w związku z przychodem z tytułu najmu lokalu mieszkalnego. Nawet gdyby, odszkodowanie wypłacone w 2011 r. przez Gminę w związku z niedostarczeniem lokalu socjalnego osobie uprawnionej na mocy wyroku sądowego, odpowiadało wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu, to odszkodowanie to nie stanowi czynszu, do którego na mocy przepisów prawa oraz zawartej umowy zobowiązany jest najemca. W myśl bowiem art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 K.c.). Przedmiotowe odszkodowanie wypłacone zostało przez Gminę jako zadośćuczynienie za szkodę związaną z niedostarczeniem lokalu socjalnego osobie uprawnionej nie zaś jako czynsz (czy też jego ekwiwalent) związany z użytkowaniem (w tym bezprawnym) lokalu przez najemcę. Tym samym otrzymane odszkodowanie winno zostać zaliczone przez wnioskodawczynię do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.