Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-893/12-2/RR
z 10 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z ewidencjonowania świadczonych usług przy użyciu kasy rejestrującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z ewidencjonowania świadczonych usług przy użyciu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 09-10-2006 r. z zakresu: działalność fotograficzna (74.20.Z) oraz doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (70.22.Z).

Wnioskodawca prowadząc działalność wykonywał sporadycznie usługi z zakresu usług fotograficznych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nigdy jednak nie wystąpił obowiązek instalacji kasy fiskalnej. Obecnie w działalności gospodarczej został zakupiony środek transportu autobus do przewozu osób (liczba miejsc 52), a działalność rozszerzona o działalność PKD 49.39.Z - pozostały transport lądowy pasażerski gdzie indziej nie sklasyfikowany tj. okazjonalny wynajem autokaru wraz z kierowcą, przewozy wycieczkowe i turystyczne oraz okazjonalne przewozy autobusowe kursujące bez ustalonego rozkładu.

Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę polegają na przewozie grupy osób na zlecenie jednego podmiotu, który równocześnie jest Nabywcą usługi np. Biura turystycznego, Zakładu Pracy itp. Sporadycznie wykonuję również usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej np. przy przewozie grupy osób na np. wesele lub pogrzeb.

Umowa wówczas jest zawierana z jedną osobą, osoba fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, najczęściej w siedzibie usługobiorcy i na tą osobę jako nabywcę usługi jest wystawiana faktura VA T po wykonaniu usługi. Usługodawca zleca wykonanie usługi przewozu kilku osób i tylko on (jedna osoba) płaci za wykonanie usługi również najczęściej w siedzibie usługobiorcy.

Firma nie wykonuje przewozu osób, za które pojedynczy pasażerowie sami płacą za przejazd.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może nadal korzystać ze zwolnienia z ewidencjonowania na kasie rejestrującej (fiskalnej) do wysokości 40 000,00 zł łącznego obrotu na rzecz osób fizycznych i nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przychodów za pomocą kasy fiskalnej począwszy od pierwszej wykonanej usługi przewozu osób opisanej powyżej i na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W myśl Rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 26-07-2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących może korzystać ze zwolnienia do wysokości 40 000,00 zł łącznego obrotu na rzecz osób fizycznych z usług fotograficznych i przewozu osób, ponieważ usługi świadczone przez Wnioskodawcę dotyczące przewozu osób nie są usługami zgodnie z § 4 ust. 1 pkt . 2 (cytowanego rozporządzenia), do których nie stosuje się zwolnień bez względu na wysokość osiąganych obrotów. tj. świadczenie usług przewozu regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są sporadycznym i okazjonalnym wynajmem autobusu wraz z kierowcą, a nie regularnym i nieregularnym przewozem pasażerskim w samochodowej komunikacji.

Poza tym Usługobiorcą jest zawsze pojedyncza osoba fizyczna, która też jako jedyna płaci za wykonanie usługi, a przyjmowanie zapłaty wielokrotnie odbywa się w siedzibie Usługobiorcy.

Za swoje usługi Wnioskodawca nigdy nie pobierał zapłaty od pojedynczych pasażerów. Dlatego też Strona uważa, że może korzystać ze zwolnienia od ewidencjonowania przychodów na kasie fiskalnej do wysokości łącznego obrotu na rzecz osób fizycznych do wysokości 40 000,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy stwierdzono, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930), zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów.

W myśl § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2012 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40 000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Wymienione rozporządzenie wyłącza też niektóre czynności ze zwolnienia.

W myśl § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia, tj.:

• poz.15 załącznika: ex 49.31.2 - pozostały transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski- dot. wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę lub związek komunalny;
  
• poz.16 załącznika: ex 49.39.1 - transport lądowy pasażerski, rozkładowy: międzymiastowy i specjalizowany - dot. wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę lub związek komunalny.
  
  
  

Podatnicy, którzy świadczą usługi przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, poza wymienionymi poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia -są obowiązani w tej sytuacji do stosowania kasy rejestrującej, bez względu na wielkość osiągniętego obrotu.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Obecnie w działalności gospodarczej został zakupiony środek transportu autobus do przewozu osób (liczba miejsc 52), a działalność rozszerzona o działalność PKD 49.39.Z - pozostały transport lądowy pasażerski gdzie indziej nie sklasyfikowany tj. okazjonalny wynajem autokaru wraz z kierowcą, przewozy wycieczkowe i turystyczne oraz okazjonalne przewozy autobusowe kursujące bez ustalonego rozkładu. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę polegają na przewozie grupy osób na zlecenie jednego podmiotu, który równocześnie jest Nabywcą usługi np. Biura turystycznego, Zakładu Pracy itp. Sporadycznie wykonuje również usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej np. przy przewozie grupy osób na np. wesele lub pogrzeb.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi ustalenie możliwości korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania na kasie rejestrującej do wysokości 40 000,00 zł łącznego obrotu z tytułu usług polegających na przewozie osób świadczonych na zlecenie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Z uwagi na to, że istotne dla sprawy, użyte w przytoczonym przepisie prawa podatkowego terminy: przewozy regularne i nieregularne pasażerskie w samochodowej komunikacji nie zostały zdefiniowane w ustawach podatkowych, można odwołać się w tym obszarze do (niepodatkowych) regulacji normujących zasady podejmowania i wykonywania krajowego transportu drogowego, to jest do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 6 września 2001r. (t.j. Dz. U z 2012r., poz. 1265) o transporcie drogowym.

