INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 17 stycznia 2008r., uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2008r. (data wpływu 22 kwietnia 2008r.) oraz pismem z dnia 5 maja 2008r. (data wpływu 9 maja 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych w latach 2004-2005 na wynajmowany od władz miejskich budynek kina – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych w latach 2004—2005 na wynajmowany od władz miejskich budynek kina. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 kwietnia 2008r. (data wpływu 22 kwietnia 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-104/08/MS z dnia 4 kwietnia 2008r. oraz pismem z dnia 5 maja 2008r. (data wpływu 9 maja 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-104/08/MS z dnia 24 kwietnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest instytucją kultury posiadającą osobowość prawną. Najmuje od miasta Ż. budynek kina „Na S.”. Ponieważ nieruchomość ta nie jest własnością Miejskiego Ośrodka Kultury, dokonując nakładów inwestycyjnych w budynku kina MOK nie dokonywał odliczeń w podatku od towarów i usług, tzn. nie odliczał kwot podatku VAT zawartych w kwocie nakładów inwestycyjnych poniesionych na modernizację instalacji C.O., opracowanie projektu modernizacji i rozbudowy obiektu, opracowanie studium oddziaływania na środowisko itp. Mimo, iż przepisy zezwalają na dokonywanie odliczeń od nakładów inwestycyjnych w obcych środkach trwałych Miejski Ośrodek Kultury odliczeń tych nie dokonywał, z uwagi na to, iż nie znał planów miasta Ż. wobec przedmiotowej nieruchomości (do której roszczenia miała gmina Żydowska). W sumie w latach 2004 i 2005 wydatki inwestycyjne na przedmiotową nieruchomość wyniosły 354.543,03 zł i MOK w zakresie tej kwoty nie dokonał żadnych odliczeń.

W dniu 27 września 2007r. Rada Miasta Ż. podjęła uchwałę o przekazaniu przedmiotowej nieruchomości na własność MOK. Zostanie ona środkiem trwałym MOK i zdaniem Wnioskodawcy nie będzie już żadnych ograniczeń w odliczaniu nakładów na nieruchomość. Pozostaje jednak kwestia już dokonanych nakładów inwestycyjnych i wstecznego dokonania odliczeń podatku naliczonego od podatku należnego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w latach 2004-2005 był podatnikiem VAT czynnym, o którym mowa w art. 96 ust. 4 ustawy o podatku VAT. W modernizowanym budynku jest prowadzona działalność kulturalna. Wnioskodawca świadczył tam i świadczy nadal usługi związane z wyświetlaniem filmów, (PKWiU 92.13.1). Bilety wstępu są opodatkowane stawką 7% tym samym budynek ten służy wykonywaniu czynności opodatkowanych w 100%. Wydatki na modernizację budynku, o którym mowa we wniosku poniesione w latach 2004-2005 nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Faktury dokumentujące wydatki związane z modernizacją budynku w latach 2004-2005 były wystawiane na Miejski Ośrodek Kultury w Ż.. Pierwsze wydatki zostały poniesione w sierpniu 2004r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo dokonać odliczeń podatku VAT naliczonego wynikającego z nakładów inwestycyjnych poniesionych w latach 2004-2005...

Zdaniem Wnioskodawcy miał prawo dokonywać odliczeń, ale go nie realizował z obawy przed obowiązkiem zwrotu w przypadku zwrotu nieruchomości. Z chwilą jej przekazania na własność Wnioskodawcy może dokonać odliczeń wstecznie odpowiednio korygując deklaracje VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Natomiast w art. 86 ust. 13. i ust. 15 stwierdzono, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.Do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Przy czym przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów (art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT), wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku ( art. 88 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca w art. 88 ustawy o VAT nałożył pewne obostrzenia w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego i tak w myśl tego przepisu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wynajmuje od miasta Żory budynek kina, w którym prowadzi działalność gospodarczą w 100% opodatkowaną podatkiem VAT – bilety wstępu (PKWiU 92.13.1 – stawka VAT 7%). Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku VAT, poniósł w latach 2004 – 2005 nakłady inwestycyjne na modernizację instalacji C.O., opracowanie projektu modernizacji i rozbudowy obiektu, opracowanie studium oddziaływania na środowisko itp.

Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. inwestycją, gdyż nie były znane plany miasta Ż. wobec przedmiotowej nieruchomości (do której roszczenia miała gmina Żydowska). Zatem odliczenia nie były dokonywane z obawy przed koniecznością zwrotu nieruchomości. Jednakże w 2007r. Rada Miasta Ż. podjęła uchwałę o przekazaniu przedmiotowej nieruchomości na własność Wnioskodawcy, w związku z czym chciałby on dokonać odliczeń „wstecznie” odpowiednio korygując deklaracje VAT-7.

Z wniosku wynika również, że faktury dokumentujące poniesione wydatki (pierwsze wydatki poniesiono w sierpniu 2004r.) wystawione były na Wnioskodawcę. Ponadto wydatki te nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Wnioskodawca realizując modernizację wynajmowanego od miasta Ż. budynku kina, był podatnikiem VAT czynnym, nabywał towary i usługi służące w 100% wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostawało w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z powyższym miał prawo zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT do odliczenia w całości podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy związane z przedmiotową modernizacją.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z modernizacją kina w żadnym z miesięcy, w których przysługiwało mu do tego prawo w oparciu o postanowienia art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy o podatku VAT. Niemniej jednak zgodnie z przepisem art. 86 ust. 13 ww. ustawy Wnioskodawca może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Składając korekty należy uwzględnić również postanowienia art. 86 ust. 15 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.