Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1046/12-4/MP
z 12 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.10.2012 r. (data wpływu 22.10.2012 r.), uzupełnionym w dniu 13.11.2012 r. (data wpływu 19.11.2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 09.11.2012 r.(doręczone w dniu 13.11.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględniania w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu udzielonych pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.10.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględniania w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu udzielonych pożyczek .

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 13.11.2012 r. (data wpływu 19.11.2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 09.11.2012 r. (doręczone w dniu 13.11.2012 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca jest spółką z o.o. będącą czynnym podatnikiem Vat. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż sprzętu komputerowego i oprogramowania, świadczenie usług z zakresu oprogramowania. Zgodnie z wpisem do KRS w zakres działalności Spółki nie wchodzą usługi finansowe. Działalność Spółki obejmuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.
W 2010 roku, ze środków obrotowych Spółka udzieliła jednemu z pracowników krótkoterminowej pożyczki w kwocie 22.000 złotych.

W marcu, maju i we wrześniu 2011 roku zostały zawarte umowy pożyczki z trzema pracownikami Spółki. Pożyczki były finansowane z wolnych środków obrotowych. Łączna kwota udzielonych pracownikom pożyczek w 2011 roku wyniosła 60.155 złotych. Zgodnie z umowami, pożyczki były oprocentowane. W bieżącym roku Spółka nie zawierała nowych umów pożyczek z pracownikami.

Przychody z tytułu udzielonych pracownikom pożyczek w poszczególnych latach wyniosły:

1. 2010 rok - 226,33zł.
   
2. 2011 rok - 2.192,37 zł.
   
3. 2012 rok (do 30 września) - 1.329,95 zł.
   
   

We wrześniu 2011 roku, Spółka objęła 2% udziałów w innej spółce z o.o. z siedzibą w Polsce, zwaną dalej pożyczkobiorcą. Spółki są powiązane również osobą głównego udziałowca, który posiada udziały w obydwu tych podmiotach.
6 grudnia 2011 roku Spółka zawarła z pożyczkobiorcą umowę pożyczki na kwotę 270.000 złotych. Pożyczka została spłacona w całości 14 grudnia 2011 roku. W trakcie 2012 roku (od stycznia do września) Spółka zawarła z pożyczkodawcą sześć krótkoterminowych umów pożyczek, na łączną kwotę 3.632.000 złotych.

W latach 2011-2012 przychody odsetkowe z tytułu pożyczek wyniosły:

1. 2011 rok - 219,18 zł.
   
2. 2012 rok (do 30 września) - 16.400,82 zł.
   
   

28 sierpnia 2012 roku Spółka zawarła umowę pożyczki ze swoim udziałowcem, osobą fizyczną. Zgodnie z umową pożyczka zostanie zwrócona do 31 sierpnia 2013 roku, Odsetki będą płatne wraz ze spłatą ostatniej raty.
Podsumowując, Spółka udzielała pożyczek pracownikom, spółce powiązanej, w której ma udziały, oraz jednorazowo swojemu udziałowcy. Spółka nie wyklucza wystąpienia takiego rodzaju pożyczek w przyszłości. Jednocześnie, Spółka nie udzielała i nie zamierza udzielać pożyczek innym podmiotom, bowiem nie jest to przedmiotem jej działalności.

Kwota należnych odsetek z tytułu udzielonych wszystkich pożyczek w latach 2010-2012 miała nieistotny wpływ na wielkość obrotów i wyniki Spółki:

1. Rok 2010: wartość odsetek od pożyczek - 226,33 zł., wartość obrotów Spółki ze sprzedaży - 18.179.655,46 zł.
   
2. Rok 2011: wartość odsetek od pożyczek - 2.411,54 zł., wartość obrotów Spółki ze sprzedaży - 10.206.233,45 zł.
   
3. Rok 2012 (do 30.09.2012): wartość odsetek od pożyczek - 17.730,77 zł., wartość obrotów Spółki ze sprzedaży - 18.392.769,88 zł.
   
