INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K. przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 23 kwietnia 2008r.), uzupełnionym w dniu 17 lipca 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości niemieszkalnych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych wydzierżawionych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości niemieszkalnych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych wydzierżawionych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 30 czerwca 2008r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 17 lipca 2008r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 lutego 2001 r. wnioskodawca wraz z małżonką oraz osobą trzecią i jej współmałżonką nabył trzy nieruchomości z zabudową niemieszkalną, czego potwierdzeniem jest zawarty akt notarialny. Nieruchomości (nabyte udziały) weszły w skład ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej wnioskodawcy i jego małżonki. Przedmiotowe nieruchomości zostały w części wydzierżawione podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą i na potrzeby tejże działalności. Wydzierżawiającym był wnioskodawca, który na podstawie art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego uprawniony był do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, jako że pomiędzy wnioskodawcą a jego małżonką panuje ustawowy ustrój majątkowy, dawniej zwany wspólnością ustawową. Z tytułu czynszu dzierżawnego ww. firmom wystawiane były faktury VAT. Dzierżawa wskazanych we wniosku nieruchomości odbywała się w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest wynajem nieruchomości na własny rachunek - Nr 70.20.Z zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, natomiast planowana sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Nieruchomości nie zostały ujęte w prowadzonej ewidencji środków trwałych. Powyższe nieruchomości były zabudowane budowlami i budynkami o charakterze ściśle przemysłowym w latach 1967-1991. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tych budynków (budowli), w związku z czym nie nabył prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. wydatków. Wnioskodawca posiadał i posiada zarejestrowaną jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotowe nieruchomości w części zostały wydzierżawiane osobom fizycznym i prawnym, w związku z czym zostały wystawiane faktury VAT. Pozostałe części nie były wykorzystywane w jakikolwiek sposób. Obecnie wnioskodawca i jego małżonka zamierzają dokonać odpłatnego zbycia udziału w przedmiotowych nieruchomościach, które jak wskazano powyżej, nie były w całości wydzierżawiane.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż przedmiotem sprzedaży będzie część nieruchomości, która jest dzierżawiona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie przez podatnika części nieruchomości nabytych w 2001 r., (poprzez wydzierżawienie - wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej), dokonane po upływie pełnych pięciu lat kalendarzowych od nabycia, nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy zbycie tych nieruchomości spowoduje powstanie przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który będzie korzystał z ulgi przewidzianej w tym artykule, opartej na zasadzie upływu pięcioletniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Nieruchomości te nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej – nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych, ani też zamortyzowane. W omawianym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątków będących środkami trwałymi, ujętymi w ewidencji środków trwałych. Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowych nieruchomości należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Zgodnie z treścią powołanego przepisu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części, z tym zastrzeżeniem, że przychód taki powstanie, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostanie dokonany przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zdaniem wnioskodawcy nie powstanie tutaj przychód, ponieważ zostały spełnione dwie przesłanki z art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, a więc planowane i przyszłe zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Ponadto nieruchomości zostały nabyte w lutym 2001 r., a zatem licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. od końca 2001 r., rozpoczął swój bieg pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy.

W ocenie wnioskodawcy zbycie przedmiotowych nieruchomości po upływie ww. terminu (upłynął z końcem 2006 r.) nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Przepis ten bowiem nie wymienia wszystkich przychodów z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), a zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 wyszczególnienie przychodów zaliczanych do przychodów z tejże działalności nie ma charakteru wyliczenia zamkniętego.

Mając powyższe na względzie, zważywszy że z treści złożonego wniosku wynika, iż udziały w nieruchomościach niemieszkalnych, których zbycia zamierza dokonać wnioskodawca (i jego małżonka), wykorzystywane były na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem był „wynajem nieruchomości na własny rachunek” , uzyskane z tej sprzedaży przychody należy w całości zaliczyć do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza bez względu na okres jaki upłynął od nabycia tych nieruchomości.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko wnioskodawcy, że odpłatne zbycie nieruchomości nabytych w 2001 r., wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej poprzez ich wydzierżawienie, dokonane po upływie pełnych pięciu lat kalendarzowych od nabycia, nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.