W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym, krajowy transport drogowy oznacza podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym jazda pojazdu, miejsce rozpoczęcia lub zakończenia podróży i przejazdu oraz droga znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na podjęcie i wykonywanie transportu drogowego, stosownie do art. 5 ust. 1 wymienionej ustawy wymagane jest uzyskanie odpowiedniej licencji.

Stosownie do definicji zawartej w art. 4 pkt 7 ustawy o transporcie drogowym, użyte w ustawie określenie przewóz regularny oznacza publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami, na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 listopada 1984r. – Prawo przewozowe (Dz. U. z 2012r., poz. 1173).

Natomiast ustawa Prawo przewozowe, zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 1 ust. 1, reguluje przewóz osób i rzeczy, wykonywany odpłatnie na podstawie umowy, przez uprawnionych do tego przewoźników, z wyjątkiem transportu morskiego, lotniczego i konnego.

W myśl art. 2 ust. 2 prawa przewozowego, przewoźnik wykonujący regularne przewozy osób jest obowiązany w szczególności podać do publicznej wiadomości rozkład jazdy środków transportowych przez zamieszczenie informacji na wszystkich dworcach i przystankach wymienionych w rozkładzie jazdy.

Pod pojęciem przewozu regularnego należy więc rozumieć przewóz osób i ich bagażu. Cechą charakterystyczną przewozu regularnego jest jego publiczny charakter, a ponadto cykliczność, regularność (przewóz wykonywany jest w stałych, określonych odstępach czasu) oraz oznaczenie trasy przewozu (przewóz odbywa się po ustalonej trasie, zaś wsiadanie i wysiadanie pasażerów odbywa się na z góry wyznaczonych przystankach).

Z przepisów ustawy o transporcie drogowym wynika jednoznacznie, iż profesjonalny przewóz drogowy może być wykonywany tylko w formach zdefiniowanych w ustawie jako:

1. przewóz regularny – publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 listopada 1984 roku Prawo przewozowe (Dz. U. z 2012r., poz. 1173) – art. 4 pkt 7 ustawy,
   
2. przewóz regularny specjalny – niepubliczny przewóz regularny określonej grupy osób, z wyłączeniem innych osób – art. 4 pkt 9 ustawy,
   
3. przewóz wahadłowy – wielokrotny przewóz zorganizowanych grup osób tam i z powrotem, między tym samym miejscem początkowym a tym samym miejscem docelowym, przy spełnieniu łącznie następujących warunków:
   
   
   1. każda grupa osób przewiezionych do miejsca docelowego wraca do miejsca początkowego,
      
   2. miejsce początkowe i miejsce docelowe oznaczają odpowiednio miejsce rozpoczęcia usługi przewozowej oraz miejsce zakończenia usługi przewozowej, z uwzględnieniem w każdym przypadku okolicznych miejscowości leżących w promieniu 50 km – art. 4 pkt 10 ustawy;
   
   
4. przewóz okazjonalny – przewóz osób, który nie stanowi przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego albo przewozu wahadłowego – art. 4 pkt 11 ustawy.
   
   
   

Przewóz nieposiadający żadnej z cech, która mogłaby świadczyć o jego regularności i stałej linii przystankowej, nie jest przewozem regularnym w rozumieniu art. 4 pkt 7 ustawy o transporcie drogowym.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa o transporcie drogowym nie definiuje pojęcia przewozu nieregularnego. Z treści art. 4 pkt 7 zawierającego definicję przewozu regularnego, na zasadzie negacji można wywieść, że przewozem nieregularnym jest taki przewóz, który nie spełnia warunków przewozu regularnego.

W konsekwencji, każdy przewóz inny niż ww. należy uznać za przewóz nieregularny. Wypada również zwrócić uwagę, że usługi przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w komunikacji samochodowej, stanowią tylko wąską grupę usług transportowych, zatem celem ustawodawcy było wyłączenie ze zwolnień obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3 rozporządzenia wyłącznie usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w komunikacji samochodowej, a nie wszystkich usług transportowych.

W związku z powyższym nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, iż świadczone przez Niego usługi są sporadycznym i okazjonalnym wynajmem autobusu wraz z kierowcą, a nie regularnym lub nieregularnym przewozem pasażerskim w samochodowej komunikacji. Jak wynika z treści opisu stanu faktycznego - usługodawca (osoba fizyczna) zleca wykonanie usługi przewozu kilku osób. Zatem charakter oraz przedmiot świadczonej usługi wskazuje na to, że w omawianej sprawie dochodzi do usługi nieregularnego przewozu osób w określonym celu, a nie wynajęcie autokaru wraz z kierowcą.

W przedmiotowej sprawie ma znaczenie, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi to przewozy nieregularne oraz istotne jest, że nie są to przewozy, o których mowa w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia. Bowiem jak wynika z cytowanych przepisów wyłącznie usługi przewozu wymienione w poz. 15 i 16 załącznika zwolnione są z obowiązku ewidencjonowania, tym samym wszystkie pozostałe usługi przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w komunikacji samochodowej świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych objęte są obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz opis przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że w przedstawionych przez Wnioskodawcę okolicznościach, w których to świadczone są usługi polegające na przewozie grupy osób na zlecenie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej - czynności te w myśl § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia jako usługi nieregularnego przewozu osób są wyłączone z możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Wobec powyższego, Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kasy rejestrującej od pierwszej wykonanej usługi przewozu osób świadczonej na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej - co wynika z § 4 ust.1 pkt 2 rozporządzenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że może korzystać ze zwolnienia od ewidencjonowania przychodów na kasie fiskalnej do wysokości łącznego obrotu na rzecz osób fizycznych do wysokości 40 000,00 zł należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.