INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku z dnia 25 kwietnia 2008 r. (data wpływu 29 kwietnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania stawki 7% w przypadku dostawy Ratowniczo–Leczniczego Kontenerowego Zestawu Hiperbarycznego „S” na podstawie zakwalifikowania go do towaru związanego z ochroną zdrowia (bez względu na symbol PKWiU) zgodnie z poz. 106 Załącznika nr 3 do ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 19 maja 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania stawki 7% w przypadku dostawy Ratowniczo–Leczniczego Kontenerowego Zestawu Hiperbarycznego „S” na podstawie zakwalifikowania go do towaru związanego z ochroną zdrowia (bez względu na symbol PKWiU) zgodnie z poz. 106 Załącznika nr 3 do ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka przystąpiła do przetargu na wykonanie 5 (pięciu) zestawów Ratowniczo–Leczniczego Kontenerowego Zestawu Hiperbarycznego „S” ogłoszonego przez Ministerstwo, działającego przez Departament. Z załącznika do warunków przetargu wynika, iż przedmiot dostawy przeznaczony jest do leczenia chorób i urazów będących następstwem oddziaływania podwyższonego ciśnienia hydrostatycznego oraz do prowadzenia treningów ciśnieniowych załóg i nurków Marynarki. Stanowi on podstawowy element systemu ratownictwa w zakresie medycznego zabezpieczenia: działań ratowniczych w zakresie udzielania pomocy załodze okrętu, prac podwodnych w zakresie głębokości do 100 metrów, leczenia chorób nurkowych i zastosowania oksybaroterapii, wykonywania kwalifikowanych badań i zabiegów medycznych, prowadzenia treningów ciśnieniowych nurków i załóg okrętu podwodnego, prowadzenie innych procedur ciśnieniowych związanych z przebywaniem człowieka w warunkach podwyższonego ciśnienia. W charakterystyce ogólnej podano, iż zestaw przystosowany jest do transportu lądowego, morskiego i powietrznego. W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, iż organizator przetargu udzielił informacji, iż przedmiotowe zestawy będą przechowywane w jednostkach brzegowych Marynarki oraz przewidziane są do montażu na okręcie wsparcia logistycznego podczas ratowania załóg okrętów podwodnych. Ponadto zaznaczono, że zestawy te nie stanowią również wyposażenia statków ratowniczych Marynarki jako podstawowy element ratownictwa w zakresie medycznego zabezpieczenia i udzielania pomocy na morzu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w oparciu o podane przeznaczenie Ratowniczo–Leczniczego Kontenerowego Zestawu Hiperbarycznego „S” można go zakwalifikować do towaru związanego z ochroną zdrowia i zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy poz. 106 zastosować stawkę podatku w wysokości 7% bez względu na symbol PKWiU...

Zdaniem Wnioskodawcy brak podania konkretnego przeznaczenia każdego z pięciu zamówionych zestawów, ze względu na wykorzystanie ich np. do prowadzenia treningów lub innych procedur ciśnieniowych, nie pozwala na zastosowanie stawki w wysokości 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Co do zasady stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%. Jednak zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 ustawy, do towarów i usług wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 106 załącznika nr 3 stanowiącego „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku 7%” wymienione są wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wyszczególnione w pozostałych pozycjach załącznika (bez względu na symbol PKWiU).

Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy przywoływanej ustawy, nie zawierają bowiem unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Powyższe zasady dotyczące klasyfikacji i kwalifikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896 ze zm.) zwana dalej ustawą.

Zasadniczą kwestią jest zatem odpowiedź na pytanie, czy zestawy objęte przedmiotową dostawą są w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych - wyrobami medycznymi dopuszczonymi do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy, przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu chorób,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania urazów lub upośledzeń,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub prowadzenia procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć

– który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być przez nie wspomagane.

W art. 3 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy wskazano, iż przez wyrób medyczny wykonany na zamówienie należy rozumieć wyrób medyczny wykonany zgodnie z pisemną instrukcją wskazującą jego właściwości i zastosowanie, sporządzoną przez lekarza lub inne osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje zawodowe i na ich odpowiedzialność, przeznaczony do używania przez określonego pacjenta z wyjątkiem wyrobu medycznego wykonanego metodami produkcji seryjnej, wymagającego odpowiedniego przystosowania do specyficznych potrzeb lekarza lub innego użytkownika.

Art. 4 ust. 1 ustawy stanowi, że do obrotu i do używania mogą być wprowadzone wyroby medyczne spełniające wymagania określone w ustawie. W art. 16 ust. 1 i 2 postanowiono, że wyrób medyczny wprowadzony do obrotu i do używania musi spełniać określone dla niego wymagania zasadnicze, a jego wytwórca lub autoryzowany przedstawiciel, przed wprowadzeniem do obrotu, jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności z określonymi dla tego wyrobu wymaganiami zasadniczymi.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy, do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby medyczne oznakowane znakiem CE. Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy znakiem CE nie oznacza się wyrobu medycznego wykonywanego na zamówienie, przeznaczonego do badań klinicznych.

W oparciu o art. 15 ustawy, klasyfikację i kwalifikację wyrobu medycznego przeprowadza wytwórca. Zasadą jest, że podatnik sam kwalifikuje sprzedawane przez siebie towary do wyrobów medycznych. Na podstawie art. 52 ustawy, podmiot wprowadzający wyrób medyczny do obrotu jest zobowiązany do zgłoszenia wyrobu do Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania, prowadzonego, zgodnie z art. 51 tej ustawy, przez Prezesa, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Zgodnie z regulacja zawartą w art. 15 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w B. nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych towary (zestawy „S”) stanowiące przedmiot zapytania są wyrobami medycznymi. Ustawa ta, choć przywołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest Dyrektor Izby Skarbowej w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.

Zatem jeżeli w myśl ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych sprzedane towary będą stanowiły wyroby medyczne dopuszczone do obrotu na terytorium kraju - tym samym spełnią wymóg określony w poz. 106 załącznika Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego - na podstawie art. 41 ust. 2 tej ustawy - będzie miała do ich sprzedaży zastosowanie stawka 7%. Jeżeli natomiast sprzedawane zestawy nie spełnią powyższego warunku ich sprzedaż winna być opodatkowana stawką podstawową, tj. 22%.

Spółka wskazała we wniosku, że zastosowanie stawki podatku w wysokości 7% nie jest możliwe z uwagi na brak podania konkretnego przeznaczenia (zastosowania) poszczególnych zestawów (wykorzystanie ich np. do prowadzenia treningów lub innych procedur ciśnieniowych, a także wskazała, iż przedmiotowe towary nie będą stanowiły wyposażenia statków ratowniczych jako podstawowego elementu ratownictwa morskiego w zakresie medycznego zabezpieczenia i udzielania pomocy na morzu). Odnosząc treść powołanych przepisów dotyczących ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o wyrobach medycznych stwierdzić należy, iż zastosowanie stawki 7% na podstawie poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy, uzależnione jest od uznania towaru za wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.