INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku dla transportu towarów przy eksporcie i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku dla transportu towarów przy eksporcie i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą obejmującą sprzedaż eksportową i wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT).

Na podstawie ustnych umów z kontrahentami, obciąża ich również poniesionymi przez niego kosztami transportu towarów do nabywcy. W praktyce koszty te są ujmowane w osobnej pozycji faktury sprzedaży towaru (pod nazwą „transport”). Ww. koszty nie są refakturowane wprost z faktur otrzymanych przez Zainteresowanego i nie odpowiadają dokładnie poniesionym przez niego wydatkom na transport.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do pozycji faktury obejmującej transport towarów przy eksporcie i WDT należy zastosować zasady opodatkowania VAT, takie jak dla towaru przy eksporcie i WDT (art. 2 pkt 8, art. 13 ust. 1, art. 41 ust. 6 i art. 42 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, do pozycji faktury obejmującej transport towarów przy eksporcie i WDT należy zastosować zasady opodatkowania VAT takie, jak dla towaru. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT – podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży. W konkretnym stanie faktycznym skalkulowana cena, jaką zobowiązani są zapłacić nabywcy za towar, obejmuje koszty transportu – co znajduje uwidocznienie na fakturach. Wyłącznie ze względów technicznych oraz dla informacji nabywców – koszty te nie są wliczone do konkretnych pozycji towarów ale wykazywane odrębnie. Nie zmienia to jednak w ocenie Zainteresowanego faktu, iż koszty transportu jako element łącznej ceny wchodzą w skład obrotu z tytułu eksportu i WDT – ze wszystkimi tego konsekwencjami w zakresie podatku VAT (art. 41 ust. 6 i art. 42 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy).

Wnioskodawca wskazuje, iż nie dokonuje dokładnego refakturowania kosztów transportu, a więc nie można uznać go za świadczącego usługi transportu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 8 ust. 1 wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Ustawodawca określił warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlegała opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Art. 42 ust. 1 ustawy wskazuje, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (…).
   
   

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0% (art. 41 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

W myśl przytoczonych regulacji, podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bądź eksportu towarów ma prawo zastosować stawkę podatku 0%, jeżeli zostały spełnione warunki wynikające z przepisów ustawy.

Art. 29 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (…).

W sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. W związku z powyższym kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczeniem przez Wnioskodawcę danej czynności oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę, którą Zainteresowany żąda od nabywcy. Koszty transportu towarów zwiększają kwotę należną z tytułu sprzedaży eksportowej i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, powinny więc być traktowane jako całość świadczenia i opodatkowane stawką właściwą dla tych transakcji.

Jeżeli z uregulowań umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentami wynika, że dostawca obciąża nabywcę towaru dodatkowymi kosztami (jakimi są na przykład koszty transportu towarów), a w konsekwencji łączna kwota należna z tytułu sprzedaży zostaje o te koszty powiększona, to należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego. W konsekwencji koszty te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów czy eksportu towarów, podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla dostawy towaru.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy dokumentuje on wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz eksport towarów, przy spełnieniu określonych ustawą warunków ma prawo do zastosowania stawki podatkowej w wysokości 0%, W związku z powyższym koszty transportu tych towarów ujęte w odrębnej pozycji faktury VAT, pobierane przez Zainteresowanego również podlegają opodatkowaniu według stawki 0%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.