2012.12.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-845/12-3/EK
z 5 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10.09.2012r. (data wpływu 12.09.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej stanowiącej wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca postojowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.09.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej stanowiącej wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca postojowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. Ska [Dalej: Spółka] jest Spółką Celową, która prowadzi działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego, powołaną w celu realizacji projektu przy ulicy Giełdowej w Warszawie (dalej: „Inwestycja”).

Na I (Pierwszej) i II (Drugiej) Kondygnacji Podziemnej Inwestycji znajdować się będzie wielostanowiskowy garaż podziemny, w którym znajdować się będą miejsca parkingowe/schowki oraz pomieszczenia gospodarcze.

Spółka sprzedaje znajdujące się na kondygnacjach naziemnych inwestycji lokale mieszkalne, dla których zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług [dalej: ustawy o VAT] ma zastosowanie stawka podatku vat w wysokości 8%. Jednocześnie, wraz z lokalami mieszkalnymi spółka dokonuje sprzedaży prawa do korzystania z części wspólnej - przestrzeni garażowej obejmującej miejsca parkingowe/schowki oraz pomieszczenia gospodarcze.

Przestrzeń garażowa nie stanowi odrębnego lokalu użytkowego. Miejsca parkingowe/schowki, jak też pomieszczenia gospodarcze zaliczają się do części wspólnych budynku. Tym samym, klient nabywa prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego, które nie może być przedmiotem odrębnej sprzedaży. W konsekwencji klient nie ma możliwości nabycia miejsca parkingowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego bez nabycia lokalu mieszkalnego.

Nabycie przez klienta lokalu mieszkalnego wraz z miejscem parkingowym/schowkiem lub pomieszczeniem gospodarczym będzie dokumentowane jednym aktem notarialnym.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług i z tytułu dokonania sprzedaży opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko spółki, zgodnie z którym w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, stanowiącej wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca parkingowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego, stanowi jedną kompleksową dostawę i jako taka powinna zostać opodatkowana według stawki podatku vat właściwej dla dostawy głównej, tj.8%?

Zdaniem spółki w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, stanowiącej wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca parkingowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego, stanowi jedną kompleksową dostawę i jako taka powinna zostać opodatkowana według stawki podatku VAT właściwej dla dostawy głównej, tj. 8%.

Uzasadnienie stanowiska spółki

Przepisy ustawy o vat nie zawierają definicji świadczenia złożonego, ani zasad kwalifikacji danych świadczeń jako jednolitego świadczenia, lub równolegle istniejących świadczeń, które opodatkowane są odrębnie w sposób właściwy dla charakteru poszczególnego świadczenia. Definicja taka oraz zasady dokonywania klasyfikacji zostały natomiast wypracowane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości [dalej: ETS].

Dokonując analizy tego orzecznictwa należy uznać, że wyłącznym warunkiem uznania świadczenia złożonego za jedno świadczenie, a nie kilka odrębnych świadczeń jest (1) obiektywna możliwość uznania, że w przedmiotowym stanie faktycznym istnieje (II) jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego (III) rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy które nie mogłoby być (IV) wzajemnie rozdzielone.

Takie konkluzje wynikają z orzeczeń ETS w sprawie świadczeń złożonych, tj. C- 49/96 (Card Protection Plan LTD), C-41/04 (Levob Verzekeringen BV and OV Bank), C-111/05 (Aktiebolaget NN and Skatteverket). W tym kontekście warto również zwrócić uwagę, na wyrok w sprawie Levob [wyrok ETS w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssceretaris van Financien.], który wskazuje, że:

„20 mając na uwadze dwie okoliczności, a mianowicie że, po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, iż każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku vat, należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (por. przez analogię ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 29).

22 podobnie jest w przypadku, jeśli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Analizując przedmiotowy stan faktyczny w kontekście ww. orzeczeń ETS należy zauważyć, że przedmiotowa dostawa, której przedmiotem jest lokal mieszkalny wraz z wyłącznym prawem do korzystania z części wspólnej nieruchomości - przestrzeni garażowej obejmującej miejsca parkingowe/schowki oraz pomieszczenia gospodarcze powinna być uznana za jedną kompleksową i jednolicie opodatkowaną dostawę.