   

Wartość obrotów Spółki ze sprzedaży obejmuje przychody ze sprzedaży towarów i usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Poza opisanym powyżej udzielaniem pożyczek, Spółka nie wykonuje czynności zwolnionych od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wartość obrotu uzyskanego przez Wnioskodawcę z tytułu udzielonych pożyczek jest obrotem uzyskanym z tytułu czynności dokonywanych sporadycznie w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług i nie powinna być wliczana do obrotu służącego do wyliczania współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym, Wnioskodawca nie dokonuje czynności w stosunku do których nie przysługuje mu prawo obniżenia podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy : opisane w stanie faktycznym usługi udzielania pożyczek podlegają wyłączeniu przy wyliczaniu obrotu oraz ustalaniu proporcji dla potrzeb odliczania podatku naliczonego.

Na podstawie art. 90 ust. 3 Ustawy o podatku od towarów i usług, przy wyliczaniu proporcji, do obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 wspomnianej Ustawy, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie. W art. 43 ust. 1 pkt 38 zostały wymienione między innymi usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Udzielanie pożyczek nie stanowi podstawowej działalności Wnioskodawcy, nie jest również stałym ani koniecznym jej uzupełnieniem. Umowy pożyczek są zawierane w sytuacjach odpowiedzi na zgłoszone zapotrzebowanie podmiotów powiązanych kapitałowo lub pracowników Spółki. Spółka nie podejmuje żadnych działań mających na celu zwiększenie ilości pożyczek, rozszerzenie kręgu pożyczkobiorców czy zwiększenia przychodów z tego tytułu. Wolne środki finansowe Spółka lokuje w banku.
Fakt zawierania umów pożyczek nie wpływa w żaden sposób na funkcjonowanie spółki. Również wpływ umów na wyniki Spółki jest nieistotny.

Ponieważ zawieranie umów pożyczek nie wiąże się z aktywnymi działaniami Spółki, ewentualne koszty tych transakcji to koszty usług bankowych, zaangażowanie pracy osoby kontaktującej się z pożyczkobiorcą, koszty ewidencji wzajemnych rozrachunków z tytułu zawartych umów (praca, materiały biurowe).

Biorąc pod uwagę charakter działalności Spółki oraz praktycznie brak wykorzystania przy świadczeniu usług udzielania pożyczek, towarów i usług uprawniających Spółkę do pomniejszenia podatku należnego, czynności udzielania pożyczek należy uznać za czynności wykonywane sporadycznie. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odsetek z tytułu udzielanych pożyczek nie należy wliczać do obrotu o którym mowa w art. 90 ust. 3 Ustawy.

Uznanie za kryterium sporadyczności pobocznego charakteru wykonywanych czynności oraz nieznacznego wykorzystania aktywów od których odliczono podatek vat zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygnatura IBPP2/443-862/11/BW z dnia 14 października 2011 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygnatura IPTPP3/443/111/11-2/BJ z dnia 24 stycznia 2012 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygnatura IPPP1/443-945/11-4/MP z dnia 16 września 2011 oraz sygnatura IPPP1/443-277/12-5/AS z dnia 26 czerwca 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Istota umowy pożyczki została określona w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Zgodnie z treścią art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W art. 90 ust. 2 ustawy wskazano, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie regulacji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Natomiast w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „sporadycznie”. Z definicji słownikowych wynika, iż sporadyczny to: „zjawiający się, występujący od czasu do czasu, rzadko, nieregularny, przypadkowy”. Sporadyczność oznacza występowanie danych zdarzeń w sposób incydentalny, lecz nie wyklucza ich powtarzalności. Jednakże powtarzalność nie może przerodzić się w stały element prowadzonej działalności. Zatem transakcje sporadyczne to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne.

