W związku ze skargą z dnia 07 marca 2008 r. (data wpływu 12 marca 2008 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 4 stycznia 2008 r. znak: ITPP1/443-539/07/BJ w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży działek, doręczoną w dniu 10 stycznia 2008 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 4 stycznia 2008 r. znak: ITPP1/443-539/07/BJ, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek Pani z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu 18 października 2007 r.), indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 4 stycznia 2008 r. znak: ITPP1/443-539/07/BJ, stwierdzając nieprawidłowość zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska.

We wniosku z dnia 15 października 2007 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 1996 r. uzyskała Pani prawo własności nieruchomości składającej się z dwóch działek gruntu: nr 132/7 i nr 2. Powyższe nastąpiło w wyniku wydania ostatecznej decyzji Wojewody z dnia 27 sierpnia 1996 r. orzekającej o zwrocie na Pani rzecz przedmiotowej nieruchomości wobec niewykorzystania jej na cel, na jaki nastąpiło wywłaszczenie w 1978 r., na rzecz Skarbu Państwa. W 2003 r. działka nr 2 została podzielona na dwie działki (nr 2/1 i nr 2/2) i w tym samym roku nastąpiła sprzedaż pod działalność gospodarczą gruntu nr 2/1. Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 15 listopada 2007 r. działka ewidencyjna 2/2 została podzielona na trzy działki ewidencyjne: nr 2/3, która jest przez Panią wydzierżawiana, nr 2/4, którą zamierzała Pani sprzedać w 2007 r. na rzecz osoby prawnej i nr 2/5, którą planowała Pani sprzedać w późniejszym okresie. Ponadto planuje Pani sprzedaż na rzecz Gminy Miasta działki 132/7. Jedynymi nakładami, które dotychczas poniosła Pani w związku z przewidywaną sprzedażą gruntów był koszt opłaty geodety, który przygotowywał działkę nr 2/2 do podziału. Jednocześnie we wniosku tym wskazała Pani, iż nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż działek 132/7 i 2/4 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Pani zdaniem, ze względu na fakt, iż przedmiotowe działki stanowią majątek osobisty, ich zbycie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a planowanej sprzedaży nie można przypisać znamion działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy w celu uzyskiwania stałego dochodu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 4 stycznia 2008 r., znak ITPP1/443-539/07/BJ uznał Pani stanowisko za nieprawidłowe, przyjmując że sprzedaż kilku działek przez podatnika ma charakter zorganizowany i powtarzalny. Zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 22%. Interpretację doręczono, zgodnie ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru, w dniu 10 stycznia 2008 r.

Nie zgadzając się z stanowiskiem zawartym w wydanej interpretacji pismem z dnia 22 stycznia 2008 r. wniosła Pani wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji przepisów podatkowych i stwierdziła, iż nabycie gruntów będących przedmiotem planowanej sprzedaży nie nastąpiło z jakimkolwiek zamiarem przeznaczenia ich do celów działalności gospodarczej. Przedmiotowe grunty (działka nr 132/7 oraz nr 2/2) weszły w skład majątku osobistego podatnika, na podstawie decyzji Wojewody w wyniku zwrotu nieruchomości, wcześniej wywłaszczonych. Zatem w interpretacji, którą Pani otrzymała dokonana została błędna wykładnia przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

W odpowiedzi z dnia 12 lutego 2008 r. znak: ITPP1/443W-2/08 na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 4 stycznia 2008 r. znak: ITPP1/443-539/07/BJ podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek budowlanych przez Panią.

W dniu 12 marca 2008 r. wpłynęła do tutejszego organu skarga na wydaną interpretację, w której wniosła Pani o uchylenie interpretacji indywidualnej, zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa wg norm przepisanych.

Wydanej interpretacji indywidualnej zarzucono naruszenie zasady praworządności, o której mowa w art. 120 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z art. 7, 87 oraz 91 ust. 3 Konstytucji. Ponadto zdaniem Skarżącej organ dokonał błędnej wykładni przepisów art. 15 ust. 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezastosowanie przepisów prawa wspólnotowego, tj. art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy VAT, obecnie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

W uzasadnieniu skargi przytoczono przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powtórzono argumentację zawartą w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Zdaniem Pani po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej elementem systemu prawa polskiego stały się przepisy wspólnotowe wraz z wykładnią prawa wspólnotowego dokonywaną przez ETS. Zasada ta wynika wprost z art. 91 ust. 2 i ust. 3 Konstytucji RP, a organ przy wydawaniu zaskarżonej interpretacji pominął przepisy wspólnotowe. Tym samym Dyrektor Izby Skarbowej, błędnie ocenił Pani stanowisko uznając je za nieprawidłowe.

W ocenie Wnioskodawcy nabycie gruntów, będących przedmiotem planowanej sprzedaży nie nastąpiło z jakimkolwiek zamiarem przeznaczenia ich do celów działalności gospodarczej, czy handlowej, a weszły one w skład majątku osobistego. Na mocy decyzji Wojewody została Pani zwrócona nieruchomość w ramach niezgodnego z prawem wywłaszczenia. Późniejsza ich sprzedaż wynikała z planu zagospodarowania przestrzennego dla tych obszarów. Jednocześnie podkreślono, iż zamiar i przeznaczenie składników majątku należy badać w momencie ich nabycia, a nie sprzedaży. Na poparcie stanowiska, wskazano również wyroki: NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ülzen a Dieter Armbrecht.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 6 marca 2008 r. (data wpływu 12 marca 2008 r.) uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu 18 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności sprzedaży działek stanowiących majątek osobisty - jest prawidłowe.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdził, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, żeby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonywał podmiot, który dla tej czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „zamiar”, przez zamiar wykonywania danej czynności i w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W związku z powyższym aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku VAT.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Po ponownej analizie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz zarzutów zawartych w skardze, poprzedzonej wniesieniem wezwania do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Wnioskodawcy jednoznacznie nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Trudno bowiem stwierdzić, aby dokonując sprzedaży działek działała Pani w charakterze handlowca, ani że nabyła Pani działki w celu ich dalszej odsprzedaży. Zatem planowana sprzedaż nie będzie miała charakteru komercyjnego. Istotnym jest również źródło nabycia przedmiotowych działek - działki nr 132/7 oraz 2/2 nabyła Pani na mocy decyzji Wojewody w wyniku zwrotu nieruchomości wcześniej wywłaszczonych. Weszły one w skład Pani majątku osobistego w roku 1996 r. Sprzedając działki korzysta Pani z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu 18 października 2007 r.) było zatem prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św.Jakuba 20, 87-100 Toruń.