Spółka pragnie podkreślić, że przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe lecz prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdujących się w części podziemnej budynku, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego. W takim przypadku nie ma możliwości nabycia/zbycia lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych ze względu na fakt, iż nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. Oznacza to z punktu widzenia przepisów podatkowych, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku będzie podlegać jednej stawce podatku od towarów i usług, właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Dodatkowo, wraz z lokalem mieszkalnym i prawem do korzystania z miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym spółka będzie dokonywała sprzedaży pomieszczeń przynależnych:

schowków i pomieszczeń gospodarczych. Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”. . Pomieszczenia te są częściami składowymi lokalu. Oznacza to, że właściciel lokalu jest również właścicielem części składowych. Pomieszczenia przynależne nie stanowią odrębnego lokalu i jako takie nie mogą stanowić odrębnego przedmiotu sprzedaży. W konsekwencji, pomieszczenia przynależne (schowki i pomieszczenia gospodarcze) również będą podlegały opodatkowaniem według stawki właściwej dla lokalu mieszkalnego w wysokości 8%.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeżeli w ramach jednej sprzedaży następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, stanowiącej wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca parkingowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji, która podlega opodatkowaniu stawką 8%.

Na analogiczne konkluzje wskazuje szeroka linia orzecznicza Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo, można wskazać na następujące wyroki:

Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2012 r. [sygn. I FSK 315/11]:
„w powyższych orzeczeniach podkreśla się, że miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. Stanowią one wydzielone z części podziemnej budynku mieszkalnego fragmenty powierzchni budynku, stanowiącego w całości, zgodnie z umową sprzedaży, współwłasność wspólnych części budynków i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku współwłaścicieli poszczególnych lokali, na których właścicielom konkretnego lokalu mieszkalnego przysługuje uprawnienie do zaparkowania samochodu. Z punktu widzenia przepisów podatkowych sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonego miejsca postojowego powinna podlegać jednej stawce podatku od towarów i usług. Właściwej dla lokalu mieszkalnego. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z punktu widzenia przepisów podatkowych, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot obrotu. Tak skonstruowany przedmiot umowy dostawy mieści się bowiem w pojęciu „obiekt budownictwa mieszkaniowego”, a więc korzysta z preferencyjnego opodatkowania. Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w niniejszej sprawie w pełni akceptuje powyższą linię prezentowaną w judykaturze.”

wyrok NSA z dnia 28 października 2011 r. [sygn. I FSK 1548/10]:
„w takim przypadku sprzedaż obejmuje jednolite świadczenie, na które składają się dostawa towaru - samodzielnego, wyodrębnionego na własność lokalu mieszkalnego oraz świadczenie usługi - sprzedaż związanego z tym lokalem udziału w nieruchomości jako wartości niematerialnej (w tym m.in. w garażu wielostanowiskowym), tworzące w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie w aspekcie cywilistycznym jest niedopuszczalne, a z punktu widzenia podatkowego miałoby sztuczny charakter. Stanowisko takie prezentowane było wielokrotnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (...)

Z punktu widzenia przepisów podatkowych, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznic z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku). W jednym z tych wyroków posługując się także wykładnią funkcjonalną podniesiono, że posiadanie miejsca do parkowania samochodu osobowego w obecnym czasie jest związane integralnie z budownictwem mieszkaniowym, tak jak posiadanie piwnicy czy dostęp do suszami, i powinno być kojarzone z obiektami budownictwa mieszkaniowego lub ich częściami. Poglądy te Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela.”

Powyższe konkluzje potwierdzają również następujące wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego:

wyrok z dnia 28 sierpnia 2010 r. [sygn. I FSK 1548/09],

wyrok z dnia 2 grudnia 2011 r. [sygn. I FSK 253/11],

wyrok z dnia 21 czerwca 2010 r. [sygn. I FSK 1141/10],

wyrok z dnia 11 stycznia 201l r. [sygn. I FSK 310/10],

wyrok z dnia 19 października 2010 r. [sygn. I FSK 1813/09],

wyrok z dnia 24 sierpnia 2010 r. [sygn. I FSK 15 19/09].

Ponadto analogiczne stanowisko prezentują organy podatkowe w następujących interpretacjach indywidualnych:

interpretacja wydana za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 maja 2012 r. [sygn. IPPP1/443-264/12-4/IGo]:
„z powyższego wynika więc, iż miejsca postojowe znajdują się w podziemnej części budynku mieszkalnego, nie ma możliwości nabycia (ani późniejszego zbycia) ich w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi. Nie można nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.(...)

Zatem, jeżeli w ramach jednej transakcji następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do korzystania z określonego miejsca postojowego to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a, w powiązaniu z art. 41 ust. 1 pkt 12 ustawy podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku vat.”