Ponadto, interpretując termin „sporadyczny” należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise (C-306/94), TSUE dokonał interpretacji pojęcia incydentalności w kontekście wykonywania transakcji finansowych. We wspomnianym wyroku TSUE wskazał, że o sporadycznym charakterze transakcji nie decyduje ich relatywnie niewielki udział wartościowy w całokształcie prowadzonej przez podatnika działalności. W wyroku tym TSUE odniósł się również do charakteru i kontekstu wykonywanych czynności wskazując, że tworzenie na własny rachunek lokat przez firmę zarządzającą nieruchomościami, ze środków wpłacanych przez właścicieli lub najemców, nie może być traktowane jako incydentalne, gdyż otrzymanie odsetek z tych inwestycji jest bezpośrednią, stałą i konieczną konsekwencją działalności opodatkowanej firm zarządzających nieruchomościami. Tym samym, zgodnie z wnioskowaniem a contrario, TSUE określił transakcje uznawane za wykonywane w sposób incydentalny (sporadyczny) jako te, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej.

Na taką interpretację może również wskazywać orzeczenie z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie EDM (C-77/01). We wspomnianym orzeczeniu TSUE, za sporadyczne uznał te transakcje finansowe, których realizacja angażuje niewielką ilość towarów lub usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (które to towary i usługi stanowią aktywa podatnika), a skala przychodów może być wskazówką, czy rzeczywiście transakcje mają charakter sporadyczny.

Transakcje sporadyczne zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne. Ani ilość udzielonych pożyczek ani też liczba kontrahentów, którym udzielono tych pożyczek, same w sobie nie świadczą o tym, czy można i należy traktować ww. czynności, jako czynności sporadyczne (incydentalne, pomocnicze) w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy. Aby bowiem dojść do wniosku, iż czynności te mają taki charakter, konieczne jest ich zestawienie według różnorakich kryteriów. Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość czynności, stopień zaangażowania aktywów podatnika itd., na tle całokształtu jego działalności. Innymi słowy, aby ocenić, czy czynność jest sporadyczna (incydentalna) należy wziąć pod uwagę całokształt działalności podatnika.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż sprzętu komputerowego i oprogramowania oraz świadczenie usług z zakresu oprogramowania. W latach 2010 – 2012 Spółka udzielała pożyczek pracownikom, spółce powiązanej, w której ma udziały, oraz jednorazowo swojemu udziałowcy. Spółka nie wyklucza wystąpienia takiego rodzaju pożyczek w przyszłości. Jednocześnie, Spółka nie udzielała i nie zamierza udzielać pożyczek innym podmiotom, bowiem nie jest to przedmiotem jej działalności. Kwota należnych odsetek z tytułu udzielonych wszystkich pożyczek w latach 2010-2012 miała nieistotny wpływ na wielkość obrotów i wyniki Spółki:

Działalność ta prowadzona jest niemal bez angażowania towarów i usług, od których nabycia odliczany jest podatek VAT.

Biorąc pod uwagę całokształt sprawy, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż zrealizowane przez Spółkę usługi udzielania pożyczek miały charakter sporadyczny. Potwierdzeniem powyższego jest fakt, że czynności zostały wykonane poza podstawową działalnością Spółki, decyzja o udzieleniu pożyczek miała charakter wyjątkowy, i tylko na rzecz pracowników, spółki powiązanej i jednorazowo na rzecz swojego udziałowcy. Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka nie podejmuje żadnych działań mających na celu zwiększenie ilości udzielanych pożyczek, rozszerzenie kręgu pożyczkobiorców czy zwiększenie przychodów z tego tytułu.

Ponadto ilość zrealizowanych transakcji była niewielka, stopień zaangażowania aktywów w skali działalności przedsiębiorstwa był również niewielki, a Spółka podkreśla, że nie zamierza w przyszłości udzielać pożyczek i skupia się na działalności w podstawowym jej zakresie, ale nie wyklucza , że w przyszłości gdyby zaistniała taka potrzeba, zostaną udzielone kolejne pożyczki. W rezultacie nie można uznać, iż przedmiotowe czynności udzielania pożyczek stanowią stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a przychody z ich tytułu stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne uzupełnienie działalności Spółki. Skala obrotu generowanego przez ww. transakcje finansowe stanowi nieznaczny procent całego obrotu osiąganego przez Spółkę z tytułu podstawowej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w ocenie tut. organu, wartość obrotu uzyskanego przez Spółkę z tytułu udzielonych pożyczek należy uznać za obrót uzyskany z tytułu czynności dokonywanych sporadycznie w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy, zatem podlega on wyłączeniu przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.