Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-633/12/ICz/12
z 11 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz.749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2012r. (data wpływu 28 czerwca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 października 2012r. (data wpływu 5 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie określenia miejsca świadczenia dla wykonanych usług,
• prawidłowe w zakresie uznania, iż uzyskane dochody z tytułu świadczenia usługi dla Kontrahenta z Austrii nie wlicza się do rocznego limitu 150.000 zł zwolnienia z VAT,
• prawidłowe w kwestii uznania prawa do zwrotu zapłaconego za miesiąc lipiec podatku VAT,
• nieprawidłowe w kwestii uznania prawa do zwrot zapłaconego za miesiąc październik podatku VAT.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 października 2012r. (data wpływu 5 października 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 września 2012r. znak: IBPP2/443-633/12/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W 2011 roku świadczył usługi z zakresu wspomagania wydobywania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Jego praca polega na kontrolowaniu parametrów płynów wiertniczych na urządzeniach wiertniczych. Wnioskodawca żadnych dóbr nie kupuje i nie sprzedaje, dochód uzyskuje świadcząc usługę w zakresie odpowiedzialności swojego stanowiska pracy.

W miesiącach od stycznia do lipca wykonywał usługi na terenie Republiki Czeskiej dla klienta zagranicznego z siedzibą w Austrii, a następnie jednorazowo na terenie Polski dla klienta z siedzibą w Polsce. W lipcu 2011r. jego dochód przekroczył 150.000 zł, jednak na tamtą chwilę nie był znany Wnioskodawcy fakt, że przekroczenie tego limitu zobowiązuje do przystąpienia do VAT. Dowiedział się o tym przy okazji sporządzania deklaracji podatkowej za rok 2011r. w marcu 2012r. Z niedoinformowania i obawy przed sankcjami z tytułu niezapłaconego VAT w marcu 2012r. Wnioskodawca zarejestrował się jako płatnik VAT i złożył oraz zapłacił zaległe deklaracje za miesiące od lipca do października 2011r. przy czym lipcowa dotyczyła klienta zagranicznego, a październikowa polskiego (w listopadzie Wnioskodawca zawiesił działalność).

W piśmie z dnia 3 października 2012r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego i wskazał, iż:

1. W miesiącach od stycznia do lipca 2012r. na terenie Republiki Czeskiej dla klienta z siedzibą w Austrii świadczył usługi w zakresie swojego stanowiska pracy tj. nadzór nad sporządzaniem oraz kontrola parametrów płynów wiertniczych.
   
2. Działalność gospodarczą prowadzi od 15 października 2010r. Pierwszy dochód uzyskał w listopadzie 2010r. od klienta z siedzibą Austrii, od klienta z siedzibą w Polsce pierwszy dochód uzyskał w miesiącu październiku 2011r.
   
3. Usługi wykonywanie w Republice Czeskiej w 2011r. były wykonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004r. w podpunkcie a.
   
4. Kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej i jest podatnikiem zarejestrowanym w Austrii.
   
5. Kontrahent nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Republice Czeskiej natomiast w statusie kontrahenta jako obszar działalności występują poza Austrią, Republika Czeska, Słowacja, Słowenia oraz Chorwacja
   
6. Wnioskodawca usługi świadczył w Republice Czeskiej.
   
7. W 2011r. wartość obrotów dla kontrahenta z siedzibą w Austrii wyniosła 171.085,23 zł, dla kontrahenta z siedzibą w Polsce 30.098,96 zł.
   
