Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1097/12/KB
z 6 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 10 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• sposobu wyceny waluty dla celów ustalania różnic kursowych – jest prawidłowe,
• sposobu i momentu zaliczania różnic kursowych do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu wyceny waluty dla celów ustalania różnic kursowych oraz sposobu i momentu zaliczania tych różnic do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli. Dochody osiągnięte z tej działalności są opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., zwanej dalej „ustawą”). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Samochody zakupione do celów dalszej odsprzedaży Wnioskodawca nabywa od kontrahentów w Polsce, jak i z innych krajów należących do Unii Europejskiej (np. Francji). Zdarza się, że wcześniej nabyte samochody w ramach ww. działalności są następnie przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, czy też przedmiotem exportu, o których mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). W przypadku gdy samochody nabywane są w krajach Unii Europejskiej (np. we Francji), w celu potwierdzenia transakcji ich nabycia, Wnioskodawca otrzymuje od kontrahentów faktury, w których ceny sprzedaży określone są w walucie obcej (EURO). Zobowiązanie wynikające z tych faktur Wnioskodawca reguluje także w walucie obcej (EURO), wykorzystując do tego celu walutowy rachunek bankowy. Środki pieniężne w walucie obcej (EURO) zgromadzone na ww. rachunku walutowym pochodzą z dokonanych przez Wnioskodawcę wpłat na ten rachunek, które wcześniej otrzymuje od kontrahentów z tytułu sprzedaży samochodów (wewnątrzwspólnotowa dostawa, export) lub też pochodzą z zakupu od banku, w którym założony jest ten rachunek walutowy, po kursie indywidualnie wynegocjowanym albo też pochodzą z odsetek naliczonych przez bank z tytułu zgromadzonych na nim środków. Zapłata zobowiązań w walucie obcej z ww. rachunku walutowego (wypływ waluty z rachunku) jest dokonywana zawsze w innym dniu niż jej wypływ na ten rachunek. W przypadku sprzedaży samochodów, będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy lub exportu, zdarza się że faktury dokumentujące te transakcje są wystawiane w walucie (EURO) a zapłata należności z tytułu ich sprzedaży jest dokonywana przez kontrahentów także w walucie EURO do kasy firmy Wnioskodawcy w dniu sprzedaży tych samochodów (jest to także dzień wystawienia faktury dotyczącej ich sprzedaży). Kwotę wynikającą z faktury z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu (kwota sprzedaży określona na fakturze w EURO) Wnioskodawca przelicza na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień wystawienia tej faktury (koszt z dnia wystawienia faktury), następnie kwotę uregulowanego zobowiązania, wynikającego z tej faktury (zapłata w EURO) Wnioskodawca przelicza na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień zapłaty tego zobowiązania (koszt z dnia zapłaty). Jeżeli koszt z dnia wystawienia faktury jest wyższy od tego kosztu z dnia zapłaty, wystąpią dodatnie różnice kursowe. Jeżeli koszt z dnia wystawienia faktury jest niższy od tego kosztu z dnia zapłaty wystąpią ujemne różnice kursowe. Do ustalania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych Wnioskodawca dokonuje wyceny waluty w następujący sposób:

1. wpływ na rachunek walutowy środków pieniężnych pochodzących z zakupu Wnioskodawca wycenia po kursie faktycznie zastosowanym, czyli po kursie sprzedaży banku, z którego usług korzysta,
2. wpływ na rachunek walutowy środków pieniężnych pochodzących z otrzymanych należności, wycenia po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania tych należności,
3. wpływ na rachunek walutowy odsetek naliczonych przez bank z tytułu zgromadzonych na nim środków wycenia po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień ich wpływu na ten rachunek walutowy,
4. wypływ środków pieniężnych w walucie obcej z rachunku walutowego wycenia po kursie średnim NBP obowiązującym na dzień poprzedzający dzień uregulowania zapłaty (wypływu waluty z rachunku).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób należy ustalić różnice kursowe, dotyczące przedstawionego powyżej stanu faktycznego, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2012 r.?
2. Co należy rozumień przez „kurs faktycznie zastosowany”, o którym mowa w art. 24c ww. ustawy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym wystąpią różnice kursowe z tytułu:

