Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-1056/12-5/JK2
z 15 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2012 r. (data wpływu 24.12.2012 r.) oraz w piśmie z dnia 05.04.2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 05.04.2013 r. data wpływu do BKIP w Płocku 11.04.2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 12.03.2013 r. Nr IPPB4/415-1056/12-2/JK2 (data nadania 12.03.2013 r., data doręczenia 29.03.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą oraz sposobu udokumentowania odliczonych darowizn.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-1056/12-2/JK2 z dnia 12.03.2013 r. (data nadania 12.03.2013 r., data doręczenia 29.03.2013 r.), tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz uiszczenie stosownej opłaty od wniosku na rachunek bankowy Izby Skarbowej w Warszawie i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty.

Pismem z dnia 05.04.2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 05.04.2013 r., data wpływu do BKIP w Płocku 11.04.2013 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2007-2012 Wnioskodawczyni przekazywała darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze dla Parafii. Parafia ta jest kościelną osobą prawną określoną (wymienioną) w art. 7 ustęp 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni przekazywała darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego w formie rzeczowej oraz w formie pieniężnej. W przypadku darowizn pieniężnych były one wpłacane na rachunek bankowy obdarowanej Parafii i darczyńca posiada dowód wpłaty na ten rachunek, a dodatkowo po wpłynięciu środków pieniężnych na rachunek bankowy obdarowanego parafia przedstawiała darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny — sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno- opiekuńczą. W przypadku darowizn rzeczowych obdarowany po przekazaniu przedmiotów darowizny przedstawiał pokwitowanie odbioru darowizny wraz z określeniem jej wartości, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny obdarowana Parafia sporządzała i przekazywała Wnioskodawczyni sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą. Sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny obejmuje szczegółowe dane w sprawie faktycznego przeznaczenia i wydatkowania otrzymanych darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze i dowodu zrealizowania celu charytatywno-opiekuńczego, na który przekazano darowiznę. Z powyższego wynika, że otrzymane sprawozdania, o których mowa w art. 55 ustęp 7 ustawy Kościelnej zawierają dokładne i konkretne dane potwierdzające o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą wymienioną w art. 39 Ustawy Kościelnej.

Wnioskodawczyni wskazała, iż na dowodach wpłat darowizn dokonanych na rachunek bankowy obdarowanej Parafii oraz pokwitowaniach odbioru darowizn sporządzonych przez obdarowanego (Parafię) widnieją Jej dane osobowe identyfikujące Ją jako darczyńcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy darowizna na cele charytatywno-opiekuńcze przekazana obdarowanej parafii podlega w całości (bez limitu) wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
2. Czy w przypadku przekazywania darowizny pieniężnej na cel charytatywno-opiekuńczy wystarczającymi dokumentami do skorzystania z wyłączenia z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości przekazanej darowizny jest dowód wpłaty na rachunek bankowy wraz z pokwitowaniem odbioru przekazanej darowizny i określeniem jej wartości a także oświadczeniem obdarowanej parafii o jej przyjęciu, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny sprawozdaniem obdarowanego o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą?
   
3. Czy w przypadku przekazania darowizny rzeczowej (innej niż pieniężna) na cel charytatywno-opiekuńczy wystarczającymi dokumentami do skorzystania z wyłączenia z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości przekazanej darowizny jest pokwitowanie odbioru przekazanej darowizny, w której określona jest wartość przekazanej darowizny oraz oświadczenie obdarowanej parafii o jej przyjęciu, a w okresie 2 lat od przekazania darowizny sprawozdanie obdarowanego o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą?
   
4. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana w związku z dokonanym odliczeniem kwoty darowizn na cele charytatywno- opiekuńcze Kościoła Katolickiego przechowywać paragony, faktury lub karty gwarancyjne zakupionych rzeczy, bądź zestawienia przekazanych rzeczy innych niż sprawozdania wystawione przez kościelną osobę prawną, a także ewidencje przekazanych przedmiotów darowizny z podziałem na rzeczy nowe i rzeczy używane?
   