8. Zwolnienie utracił 10 lipca 2011 roku.
   
9. Wnioskodawca dokonał opodatkowania kwoty nadwyżki sprzedaży ponad kwotę 150.000 zł.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy usługi świadczone dla klienta zagranicznego podlegają VAT, czy w związku z tym poprawne było naliczenie od nich VAT i czy dochód tak uzyskany liczy się do tego rocznego limitu zwolnienia z VAT (150.000 zł), co za tym idzie czy w tym roku 2012 Wnioskodawca musi płacić VAT od początku roku, czy przysługuje mu limit 150.000 zł (w roku 2012 będzie świadczył usługi wyłącznie na terenie Polski dla klienta z siedzibą w Polsce).
2. Czy jeżeli dochody te nie podlegają podatkowi VAT, to czy mogę występować o zwrot zapłaconego VAT zarówno z rachunku który wystawiłem klientowi zagranicznemu za miesiąc lipiec - miesiąc przekroczenia 150.000 zł jak i tego z października który wystawił klientowi polskiemu (w roku 2011r. Wnioskodawca nie nie wystawiał faktur VAT tylko zwyczajne rachunki ponieważ na tamtą chwilę nie był VAT-owcem, Wnioskodawca zarejestrował się jako płatnik VAT w marcu 2012r. )
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Usługi świadczone dla klienta zagranicznego nie podlegają opodatkowaniu VAT ponieważ zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. Rozdział 3, Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

Art. 28b Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 281, art. 28j i art. 28n.

W związku z tym obowiązek VAT nie powstaje w Polsce, gdzie Wnioskodawca ma zarejestrowaną działalność, tylko w Austrii, gdzie siedzibę ma klient Wnioskodawcy.

Jednocześnie uzyskiwanie dochody nie naliczają się do rocznego limitu 150.000 zł zwolnienia z VAT.

Wnioskodawca nie potrafi jednoznacznie odpowiedzieć co do kwestii płacenia VAT w roku bieżącym ponieważ z jednej strony nie był spełniony warunek rejestracji VAT - nie przekroczył w roku 2011 limitu 150.000 zł, czyli teoretycznie w roku 2012 powinienem być zwolniony do kwoty limitu, z drugiej strony w miesiącu marcu 2012 zarejestrował się jako płatnik VAT.

Z jednej strony skoro zarejestrował się jako płatnik VAT powinien płacić, z drugiej jednak strony skoro na chwile rejestracji nie był spełniony warunek przystąpienia do VAT, czyli przekroczenie dochodu uzyskanego 150.000 zł w ciągu roku, to nie powinien płacić podatku VAT zarówno od dochodów uzyskanych z Austrii w roku 2011, w Polsce w roku 2011 jak i uzyskiwanych obecnie w roku 2012 od kontrahenta Polskiego.

Ad 2.

Wnioskodawca uważa, iż należy mu się zwrot zapłaconego za miesiące lipiec i październik podatku VAT, jako nadpłata za nienależnie zapłacony podatek. W miesiącu lipcu nienależnie ponieważ usługi świadczone dla klienta z siedzibą zagranicą nie podlegają podatkowi VAT, natomiast za miesiąc październik ponieważ nie przekroczył w roku 2011 limitu zwolnienia 150000 zł, a płatnikiem VAT stał się dopiero w marcu 2012r.

Nadpłata

Art. 72. § 1. Za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - zakresie określenia miejsca świadczenia dla wykonanych usług,
• prawidłowe - w zakresie uznania, iż uzyskane dochody z tytułu świadczenia usługi dla Kontrahenta z Austrii nie wlicza się do rocznego limitu 150.000 zł zwolnienia z VAT,
• prawidłowe - w kwestii prawa do zwrotu zapłaconego za miesiąc lipiec podatku VAT,
• nieprawidłowe - w kwestii prawa do zwrotu zapłaconego za miesiąc październik podatku VAT.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędąca podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   
   
   
   

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

W myśl art. 28b ust. 3 ustawy o VAT W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Od ogólnej zasady określania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg wyjątków.

