INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2008r. (data wpływu 14 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla eksportu pośredniego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla eksportu pośredniego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Eksport pośredni — sprzedaż na rzecz podmiotu nieposiadającego siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju: Spółka produkuje towary, które w momencie ich załadunku na środek transportu w magazynie Spółki zostają dostarczone klientowi, a zatem bezpośredni eksport towarów jest wykonywany przez nabywcę. Transport do miejsca przeznaczenia każdej partii towarów odbywa się na rachunek klienta, którym jest zagraniczny podmiot zajmujący się ich dalszą sprzedażą, faktury są, przez Spółkę wystawiane zawsze na ten podmiot, niezależnie od tego, do jakiego kraju spoza Unii Europejskiej dana dostawa jest przeznaczona. Faktury te nie zawierają numeru identyfikacji podatkowej klienta. Spółka stosuje dla tej sprzedaży stawkę podatku 0%, traktując ją, jako eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8b ustawy o podatku od towarów i usług. Zdarzają się sytuacje, gdy załadunek towarów i ich wyjazd z magazynu — a tym samym również moment wystawienia przez Spółkę faktury sprzedaży — mają miejsce w ostatnich dniach danego miesiąca w miesiącu poprzednim, natomiast przekroczenie granicy Unii Europejskiej w wykonaniu eksportu odbywa się w miesiącu następnym. Dotychczas Spółka wykazywała tego rodzaju transakcje jako dostawę zaliczaną do miesiąca poprzedniego i w sytuacji, gdy nie otrzymywała kopii dokumentu celnego przed złożeniem deklaracji za miesiąc poprzedni, opodatkowywała wartość takiej sprzedaży w rozliczeniu za ten miesiąc według krajowej stawki podstawowej. Następnie - w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymywała kopię dokumentu celnego dokonywana była korekta podatku należnego według stawki podstawowej oraz stawki 0%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaki jest prawidłowy moment rozpoznania powstania obowiązku podatkowego dla eksportu pośredniego...

Zdaniem wnioskodawcy: W opinii Spółki wykazywanie sprzedaży eksportowej w opisanej wyżej sytuacji w ”miesiącu poprzednim” (miesiącu wystawienia faktury) nie jest prawidłowe. Zgodnie z artykułem 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług za eksport rozumie się „wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty” „w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” (art. 7 ust 1), zaś moment podatkowy określony został dla eksportu towarów w artykule 19 ust. 6. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu obowiązek podatkowy powstaje „z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty”. Wobec eksportu przepis ustępu 4 w/w artykułu, mówiący iż „Jeżeli dostawa towaru ( ) powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury” nie ma zastosowania, ponieważ eksport nie jest definiowany dla celów podatku VAT jako „dostawa”, ale jako „wywóz”, czyli fizyczne opuszczenie przez towar terytorium Unii Europejskiej. Jak wynika z przytoczonych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, moment wystawienia faktury eksportowej nie ma wpływu na moment powstania obowiązku opodatkowania sprzedaży. W takich sytuacjach Spółka powinna wykazywać transakcję w rozliczeniu za okres, w którym nastąpił wywóz towaru, nie zaś za ten, w którym wystawiona została faktura. Jeśli przed momentem złożenia deklaracji za miesiąc, w którym wywóz został wykonany Spółka otrzymała kopię SAD-u, powinna wykazywać sprzedaż opodatkowaną według stawki 0% w tym samym miesiącu, w którym dokonano wywozu, jeśli zaś dokumentu tego nie otrzymała w terminie określonym w artykule 41 ust 11, powinna wykazać sprzedaż stosując stawkę podstawową. Data wystawienia faktury (która jest jednocześnie datą opuszczenia magazynu przez towar) nie powinna być uwzględniana przy rozpoznawaniu momentu powstania obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 8 ww. ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.
   
   

Jak stwierdzono we wniosku Strona dokonuje eksportu towarów (na podstawie opisu stanu faktycznego nie w sposób jednoznacznie zweryfikować ten stan rzeczy). Jeśli więc w powstałej sytuacji dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy; , o terminie powstania momentu obowiązku podatkowego stanowią regulacje artykułu 41 ust. 11 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 przedmiotowej ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a – stawka podatku wynosi 0%. W myśl art. 41 ust. 11, przepis ustępu 4 stosuje się także w eksporcie, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokona dostawy towarów, posiada kopie dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z przedmiotowego dokumentu musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 4 ustawy w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

W przypadku eksportu pośredniego (wywóz dokonywany jest przez nabywcę lub na jego rzecz) zastosowanie będzie miał art. 41 ust. 11 ustawy, który stanowi, iż przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b – eksport pośredni - jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepis ust. 9, w myśl, którego otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 (odpowiednio dla eksportu wymienionego w ust. 11 będzie to termin po złożeniu deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów ) upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Analizując przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż Strona dokonała eksportu towarów, gdyż jest w posiadaniu kopii dokumentu celnego, potwierdzonego przez właściwy organ celny, wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Ze stanu faktycznego nie wynika, w jakim terminie Strona otrzymała wymagane potwierdzenie wywozu, zatem uprawniona była do wykazania przedmiotowej transakcji, ze stawką 0%, w terminach określonych w art. 41 ust. 11 lub art. 41 ust. 9, w sytuacji zaś brak kopii dokumentu potwierdzającego wywóz towarów w terminie właściwym do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonano dostawy towarów, strona powinna opodatkować sprzedaż stawką jak przy sprzedaży krajowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.