5. Czy wartość przekazanej darowizny rzeczowej może wynikać z pokwitowania odbioru darowizny wystawionego przez obdarowaną kościelną osobę prawną?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest możliwość odliczenia darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą (pyt. Nr 1). Natomiast w zakresie sposobu udokumentowania odliczonych darowizn (pyt. Nr 2, 3 , 4 i 5) została wydana odmowa wszczęcia postępowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzone przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości), bez żadnych ograniczeń wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ustęp 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29 poz. 154 ze zmianami), które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy: pokwitowanie odbioru darowizny, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

W przypadku darowizny pieniężnej oprócz wymienionych wyżej dokumentów darczyńca winien posiadać dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a to zgodnie z art. 26 ustęp 6d Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że zasady określone w ustęp 7 art. 26 stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw. Taką ustawą w przypadku darowizn kościelnych jest ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze wyżej wymienione przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny darowizna przekazana na rzecz Parafii w latach 2007-2012 podlega w całości odliczeniu od dochodu przed jego opodatkowaniem, o ile spełnione zostaną łącznie 2 warunki:

1. Wnioskodawczyni posiada dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna, posiada dokument, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz
   
2. Wnioskodawczyni posiada oświadczenie obdarowanego (Parafii) o przyjęciu darowizny, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny obdarowany sporządził sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.
   
   

Wnioskodawczyni dodatkowo zauważa, że w chwili dokonywania odliczeń musi ona dysponować jedynie pokwitowaniem odbioru darowizny. Natomiast sprawozdanie dotyczące jej przeznaczenia może zostać przedstawione przez obdarowaną kościelną osobę prawną (Parafię) w terminie 2 lat od dnia przekazania darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,
   
2. kultu religijnego,
   
3. krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. u. Nr 106, poz. 681, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, z 2001 r. Nr 126, poz. 1382 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2215), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy,
   

- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 2 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2010 r., wysokość wydatków na powyższe cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, tj.:

• w przypadku darowizny pieniężnej – dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego,
  

• w przypadku darowizny innej niż pieniężna – dokumentu, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu.
  
  
  

Natomiast jak stanowi art. 26 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2011 r., wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

1. dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego - w przypadku darowizny pieniężnej;
   
2. dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu - w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c).
   
   

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 6d zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873 ze zm.) sfera zadań publicznych obejmuje m. in. zadania w zakresie działalności charytatywnej. Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. u. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 ze zm.), które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno -opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy:

• pokwitowanie odbioru, oraz
  

• w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.
  
  
  

W odniesieniu do darowizn na inne cele niż kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe uwzględniające ograniczenie wysokości darowizny podlegającej odliczeniu od dochodu.

Tymczasem darowizny na działalność charytatywno – opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Na podstawie zaś art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 5 przytoczonej ustawy, do kategorii terytorialnych jednostek organizacyjnych Kościoła Katolickiego posiadających przymiot osobowości prawnej zalicza się parafie.

Ponadto, jak wskazano w art. 38 ust. 1 ustawy, osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Natomiast ww. działalność obejmuje – zgodnie z art. 39 przytoczonej ustawy – w szczególności:

1. prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
   
2. prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek,
   
3. organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
   
4. organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
   
5. prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
   
6. udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
   
7. krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
   
8. przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.
   
   

Ujęty w analizowanym przepisie katalog ma jedynie charakter przykładowy.

Ja wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni w latach 2007-2012 przekazywała darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego dla Parafii w formie rzeczowej oraz w formie pieniężnej. W przypadku darowizn pieniężnych Wnioskodawczyni posiada dowód wpłaty na rachunek bankowy, pokwitowanie odbioru oraz w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny — sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno- opiekuńczą. Natomiast w przypadku darowizn rzeczowych Wnioskodawczyni posiada pokwitowanie odbioru darowizny wraz z określeniem jej wartości, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą. Na dowodach wpłat darowizn dokonanych na rachunek bankowy obdarowanej Parafii oraz pokwitowaniach odbioru darowizn sporządzonych przez obdarowanego (Parafię) widnieją Jej dane osobowe identyfikujące Ją jako darczyńcę.

Zatem w niniejszej sprawie do przekazanych darowizn jako darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, będzie miał zastosowanie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i art. 26 ust. 6d oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że darowizny przekazane przez Wnioskodawczynię na cele działalności charytatywno-opiekuńczej na rzecz parafii w całości będą podlegały wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.