Zgodnie z art. 28e ustawy, w przypadku usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższego przepisu wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługobiorcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „nieruchomości”, zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze m.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Ponadto zwrócić uwagę należy na Memorandum Wyjaśniające do artykułu 9 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy, stanowiącego odpowiednik art. 45 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ( Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), w którym wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości. Podkreślić jednakże należy, że reguła artykułu 45 Dyrektywy ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku od towarów i usług należy również zauważyć, że użyty w przepisie art. 28e ustawy o VAT zwrot „usług związanych z nieruchomościami” stanowi katalog otwarty. Warunkiem zaliczenia określonej usługi do tego katalogu jest jej związek z nieruchomością, której dana usługa dotyczy. Pojęcie usługi związanej z nieruchomościami jest bardzo szerokie i obejmuje swoim zakresem cały szereg usług, które są nierozerwalnie związane z nieruchomościami. Ponadto wskazać też trzeba, iż powiązanie usług związanych z nieruchomością z lokalizacją samej nieruchomości jest jak najbardziej uzasadnione, bowiem dane usługi są konsumowane (wykorzystywane) właśnie w miejscu położenia nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w miesiącach od stycznia do lipca 2011r. na terenie Republiki Czeskiej świadczył usługi wspomagania wydobywania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Jego praca polegała na nadzorze nad sporządzaniem oraz kontrolą parametrów płynów wiertniczych, dla klienta z siedzibą w Austrii. Usługi wykonywanie w Republice Czeskiej w 2011r. były wykonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004r.

Mając zatem na uwadze przestawiony opis sprawy oraz przedstawiony w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi z zakresu wydobywania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego tj. nadzór nad sporządzaniem i kontrola parametrów płynów wiertniczych są związane z nieruchomością. Za ścisłym związkiem świadczonych przez Wnioskodawcę usług z nieruchomością przemawia aspekt techniczny i funkcjonalny, który charakteryzuje te usługi. Bowiem aby skutecznie wykonywać nadzór i kontrolować parametry płynów wiertniczych na urządzeniach wiertniczych niezbędne jest wykonanie tych czynności na platformie wiertniczej położonej na konkretnej nieruchomości, w tym przypadku na terenie Republiki Czeskiej. Nieruchomość, na której położone są urządzenia wiertnicze, na których wykonywane są pomiary płynów wiertniczych oraz kontrola tych pomiarów jest położona na terytorium konkretnego kraju, a świadczona usługa jest nierozerwalnie powiązana z nieruchomością.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie, miejscem świadczenia usług polegających na nadzorze i kontrolowaniu parametrów płynów wiertniczych na urządzeniach wiertniczych, będzie terytorium Republiki Czeskiej, bowiem przedmiotowe usługi ściśle wiążą się z nieruchomością (czyli powierzchnią ziemską na której wykonuje się prace związane z odwiertem w celu wydobywania złóż ropy naftowej lub gazu ziemnego). Tym samym usługi wykonywane na nieruchomości położonej w republice Czeskiej nie podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek VAT nie powstaje w Polsce, należało uznać za prawidłowe.

Jednakże należy wyjaśnić, iż w przypadku poprawności określenia miejsca świadczenia usług, o których mowa we wniosku, nie może mieć zastosowania art. 28b ustawy o VAT, bowiem w omawianym przypadku, miejsce opodatkowania uzależnione jest od miejsca położenia nieruchomości.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż nieprawidłowo wskazany przez Wnioskodawcę przepis pozostaje bez wpływu na podjęte rozstrzygnięcie.

Przechodząc do kwestii związanej z możliwością korzystania ze zwolnienia podmiotowego należy mieć na uwadze przepisy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż do wyliczenia kwoty obrotu uprawniającej do zwolnienia podmiotowego przyjmuje się łączną wartość sprzedaży opodatkowanej netto (bez podatku VAT), o czym stanowi art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem w tym miejscu należy wyjaśnić pojęcie obrotu oraz znaczenie sprzedaży opodatkowanej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Natomiast pojęcie sprzedaży na potrzeby ustawy o VAT zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 i obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, do limitu obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wlicza się wartość sprzedaży, która – na mocy art. 2 pkt 22 ustawy – stanowi odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W związku z tym, usługi wykonane i opodatkowane poza terytorium kraju nie spełniają ustawowej definicji sprzedaży. W konsekwencji, wartości wykonanej usługi na rzecz kontrahenta z Austrii, nie wlicza się do obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż uzyskiwanie dochody z tytułu świadczenia usługi dla Kontrahenta z Austrii nie nalicza się do rocznego limitu 150.000 zł zwolnienia z VAT, należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc w dalszej kolejności do analizy przepisu art. 113 ust. 4 tej ustawy należy stwierdzić, iż w myśl tego przepisu, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.(…)

