INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2008 r. (data wpływu 11 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla robót budowlano-montażowych w budynku mieszkalnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla robót budowlano-montażowych w budynku mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka wykonuje roboty budowlano-montażowe w budynku mieszkalnym na podstawie umowy z dnia 22 lutego 2007 r.

Budynek mieszkalny wielorodzinny (PKOB 112) składa się z:

1. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa wynosi 1371,6 m², co stanowi 84,92% powierzchni ogółem
,
2. lokali użytkowych, których powierzchnia użytkowa wynosi 243,6 m², co stanowi 15,08% powierzchni ogółem
.

Do dnia 31 grudnia 2007 r. roboty budowlano-montażowe wykonywane w ww. budynku były fakturowane wg stawki podatku 7% na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem zgodnie z definicją budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Od 2008 r. obowiązuje § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. z późniejszymi zmianami, który stanowi, że stawkę 7% stosuje się do robót budowlano-montażowych dotyczących budownictwa mieszkaniowego, z wyłączeniem lokal użytkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy roboty wykonane na podstawie protokołu odbioru robót z dnia 31 stycznia 2008 r. na kwotę 100 000 zł należy zafakturować wg stawki 7% dla całości robót, czy też proporcjonalnie do powierzchni ogólnej budynku, tj. 7% dla lokali mieszkalnych i 22% dla lokali użytkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów o podatku VAT roboty budowlano-montażowe wykonane w budynku wielorodzinnym, potwierdzone protokołem odbioru robót z dnia 31 stycznia 2008 r., winny być zafakturowane proporcjonalnie do powierzchni budowanego budynku:

• dotyczące lokali mieszkalnych: 84,92% x 100 000 zł = 84 920 zł + podatek VAT wg stawki 7% 5 944,40 zł
,
• dotyczące lokali użytkowych: 15,08% x 100 000 zł = 15 080 zł + podatek VAT wg stawki 22% 3 317,60 zł
.

Końcowo Wnioskodawca wskazał, że do dnia wydania interpretacji będzie stosować proporcjonalny podział wartości wykonanych robót.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), stawka podatku dla towarów i świadczonych usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Stosownie do zapisu ust. 12 powołanego wyżej art. 41 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r., stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jak stanowi art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Jednocześnie w ust. 12b omawianego artykułu 41 ustawodawca dokonał zastrzeżenia, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²
;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Natomiast w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Jednocześnie na podstawie § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 ze zm.), z dniem 1 stycznia 2008 r., stawkę podatku obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkaniowych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych
,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 12 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do wszystkich obiektów budownictwa mieszkaniowego, zarówno objętych społecznym programem mieszkaniowym jak i nieobjętych tym programem.

Dodać należy, że pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, zdefiniowanym w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wskazać należy także, iż zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że od 1 stycznia 2008 r., zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów, 7% stawkę podatku Spółka winna stosować jedynie w odniesieniu do robót polegających na realizacji obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części. Z kolei celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Spółka winna uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę podnieść należy, iż w sytuacji gdy świadczone roboty budowlane związane są z budową budynku mieszkalnego sklasyfikowanego w PKOB w dziale 11 obiekt budownictwa mieszkaniowego jako całość (w rozpatrywanym przypadku jest to budynek mieszkalny składający się z lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa stanowi 84,92% powierzchni ogółem) – stawka 7% stosowana jest w odniesieniu do całości robót. Jeżeli jednak podejmowana będzie osobna robota budowlano-montażowa (na podstawie odrębnej umowy), wykonywana w lokalu użytkowym, to do tej roboty powinna mieć zastosowanie stawka 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.