1. poniesionego kosztu, gdzie w myśl art. 24c ust. 2 pkt 2 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Zgodnie natomiast z art. 24c ust. 3 pkt 2 ustawy, ujemne różnice kursowe powstają jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
2. własnych środków pieniężnych, gdzie w myśl art. 24c ust. 2 pkt 3 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5. Natomiast zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 3 ustawy, ujemne różnice kursowe powstają jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.
3. otrzymanego przychodu, gdzie w myśl art. 24c ust. 2 pkt 1 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Z kolei zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 1 ustawy, ujemne różnice kursowe powstają jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 24c ust. 4 ustawy, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursy waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

We wszystkich powyższych przypadkach jest mowa o faktycznie zastosowanym kursie. Ustawa nie definiuje pojęcia „kurs faktycznie zastosowany”. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2006) pojęcie „faktyczny” należy rozumieć, jako rzeczywisty, realny, istotny, podczas gdy „zastosować” oznacza użyć czegoś w jakiejś sytuacji. W świetle powyższych stwierdzeń należy zatem przyjąć, że faktycznie zastosowany kurs waluty jest kursem, który był w istocie rzeczywiście, realnie zastosowany. Kurs waluty mógł być rzeczywiście (realnie) zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, tzn. do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej, określonej pierwotnie w innej walucie. Cechy „faktycznie zastosowanego kursu” nie można odnosić do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty lub przy otrzymaniu należności na rachunek walutowy lub zapłacie zobowiązań z rachunku walutowego, ponieważ w takim przypadku nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie np. złoty polskich wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w walucie obcej. Co najwyżej jest to jedynie potencjalne zastosowanie danego kursu, ale nie jego rzeczywiste zastosowanie, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji. Oznacza to, że w przypadku gdy podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty i nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania, operacje wpływu należności i zapłaty zobowiązań dokonywane za pośrednictwem rachunku można wyceniać według kursu średniego NBP.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, do ustalenia różnic kursowych należy dokonać wyceny wartości pieniężnych w sposób następujący:

1. wypływ na rachunek walutowy środków pieniężnych pochodzących z zakupu należy wycenić po kursie faktycznie zastosowanym, czyli po kursie sprzedaży banku, z którego usług Wnioskodawca korzysta, a w przypadku kursu indywidualnie wynegocjowanego z bankiem właśnie po tym kursie,
2. wpływ na rachunek walutowy środków pieniężnych pochodzących z otrzymanych należności, należy wycenić po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania tych należności,
3. wpływ na rachunek walutowy odsetek naliczonych przez bank z tytułu zgromadzonych na nim środków należy wycenić po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu odsetek na rachunek walutowy. Moment otrzymania odsetek jest momentem powstania przychodu podatkowego, a przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 11a ust. 1 ustawy),
4. wypływ środków pieniężnych w walucie obcej z rachunku walutowego, należy wycenić po kursie średnim NBP obowiązującym na dzień poprzedzający dzień uregulowania zapłaty (dzień wypływu waluty z rachunku).
   
   

Zgodnie z art. 24c ust. 8 ustawy, należy wyznaczyć kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie można zmienić w trakcie roku podatkowego. Do metod tych należy metoda FIFO, LIFO oraz kursów średnioważonych. Metody te przyjmuje się do wyznaczania kolejności wyceny środków pieniężnych, które wypływają z rachunku walutowego, np. FIFO, czyli pierwsze weszło, pierwsze wyszło. Natomiast zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 24c ust. 2 i art. 24c ust. 3 ustawy. Jeżeli zatem w danym miesiącu wystąpią dodatnie i ujemne różnice kursowe, to dodatnią kwotę wynikającą z różnicy dodatnich i ujemnych różnic kursowych należy zaliczyć w przychody, natomiast ujemną kwotę wynikającą z tej różnicy należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 pkt 1 – 3 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.
   
   

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 3 pkt 1 – 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.
   
   

Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (art. 24c ust. 4 ww. ustawy). Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy). Przy czym, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 24c ust. 6 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 24c ust. 8 ww. ustawy, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej (art. 24c ust. 10 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż u podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, dokonujących transakcji w walutach obcych, powstają dwa rodzaje różnic kursowych:

• różnice wynikające z przeprowadzanych transakcji gospodarczych, w przypadku gdy wartość uzyskanego przychodu, bądź poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, o którym mowa w cyt. art. 24c ust. 6 ww. ustawy jest inna niż wartość tego przychodu, bądź kosztu z dnia faktycznego otrzymania, bądź wydatkowania środków pieniężnych, przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego,
• różnice od własnych środków pieniężnych zgromadzonych w walucie obcej przez podmiot gospodarczy, w tym także na rachunku bankowym, wynikające z ruchu środków na tym rachunku; różnice te powstają w przypadku, gdy faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia wpływu środków pieniężnych (wartości pieniężnych) jest inny niż kurs faktycznie zastosowany waluty z dnia wypływu tych środków (wartości).
  
