INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2008 r. (wpływ 13 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podstawy opodatkowania w związku z aktualizacją opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zmiany podstawy opodatkowania w przypadku podwyższenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z Uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 8 stycznia 2007 roku, oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Takie stanowisko należy przyjąć z uwagi na fakt, iż definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy obejmuje grunty, a w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (czyli towarem) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on nim rozporządzać jak właściciel. Na obecnym etapie nie ma przepisu jednoznacznie określającego podstawę opodatkowania podatkiem VAT w przypadku ustanowienia użytkowania wieczystego. Nie sposób jednak nie znaleźć argumentów odmawiających słuszności poglądowi zaprezentowanemu w uchwale NSA w W. z dnia 8 stycznia 2007 roku, zgodnie z którą wartością prawa podlegającą opodatkowaniu jest suma opłaty pierwszej i pozostałych opłat rocznych. Na podstawie nowelizacji z dnia 1 stycznia 2008 r. ustawy o gospodarce nieruchomościami gminy mają obowiązek aktualizować opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego i w związku z tym powstały wątpliwości. Aktualizacja opłaty rocznej łączy się z konsekwencjami w sferze ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy w przypadku, gdy po ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego Gmina podejmie decyzję o podwyższeniu opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego istnieje obowiązek potraktowania sumy wszystkich opłat po zmianie ich wysokości jako nowej podstawy opodatkowania i w związku z tym uzupełnienia wartości wpłaconego wcześniej podatku o wartość podatku wyliczonego od różnicy zachodzącej pomiędzy wcześniejszą a aktualną sumą opłat z tytułu użytkowania wieczystego...

Zdaniem Wnioskodawcy wysokość podstawy opodatkowania nie może być zmieniana w trakcie trwania użytkowania wieczystego. Taka sytuacja tworzyłaby bowiem problem przy okazji każdorazowej zmiany wysokości opłat rocznych, co w istocie prowadziłoby do nieskorzystania przez gminy ze wspomnianej instytucji prawnej. Należy również wskazać, że zgodnie z przywoływaną uchwałą NSA użytkowanie wieczyste w myśl ustawy o podatku od towarów i usług stanowi jednorazową dostawę towarów. Na tej zasadzie trudno byłoby więc przyjąć, że podatek związany z taką opłatą mógłby ulegać zmianie, skoro sama dostawa towaru miała już miejsce i skoro przy tej okazji ustalono już podstawę opodatkowania. W ocenie Wnioskodawcy przepisy związane z płatnością podatku VAT odnośnie użytkowania wieczystego stosuje się analogicznie względem przepisów dotyczących płatności podatku VAT przy sprzedaży gruntów. A w takim przypadku trudno mówić o tym, by w sytuacji wzrostu wartości gruntu niewynikającego z przyczyn tkwiących w samej rzeczy, po dokonaniu sprzedaży można było żądać uzupełnienia świadczeń z tytułu podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji należy przyjąć, że aktualizacja opłat rocznych nie jest przesłanką uzasadniającą podwyższenie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), tj. od 1 maja 2004 roku prawo wieczystego użytkowania gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast do dnia 30 kwietnia 2004 roku, tj. pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) czynność ta nie podlegała opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty – art. 2 pkt 6 wymienionej ustawy.

Przedstawione zagadnienie – jak słusznie zauważa Wnioskodawca - rozstrzygnięte zostało przez Naczelny Sąd Administracyjny w W., który w uchwale z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. I FPS 1/06 stwierdził, że: „Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów i usług, po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) ani nie zawiera w sobie należnego podatku, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy”.

Oceniając charakter czynności oddania gruntu w użytkowanie wieczyste z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług, z którą to czynnością, stosownie do ustawy o gospodarce nieruchomościami, związane są pierwsza opłata i opłaty roczne wnoszone przez użytkownika wieczystego na rzecz właściciela nieruchomości przez okres trwania tego użytkowania, Sąd wyraźnie wskazał, że „mając na uwadze szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1.”

Konsekwencją stanowiska, że zbycie prawa użytkowania wieczystego stanowi dostawę towarów, jest powstanie obowiązku podatkowego z chwilą wydania towaru (art. 19 ust. 1 powołanej ustawy).

Natomiast na podstawie art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 1189 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei w myśl § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), fakturę korygującą wystawia się również gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia
,
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca
:
1. określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3
,
2. nazwę towaru lub usługi objętych podwyżką ceny,
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku
,
4. kwotę podwyższenia podatku należnego
.

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego oraz w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż w odniesieniu do opłat rocznych za użytkowanie wieczyste ustanowione po dniu 1 maja 2004 r., co do których na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami Gmina ma obowiązek aktualizować pobraną wartość - Wnioskodawca jest zobowiązany do korekty podatku od towarów i usług w związku ze zmianą podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.