Kwestie związane z rejestracją podatników reguluje art. 96 ustawy. Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W świetle art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” (art. 96 ust. 4 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w marcu 2012r. dokonał w urzędzie skarbowym rejestracji jako podatnik VAT czynny. Składając dobrowolnie zgłoszenie VAT-R, Wnioskodawca wskazał, iż zwolnienie utracił z dniem 10 lipca 2012r. Zatem należy przyjąć, że Wnioskodawca dokonał dobrowolnego zgłoszenia dla potrzeb podatku od towarów i usług, w którym de facto zrezygnował z przysługującego mu zwolnienia podmiotowego. Następnie zapłacił zobowiązanie podatkowe i złożył deklaracje podatkowe za miesiące od lipca do października 2011r. przy czym lipcowa deklaracja dotyczyła klienta zagranicznego, a październikowa polskiego. Wartość obrotów w 2011r. dla kontrahenta z siedzibą w Austrii wyniosła 171.085,23 zł, dla kontrahenta z siedzibą w Polsce 30.098,96 zł. Wnioskodawca dokonał opodatkowania kwoty nadwyżki sprzedaży ponad kwotę 150.000 zł.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do alternatywnego wyboru, zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, bądź pozostania podatnikiem VAT zwolnionym. Powyższy wybór jest dobrowolną decyzją każdego podatnika.

Zatem jeżeli Wnioskodawca dobrowolnie złożył zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług, to wykonywane przez niego usługi podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski od dnia rezygnacji ze zwolnienia tj. od 10 lipca 2011r. podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej (art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Nadpłata powstaje z dniem złożenia:

1. zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego;
2. deklaracji podatku akcyzowego – dla podatników podatku akcyzowego;
3. deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy – dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych;
4. deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług – dla podatników podatku od towarów i usług. (art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej).
   
   

Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku (art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej).

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca wykazał podatek należny z tytułu prowadzonej działalności w kwocie wyższej niż należna, przyjmując, że usługa wykonana na rzecz kontrahenta z Austrii niepodległa opodatkowaniu na terytorium Polski, Wnioskodawca ma prawo do pomniejszenia kwoty należnego podatku, co może uczynić poprzez złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku oraz dokonanie korekty złożonej deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2011r. wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyny korekty, jednakże z uwzględnieniem uwarunkowań wynikających z art. 81, 81b Ordynacji podatkowej.

Ponadto jak uznano wyżej, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca złożył dobrowolnie zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług, zatem wykonywane przez niego usługi na terytorium Polski od dnia rezygnacji ze zwolnienia tj. 10 lipca 2011r., podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, wobec tego Wnioskodawca nie ma prawa do występowania z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w zakresie usług podlegających opodatkowaniu na terytorium kraju wykonanych na rzecz kontrahenta z Polski, dla których został zadeklarowany podatek należny w deklaracji VAT-7 za październik 2011r.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy w kwestii uznania iż należy mu się zwrot zapłaconego za miesiąc lipiec podatku VAT, jako nadpłata za nienależnie zapłacony podatek, bowiem usługi świadczone dla klienta z siedzibą zagranicą nie podlegają podatkowi VAT, należało uznać za prawidłowe

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w kwestii uznania, iż należy mu się zwrot zapłaconego za miesiąc październik podatku VAT, ponieważ nie przekroczył w roku 2011 limitu zwolnienia 150000 zł, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w 2012r. zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.