INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 04 lutego 2008 r. (data wpływu 11 lutego 2008 r.), uzupełniony pismem z dnia 04 lutego 2008r. (data wpływu 18 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia 22% VAT od kosztów zakupu motocykla oraz paliwa wykorzystywanego do działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia 22% VAT od kosztów zakupu motocykla oraz paliwa wykorzystywanego do działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 10 maja 2007r. Wnioskodawca zakupił motocykl fabrycznie nowy marki X o wartości 33.900,00 brutto PLN w salonie motocyklowym. Motocykl został kupiony na fakturze VAT do firmy Wnioskodawcy i jest użytkowany jako pojazd służbowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 22% VAT w cenie zakupu motocykla, jak również do odliczenia 22% VAT od kosztów zakupu paliwa.

Zdaniem Wnioskującego, iż według wiedzy nabytej podczas wertowania przedmiotowej informacji w mediach, ustalił, że w potocznym znaczeniu nie sposób utożsamić „motocykla” z „pojazdem samochodowym”. Tak więc wydaje się, że ograniczenia w odliczeniu podatku VAT przewidziane dla samochodów osobowych, nie powinny mieć zastosowania do motocykli. Wydaje się wiec, że kwestii tej nie powinno być żadnych wątpliwości. Ponadto motocykle nie mają ani homologacji, ani ładowności potrzebnej do uznania go za samochód ciężarowy. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają wprost ograniczenia w odliczeniu podatku VAT przy nabyciu motocykli i paliwa do ich napędu. Ograniczenia odnoszą się bowiem jedynie do „samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych. Ustawa o podatku VAT stanowi bowiem wprost, że „towary identyfikuje się na podstawie przepisów o statystyce publicznej”. Takie stwierdzenie nakazuje więc wprost odnoszenie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z klasyfikacją PKWiU „samochody” i „motocykle” zaliczane do zupełnie innych działów. W dziale 34 zatytułowanym „Pojazdy mechaniczne przyczepy i naczepy” wymieniane są m.in. wszelkiego rodzaju samochody. Motocykle, które posiadają symbol PKWiU 35.4 1 zaklasyfikowano w odrębnym dziale zatytułowanym „Sprzęt transportowy pozostały”, wśród między innymi statków, okrętów, lokomotyw itp. Dlatego też niektóre urzędy skarbowe uznają, że podatnik ma prawo do odliczenia 100 % podatku VAT naliczonego przy zakupie motocykla, motoroweru oraz paliwa do ich napędu (Pierwszy Urząd Skarbowy w Rzeszowie, 19 września 2005r., nr I US-II/443/89/05).

W efekcie kupując motocykl jako firma VAT-owiec, Wnioskodawca miałby prawo zarówno do odliczenia 22% VAT w cenie jego zakupu, jak również do odliczenia 22% VAT od kosztów zakupu paliwa. Jak łatwo policzyć, zakup paliwa do średniej klasy samochodu kompaktowego to w przypadku motocykla umożliwia zatankowanie przeszło 2-óch zbiorników paliwa odliczając przy tym 22% VAT w cenie jego zakupu. W ten sposób motocykl nie wydaje się być ekskluzywnym hobby, a zaczyna być generatorem oszczędności w firmie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej dla przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielone elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą- jeżeli dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

• odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
• oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele przez okres nie krótszy
  
  

Stosownie do art. 86 ust. 5 ww. ustawy o VAT spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z uwagi na fakt, iż cytowana ustawa o VAT nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego, należy odnieść się do definicji określonej w art. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. nr 58 poz. 515 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 33 tej ustawy, „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, natomiast według art. 2 pkt 45 powołanej ustawy określono, że „motocykl” to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy.

Z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT wynika, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 czyli samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony.

Reasumując, ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mają również zastosowanie do motocykli z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe.

Dlatego też, w przypadku nabycia motocykla do prowadzonej działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w ograniczonym zakresie, tj. 60 % kwoty określonej w fakturze – nie więcej jednak niż 6.000 zł, o ile towar ten będzie wykorzystywany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast w przypadku nabycia paliwa do napędu motocykla prawo do odliczenia podatku VAT, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, nie przysługuje.

Odnosząc się do pytania czy jako małe przedsiębiorstwo Wnioskodawca może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego motocykla, który kosztował 33.900,00 (wydatek ten mieści się w limicie – równowartości 50.000,00 euro w 2007r. jest to 199.000,00 PLN) tutejszy organ podatkowy informuje, iż podatnik może wystąpić z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego.

Ponadto należy podkreślić, iż przywołana przez Stronę interpretacja jest wydana w indywidualnej sprawie i stanie faktycznym. Także uchwały jak i wyroki sądowe nie posiadają mocy orzeczenia prawnego powszechnie obowiązującego i wiążą strony tylko w indywidualnej sprawie. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczpospolitej Polskiej są z zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997 roku (Dz. U. Nr 78, poz. 483) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.