  

Z powyższego wynika także, iż, co do zasady, dla celów ustalenia różnic kursowych, wartości wyrażone w walucie obcej należy przeliczać po kursie faktycznie zastosowanym. Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. Uwzględniając wykładnię językową oraz systemową i celowościową tego pojęcia stwierdzić należy, iż faktycznie zastosowany kurs walutowy to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym faktycznie się posłużono przy przeprowadzaniu konkretnej operacji gospodarczej. Z kursem faktycznie zastosowanym w powyższym rozumieniu mamy zatem do czynienia w sytuacji, gdy w związku z otrzymaniem, bądź wydatkowaniem środków występuje operacja sprzedaży, bądź kupna waluty obcej po określonym kursie, lub też dochodzi do przewalutowania tych środków. Natomiast w przypadku, gdy przy regulowaniu zobowiązań, bądź otrzymaniu należności nie zachodzą ww. okoliczności, dla celów ustalenia różnic kursowych należy stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania lub otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje transakcji w walutach obcych m.in. za pośrednictwem konta walutowego. Środki zgromadzone na tym rachunku, wykorzystywane następnie do dokonywania płatności, pochodzą z zapłaty przez kontrahentów należności za dostarczone przez Wnioskodawcę towary dokonanej bezpośrednio na ten rachunek, wpłat waluty uzyskanej z zapłaty należności przez kontrahentów w formie gotówkowej (w walucie obcej), z zakupu waluty od banku po kursie indywidualnie negocjowanym z bankiem oraz z odsetek naliczonych przez bank od środków zgromadzonych na tym rachunku.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż dla celów ustalenia różnic kursowych, wartość środków wpływających na ww. rachunek, bądź wypływających z tego rachunku należy wyceniać:

• w przypadku transakcji, w których dochodzi do faktycznego zakupu waluty od banku, jej sprzedaży, bądź innej formy przewalutowania środków (w opisanym stanie faktycznym w odniesieniu do transakcji zakupu waluty od banku) – po kursie faktycznie zastosowanym (w tym po kursie wynegocjowanym z bankiem),
• w przypadku transakcji, w których nie dochodzi do ww. zdarzeń (w związku z regulowaniem należności i zobowiązań bezpośrednio na i z konta walutowego, naliczeniem przez bank odsetek) – po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.
  
  

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu i momentu zaliczenia różnic kursowych do przychodów, bądź kosztów uzyskania przychodów stwierdzić należy, iż jak wynika z cyt. art. 24c ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Podatnicy, którzy ustalają różnice kursowe w oparciu o tzw. metodę podatkową (wynikająca z cyt. art. 24c ww. ustawy) zaliczają odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów, bądź przychodów podatkowych wyłącznie tzw. zrealizowane różnice kursowe, tj. takie różnice, które powstają w momencie faktycznego przepływu środków pieniężnych (wpływu, bądź wypływu waluty). Przy czym, użyte w cyt. przepisie sformułowanie „w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3” nie oznacza, iż do przychodów, bądź kosztów uzyskania przychodów należy zaliczać różnice kursowe jednorazowo, jako zbiorczy wynik finansowy uzyskany na tych różnicach w danym okresie rozliczeniowym. Powyższy przepis wskazuje jedynie, iż różnice kursowe stanowią różnice obliczane pomiędzy wartościami wymienionymi w poszczególnych punktach ust. 2 i 3 tego przepisu. Przy czym, dla właściwego określenia sposobu i momentu zaliczenia do przychodów i kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych, każdą powstałą różnicę wynikającą z przeprowadzonej transakcji należy oceniać indywidualnie, określając dla każdej z nich rodzaj powstałej różnicy (dodatnia, bądź ujemna) oraz moment zaliczenia do przychodów, bądź kosztów, uwzględniając jednocześnie charakter (przedmiot) transakcji, której różnica ta dotyczy. W konsekwencji wskazać należy, iż do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej należy zaliczać poszczególne, powstałe w toku prowadzonej działalności różnice kursowe, a nie jednorazowo, miesięczny, arytmetyczny wynik powstały z porównania powstałych w miesiącu sumy dodatnich różnic kursowych oraz łącznej wartości ujemnych różnic kursowych.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie:

• sposobu wyceny waluty dla celów ustalania różnic kursowych – jest prawidłowe,
• sposobu i momentu zaliczania różnic kursowych do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.