INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2008r. (data wpływu 26 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej na zasadach ogólnych w sytuacji gdy odbiorca ostateczny nie jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie transakcji opodatkowania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej na zasadach ogólnych w sytuacji gdy odbiorca ostateczny nie jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka dysponująca ważnym polskim numerem VAT-UE ma zamiar rozpocząć sprzedaż do krajów Wspólnoty Europejskiej produkowanej przez hiszpańską firmę aparatury kontrolno – pomiarowej. Spółka chciałaby zachować w tajemnicy marżę handlową, którą będzie realizować na niniejszych transakcjach. W związku z tym hiszpański dostawca będzie wystawiał fakturę na Spółkę, Spółka będzie wystawiać fakturę na ostatecznego odbiorcę innego kraju Wspólnoty Europejskiej (nie dysponującego ważnym numerem VAT UE), natomiast towar zostanie wysłany przez firmę hiszpańską bezpośrednio do ostatecznego odbiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeżeli Spółka sprzedając zakupioną aparaturę kontrahentowi z innego kraju Wspólnoty Europejskiej, nie dysponującego ważnym numerem NIP UE, musi z tytułu tej sprzedaży zarejestrować się w kraju ostatecznego odbiorcy i tam odprowadzić podatek...

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku jeżeli odbiorca nie podał ważnego numeru NIP UE (nie jest kontrahentem unijnym), Spółka będzie musiała zarejestrować się w kraju ostatecznego odbiorcy i tam odprowadzić podatek według obowiązującej stawki. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem dokonania dostawy następującej po wysyłce towarów (towar wysyła kontrahent hiszpański) jest miejsce zakończenia transportu towarów, czyli kraj ostatecznego odbiorcy. Spółka nie podlega zatem z tytułu tej transakcji polskiemu podatkowi VAT, podlega natomiast obowiązkowi podatkowemu w kraju ostatecznego odbiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ww. ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
   
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, ze trzech podatników z trzech różnych krajów członkowskich dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich dostawca z Hiszpanii zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiadający ważny numer VAT UE), dokonuje dostawy towaru na rzecz Wnioskodawcy, z kolei Wnioskodawca dokonuje dostawy tego samego towaru do nabywcy (nie zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych) z innego, niż Polska i Hiszpania, kraju członkowskiego. Przy czym towar ten jest bezpośrednio wysyłany przez dostawcę z Hiszpanii do ostatecznego odbiorcy.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ww. ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Stosownie do art. 25 ust. 2 ww. ustawy nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

1. zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub
   
2. zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII.
   
   

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż w transakcji łańcuchowej, pierwszy w kolejności podatnik tj. firma z Hiszpanii dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz drugiego w kolejności podatnika tj. na rzecz Wnioskodawcy. Do tej bowiem dostawy przyporządkowana jest wysyłka lub transport towarów.

Drugi w kolejności podatnik tj. Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu (art. 25 ust. 1 ww. ustawy).

Należy zauważyć, iż Wnioskodawca podając numer VAT przyznany mu przez państwo członkowskie tj. Rzeczpospolitą Polską inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, jest również obowiązany rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium państwa członkowskiego, które wydało mu ten numer (art. 25 ust. 2 ww. ustawy) tj. na terytorium Polski.

Drugi w kolejności podatnik tj. Wnioskodawca dokonuje również dostawy „krajowej” na terytorium państwa członkowskiego, na którym zakończono wysyłkę lub transport towarów (art. 22 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy).

Opodatkowanie dostaw towaru w ramach ww. transakcji powoduje zatem konieczność dokonania przez drugiego w kolejności podatnika tj. przez Wnioskodawcę, w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka towaru, rozliczeń podatku VAT zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium tego kraju, w którym kończy się wysyłka towaru, w tym również obowiązek rejestracji i odprowadzenia podatku należnego jeśli przepisy tego państwa członkowskiego tak stanowią.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej:

- opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
- w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej na zasadach ogólnych,
- zastosowania procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej

zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.