Interpretacja wydana za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 lutego 2012 r., [sygn. IBPP2/443-l340/l1/WN]:
„mając na uwadze przedstawione przez spółkę w złożonym wniosku zdarzenie przyszłe, treść powołanych przepisów, a także ocenę prawną wyrażoną w ww. wyroku WSA w Krakowie, należy stwierdzić, iż jeżeli w ramach nieruchomości budynkowej następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w gruncie oraz garażem (i piwnicą), objętej jedną transakcją (dostawa), to sprzedaż ta stanowi jednolite świadczenie.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż: (...) Od dnia 1 stycznia 2011 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z garażem lub piwnicą podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku vat wysokości 8%, jednakże przy uwzględnieniu przepisu art. 41 ust. l2-12c ustawy o vat.”

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że dostawa lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, stanowiącej wielostanowiskowy garaż podziemny i związanym z nim prawem do korzystania z miejsca parkingowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego stanowi w aspekcie gospodarczym jedną (kompleksową) dostawę, której rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. W konsekwencji, ta kompleksowa dostawa powinna zostać opodatkowana z użyciem stawki podatku vat właściwej dla dostawy głównej, (którą jest dostawa lokalu mieszkalnego), tj. według stawki 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r, Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. l i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Stosownie do art. 41 ust. 12a ww. ustawy przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. l2a, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2,

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Jak stanowi art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem objętym społecznym programem mieszkaniowym i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie do art. 2 ust. 4 ww. ustawy o własności lokali, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych ( § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Zatem na podstawie powyższych przepisów stwierdzić należy, iż schowki, które przynależą do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, ponieważ stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w celu przechowywania materiałów, przedmiotów (np. opału lub produktów żywnościowych).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność z zakresie budownictwa mieszkaniowego, powołaną w celu realizacji inwestycji. Na pierwszej i drugiej kondygnacji podziemnej inwestycji znajdować się będzie wielostanowiskowy garaż podziemny, w którym znajdować się będą miejsca parkingowe/schowki oraz pomieszczenia gospodarcze. Spółka sprzedaje znajdujące się na kondygnacjach naziemnych inwestycji lokale mieszkalne. Jednocześnie, wraz z lokalami mieszkalnymi spółka dokonuje sprzedaży prawa do korzystania z części wspólnej - przestrzeni garażowej obejmującej miejsca, garażowe/schowki oraz pomieszczenia gospodarcze. Wnioskodawca wskazał, iż przestrzeń garażowa nie stanowi odrębnego lokalu użytkowego, a miejsca parkingowe/schowki, jak też pomieszczenia gospodarcze zaliczają się do części wspólnych budynku. Tym samym, klient nabywa prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego, które nie może być przedmiotem odrębnej sprzedaży. W konsekwencji, klienta nie ma możliwości nabycia miejsca parkingowego/schowka lub pomieszczenia gospodarczego bez nabycia lokalu mieszkalnego. Nabycie przez klienta lokalu mieszkalnego wraz z miejscem parkingowym/schowkiem lub pomieszczeniem gospodarczym będzie dokumentowane jednym aktem notarialnym.

Z powyższego wynika więc, iż miejsca postojowe/schowki i pomieszczenia gospodarcze znajdują się w podziemnej części budynku mieszkalnego - w przestrzeni garażowej i nie ma możliwości nabycia (ani późniejszego zbycia) ich w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe/schowki/pomieszczenia gospodarcze, nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, lecz zaliczają się do części wspólnych budynku. Nie można nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego. Ponadto należy stwierdzić, iż w przypadku gdy przedmiotem dostawy jest odrębna własność lokalu mieszkalnego składającego się z określonych w akcie notarialnym pomieszczeń oraz pomieszczeń przynależnych (miejsca postojowe, schowki, pomieszczenia gospodarcze), będących elementem nieruchomości wspólnej z określeniem korzystania z tych pomieszczeń, pomieszczenie przynależne nie stanowi odrębnego pomieszczenia - lokalu. Tak więc, dokonując dostawy lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym (schowki, pomieszczenia gospodarcze) Spółka dokonuje czynności, w której występuje jeden przedmiot umowy sprzedaży.

Zatem, jeżeli w ramach jednej transakcji następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do korzystania z określonego miejsca postojowego/schowka czy pomieszczenia gospodarczego to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a, w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT, pod warunkiem iż lokal mieszkalny wypełnia definicję określoną w art. 41 ust. 12b ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tyt. Organ informuje, iż w zakresie zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin