INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Firmy Handlowo-Usługowej, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2008r. (data wpływu 23 kwietnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2008r. (data wpływu 30 maja 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dotyczącej budowy wodociągu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dotyczącej budowy wodociągu.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 maja 2008r. (data wpływu 30 maja 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 maja 2008r. znak: IBPP2/443-400/08/LŻ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wykonywał inwestycję „budowa wodociągu” w 2007r. Według umowy miał zakończyć prace na koniec grudnia 2007r. kiedy podatek VAT wynosił 7%. Jednak ze względów pogodowych oraz problemów z mieszkańcami dotyczących wejścia w teren mimo częstej interwencji ze strony Wnioskodawcy co do problemów wynikających między inwestorem a mieszkańcami inwestycja została przedłużona. Wnioskodawca nadmienia, że Urząd Miasta umowę przedłużył do końca kwietnia 2008r. Aktualnie stawka podatku VAT wynosi 22%. Urząd Miasta nie wyraził zgody na tę stawkę tylko na potrącenie z ceny brutto, dlatego Wnioskodawca też bardzo dużo traci, gdyż różnica między stawkami jest kolosalna. Przy stawce 7% VAT wynosił – 56.000 zł, obecnie - 188.000 zł. Kwota za którą Wnioskodawca wygrał to zadanie była tylko na przetrwanie, ponieważ była to magistrala z rur PE 315, 225. Wnioskodawca nie będzie miał z tej budowy żadnych zysków.

I etap inwestycji Wnioskodawca wykonał w grudniu 2007r. zgodnie z umową i protokołem odbioru. Wypłacono Wnioskodawcy kwotę 880.000 zł brutto 31 grudnia 2007r. ze stawką 7%. Innych faktur w 2007r. nie wystawiono.

Wykonanie II etapu inwestycji nastąpiło zgodnie z aneksem do umowy 28 kwietnia 2008r. Wnioskodawca wystawił fakturę końcową 29 kwietnia 2008r. jednak ze stawką 22% od ceny brutto. Faktura za II etap z 29 kwietnia 2008r. jest przedmiotem interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka powinna być zastosowana stawka podatku VAT...

Zdaniem wnioskodawcy, stawka VAT powinna wynosić 7%, ponieważ umowa z Urzędem Miasta i Gminy była zawarta na taką stawkę na I i II etap. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że jeżeli od tego roku weszła stawka 22% to do ceny netto Wnioskodawca powinien doliczyć Urzędowi Miasta taką stawkę. Na co Burmistrz tej Gminy nie wyraził zgody pomimo problemów z mieszkańcami nie z winy Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%.

W okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r. zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT stosowało się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Robotami związanymi z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ww. przepisie są, zgodnie z art. 146 ust. 2 ustawy o VAT, roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

- jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego (art. 146 ust. 3 ww. ustawy o VAT).

Od 1 stycznia 2008r. prawo do stosowania obniżonej stawki podatku na podstawie powołanych wyżej przepisów nie jest już możliwe. Od tego dnia ustawodawca przewidział stosowanie 7% stawki podatku tylko w odniesieniu do:

1. dostaw, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT,
2. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy – zgodnie z § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.),
3. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy – zgodnie z § 5 ust. 1a pkt 2 ww. rozporządzenia.
   
   

Według art. 19 ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jednocześnie w myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych. W myśl art. 19 ust. 14 przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

Jednocześnie zgodnie z art. 19 ust. 15 ww. ustawy o VAT w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonał budowę wodociągu w dwóch etapach. I etap zakończył w grudniu 2007r. Wnioskodawcy wypłacono w dniu 31 grudnia 2007r. kwotę 880.000 zł brutto ze stawką VAT 7%. Wykonanie II etapu inwestycji nastąpiło w dniu 28 kwietnia 2008r. Wnioskodawca wystawił fakturę ze stawką VAT 22% od ceny brutto.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż wykonanie przez Wnioskodawcę czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powoduje obowiązek rozliczenia podatku według stawek obowiązujących w dniu wykonania tej czynności. Określony w przepisach moment powstania obowiązku podatkowego wskazuje na termin rozliczenia przez podatnika podatku z tytułu wykonanej czynności.

Reasumując, do wartości robót (II etap) dotyczących budowy wodociągu czyli infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdzie zakończenie II etapu nastąpiło w kwietniu 2008r. powinna być zastosowana stawka 22%, czyli stawka właściwa w momencie wykonania tych czynności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż stawka podatku VAT winna wynosić 7% należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast podniesiona przez Wnioskodawcę kwestia czy do ceny netto powinien być doliczony podatek od towarów i usług wg stawki 22%, nie może być rozstrzygana na gruncie obowiązującej ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. W tym miejscu należy wskazać, iż ustawodawca określił w tej ustawie co stanowi podstawę opodatkowania dla celów podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust.1 ww. ustawy podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Przepis ten nie determinuje zatem sposobu kalkulacji kwoty należnej z tytułu sprzedaży (ceny), lecz jedynie określa sposób obliczenia kwoty podatku, stanowiąc, że kwota podatku jest już zawarta w kwocie należnej, a więc podatek należy obliczyć rachunkiem „w stu”.

Stanowiącą podstawę opodatkowania kwotę należną z tytułu sprzedaży ustalają strony w zawartej umowie cywilnoprawnej lub przepisy wchodzące w zakres regulacji prawa odnoszącego się do danej czynności. Przepisy o podatku od towarów i usług nie rozstrzygają zatem kwestii czy kwotę podatku należy doliczyć do wynagrodzenia za świadczenie, czy też nie.

Należy dodatkowo zauważyć, że organy podatkowe, na podstawie obowiązujących przepisów podatkowych nie mają podstaw do kwestionowania wysokości kwot należnych wykazanych w fakturach. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ingerują w sposób kalkulacji kwoty należnej (ceny) za wykonywane świadczenie oraz nie zawierają szczególnych unormowań w tym zakresie, dlatego zastosowanie znajdują ogólne zasady dotyczące podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.