INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Panią we wniosku z dnia 6 lutego 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazywania odsetek z jednodniowej lokaty bankowej w deklaracji VAT-7 oraz uwzględnieniu ich przy obliczeniu proporcji rocznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazywania odsetek z jednodniowej lokaty bankowej w deklaracji VAT-7 oraz uwzględnieniu ich przy obliczeniu proporcji rocznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani notariuszem prowadzącym działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Posiadane na koncie bankowym pieniądze lokuje na jednodniowej lokacie bankowej. Jest to lokata codzienna, a więc uważa Pani, iż nie jest to czynność sporadyczna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek wykazywania odsetek z jednodniowej lokaty bankowej w comiesięcznej deklaracji VAT-7 oraz przy obliczeniu proporcji rocznej...

Zdaniem Wnioskodawcy istnieje obowiązek wykazywania kwot otrzymanych odsetek w deklaracji VAT-7 i uwzględnieniu ich przy obliczeniu proporcji rocznej, ponieważ jest to lokata codzienna, a więc nie sporadyczna. Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 90 ust. 6 zobowiązuje podatników do wykazywania w obrocie dochodu uzyskanego z usług wymienionych w załączniku nr 4 poz. 3 do ustawy, w przypadku gdy czynności te nie są wykonywane sporadycznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 90 ust. 1 i 2 ustawy stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 6 do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie, tj usług pośrednictwa finansowego Sekcja J ex (65-67) z wyłączeniami.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót (z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia od nabywcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą jako notariusz, posiadane na koncie bankowym środki pieniężne lokuje na jednodniowej lokacie. Nie wskazano, iż prowadzi działalności poboczną (uzupełniającą podstawową działalność) w zakresie świadczenia usług bankowych lub związaną z pośrednictwem finansowym.

Z powołanych przepisów wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług (z wyjątkiem ściśle określonych przypadków w art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 8 ust. 2 ustawy) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas gdy wykonywane są odpłatnie. Ponadto czynność wykonana odpłatnie może zostać opodatkowana jedynie wówczas, gdy pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny, w ramach którego spełnione są świadczenia wzajemne.

Podstawowe znaczenie ma fakt, że w roli usługodawcy występuje bank, a nie Pani jako zleceniodawca. Przedsiębiorca poprzez samą czynność wniesienia lokaty nie świadczy usługi, jedynie sam korzysta z usługi instytucji finansowej. Zakładane lokaty bankowe mają jedynie na celu zarządzanie własnymi środkami finansowymi w celu zwiększenia (ochrony) kapitału. W rezultacie to bank w ramach świadczonych usług wypłaca odsetki.

Kwoty uzyskanych odsetek z tytułu lokowania wolnych środków pieniężnych w formie lokat bankowych na podstawie umów zawartych z instytucją świadczącą usługi finansowe, tj. z bankiem - nie stanowią dostawy towarów ani też świadczenia usług. W świetle powyższego odsetki takie nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i w konsekwencji nie powinny być brane pod uwagę przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 6 ustawy.

Reasumując nie ma Pani obowiązku wykazywania w deklaracji VAT-7 kwot otrzymanych odsetek oraz nie powinny być one uwzględniane przy wyliczaniu proporcji rocznej, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.