Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-773/12-2/SP
z 10 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 13.09.2012 r. (data wpływu 17.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odprawy pośmiertnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania odprawy pośmiertnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Mąż Wnioskodawczyni został zatrudniony na podstawie umowy o pracę w W.” (W.) z siedzibą w Genewie, Szwajcaria, dnia 15 lutego 2001 roku pod numerem pracownika XXX. Pracował tam nieprzerwanie do śmierci, która nastąpiła dnia 25 marca 2012 roku.

Jako pracownik W. mąż Wnioskodawczyni podlegał wewnętrznemu regulaminowi pracowniczemu. Z punktu 770 zatytułowanego „Grant in case of Heath” (grant/zapomoga w przypadku śmierci) wynika, że w przypadku śmierci członka personelu, którego śmierć nie powoduje żadnych płatności z tytułu polityki tej organizacji dotyczących ubezpieczeń od chorób i wypadków, zapomoga pośmiertna przekazywana jest małżonkowi lub w przypadku jego braku, dzieciom w wysokości zależnej od długości zatrudnienia pracownika, zgodnie z tabelą załączoną w pkt 770.2.

Pismem z dnia 16 lipca 2012 roku – „Polecenie wypłaty świadczenia”, W. poinformowało o wysokości zapomogi, która wypłacona została Wnioskodawczyni przez W. z siedzibą w Genewie, Szwajcaria. Ostatni okres pracy męża Wnioskodawczyni przypadał na pracę wykonywaną na terenie Danii. W przypadku pracowników W. zatrudniającym jest centrala organizacji mieszcząca się w Genewie w Szwajcarii.

Wnioskodawczyni jest polską rezydentką podatkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie środków finansowych przez Wnioskodawczynię tytułem opisanym w pozycji 68 podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2012.361 ze zm.) w związku z regulacją wskazującą, iż tego typu przychód może na podstawie Konwencji z dnia 2 września 1991 roku zawartej między Rzeczypospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U.1993.22.92 ze zm.) podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy, subwencja pośmiertna opisana w stanie faktycznym jest odprawą pośmiertną, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2012.361 ze zm.). Powyższy przepis nie zawiera definicji odprawy pośmiertnej ani nie wskazuje odwołania do żadnego innego przepisu.

Definicja odprawy pośmiertnej zawarta jest w art. 93 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (Dz.U.1998.21.94 z późn. zm.), jako jednorazowe świadczenie majątkowe wypłacane pozostałym przy życiu uprawnionym członkom rodziny pracownika w przypadku jego śmierci w czasie trwania stosunku pracy. Jej wysokość jest uzależniona od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy.

Punkt 770 pracowniczego regulaminu wewnętrznego W. ma podobną konstrukcję do art. 93 Kodeksu pracy. Dokładne tłumaczenie jego tytułu to „grant w przypadku śmierci”. Zapis ten przyznaje jednorazowe świadczenie finansowe rodzinie pracownika (w pierwszej kolejności małżonkowi) w przypadku jego śmierci, ustalając je w wysokości zależnej od czasu trwania zatrudnienia.

Konwencja z dnia 2 września 1991 roku zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, (Dz.U.1993.22.92 ze zm.) nie zawiera szczególnych uregulowań odnoszących się do sposobu opodatkowania dochodów z tytułu odpraw pośmiertnych ani też innych podobnych należności, dlatego też należy się odnieść do przepisu określającego ogólne zasady opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 tejże Konwencji części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie.

Powyższe oznacza, że kwoty otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu odprawy pośmiertnej może podlegać opodatkowaniu w Polsce, ta kwestia nie budzi wątpliwości Wnioskodawczyni. Kwestią budzącą wątpliwości jest zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2012.361 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są również tzw. inne źródła. W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednakże na mocy art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odprawy pośmiertne i zasiłki pogrzebowe.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnej wydanej przy podobnym stanie faktycznym o sygnaturze ITPB2/415-74/09/ENB, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni, w którym otrzymanie odprawy pośmiertnej z tytułu śmierci syna, pracującego w momencie śmierci w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, uważała za zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na postawie art. 21 ust. 1 pkt 7.

W interpretacji indywidualnej o sygnaturze ŁUS-II-2-514/14/07/AG Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego stwierdził, iż odprawa pośmiertna, wypłacona na podstawie regulaminu wynagradzania będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej o sygnaturze IBPBII/I/415-1074/10/BJ stwierdził, iż z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, że ma on zastosowanie wyłącznie do odpraw pośmiertnych uregulowanych w art. 93 Kodeksu pracy.

Mając na uwadze powyższe świadczenie pośmiertne otrzymane przez Wnioskodawczynię jest odprawą pośmiertną, a zatem przychód uzyskany na tej podstawie jest zwolniony od podatku dochodowego w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.